Θέλομε να γίνωμεν ελεύθεροι και όχι να λεγόμεθα ελεύθεροι

ΗΛΙΑΣ ΖΕΡΒΟΣ ΙΑΚΩΒΑΤΟΣ 26-12-1848

Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΑΤΑ


ΦΩΤΙΑ  ΣΤΟΝ  ΠΕΥΚΩΝΑ ΣΤΟ  ΚΟΥΡΤΙΚΟ
Χθες  Παρασκευή  24-8-12  φωτιά  εκδηλώθηκε   στον
ήδη  κατεστραμμένο  Πευκώνα  στο  Κουρτικό
Ήταν   θέμα  όχι  αν   θα  έπιανε  φωτιά  στο  συγκεκριμένο
χώρο  αλλά  πότε   
Στις  6-1-12  οι  θυελλώδεις  άνεμοι  είχαν  καταστρέψει   περισσότερα
από  τα  μισά  πεύκα  Τότε  κόσμος  απ   όλη  σχεδόν  την  επαρχία
(όπως  ακούγεται  χαρακτηριστικά  )  ήρθαν  και  πήραν  τα  ξύλα 
για  τα  τζάκια  τους   Πήραν  όμως  όλα  τα  χοντρά  ξύλα  κόβοντας
τα  πεσμένα  πεύκα και  άφησαν  πίσω  πολλά  ψιλά  κλαδιά  και  τα 
κουκουναριά    
Είχαν  και  τότε  βάλλει  φωτιά  και  έκαψαν  αρκετά    Όχι  όμως  
όλα  και  έμειναν  είτε  σε  σωρούς  είτε  διάσπαρτα
Από  κει  και  περά  κανένας  δεν  ενδιαφέρθηκε  να  καθαρίσει 
ο  χώρος  Αυτοί  που  έπρεπε  να  ενδιαφερθούν  βέβαια  έχουν 
Ονοματεπώνυμο   Είναι   πρώτα  οι  ιδιοκτήτες  του  Χώρου
(ο  Πευκώνας  πλέον  είναι  ιδιόκτητος )  Η  πάρεδρος  ο  Δήμος 
Κεφαλονιάς   και  συγκεκριμένα  ο  Αντιδήμαρχος   που  είναι  και 
υπεύθυνος   προστασίας 
Οι  γείτονες  προσπάθησαν  με  όποια  μέσα  διέθεταν  από  την 
αρχή  να  περιορίσουν  την  φωτιά
Ευτυχώς  μας  βοήθησε  ο  ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ  ΑΝΕΜΟΣ  και  φυσούσε 
λίγο  και  προς  τους  Μύλους  Αν  φυσάτε  αντίθετα  και  πιο
δυνατά  τότε  η  φωτιά  θα  έσβηνε  στην  ΘΑΛΑΣΣΑ  
Η  πυροσβεστική  με  δυο  οχήματα  και  τα  πληρώματα  τους 
έφτασε πολύ  γρήγορα  και  έκανε  σωστή  δουλειά  
 Ο  ΠΑΛΑΙ  ΠΟΤΕ  ΠΕΥΚΩΝΑΣ
ΕΡΓΟ   ΦΩΤΙΑΣ
ΟΙ  ΓΕΙΤΟΝΕΣ  ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ 
 Η ΦΩΤΙΑ  ΟΜΩΣ  ΑΝΤΕΧΕΙ


 ΟΙ  ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ  ΕΒΑΛΛΑΝ
ΤΑ  ΠΡΑΓΜΑΤΑ  ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ

                                 
ΚΑΙ  Η ΦΩΤΙΑ ΕΣΒΗΣΕ  
Ο  ΗΛΙΟΣ  ΣΤΗΝ  ΘΑΛΑΣΣΑ  
ΚΑΙ  Ο  ΚΑΠΝΟΣ

Για  το  ίδιο  Θέμα

ΚΑΠΟΤΕ ΗΤΑΝ ΠΕΥΚΟΔΑΣΟΣ 

Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

ΓΙΟΡΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ


Δεκαπενταύγουστο  Ημέρα χαράς  Ημέρα γιορτής  για 
όλη  την  Ελλάδα   Ημέρα  γιορτής  για  τα  ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΑΤΑ
Λόγω  της  γιορτής  της  Εκκλησιάς  του  Χωριού  μας
πάντα  η  μέρα  αυτή  ήταν  ξεχωριστή  
Είναι  η  μέρα  που  οι  Δαμουλιανάδες  όπου  και  να
ζουν  ανά  τον  κόσμο  επιλέγουν   (αν μπορούν) να 
βρεθούν  στο χωριό
Να  πάμε  στην  εκκλησιά να  προσκυνήσουμε
Να  περιμένουμε  την  εικόνα  να περάσει έξω  από  το  σπίτι μας
Να  βρεθούμε  με  φίλους  και  γνωστούς  
Κάποιοι  ανταμωνότανε  μετά  δεκαετίες  έστω  κι  αν
ζουν  στη  ιδία  πόλη   


Και  φέτος  αρκετός  ήταν  ο  κόσμος  και  περισσότερα
τ αυτοκίνητα  τόσο  στην  βραδινή  όσο  και  την  πρωινή 
λειτουργία 
Πως  γίνεται  η  γιορτή  της  Παναγίας  τις  μέρες  μας  είναι
γνωστό 
Εδώ  θα  περιγράψω  εορτασμούς  της  Παναγίας 
σε  παλαιοτέρα  χρόνια  έως  στα  1970  
 Έθιμα  της  εποχής εκείνης  που  δεν  υπάρχουν  πια 
Κάποια  τα  ξεπέρασε  ο  χρόνος  και  κάποια  οι  άνθρωποι 
Από  τις  αρχές  του  μήνα  Αυγούστου  κάθε  απόγευμα  και 
για  αρκετή  ώρα  κτυπούσαν  χαρμόσυνα  οι  καμπάνες στο
Βουνό  Οι  νέοι  του  χωριού  συναγωνίζονται  ποιος  θα 
κτυπήσει ποιο  ωραία  και  περισσότερη  ώρα 
Δυο  τρεις  μέρες  πριν  ήταν  η  σφαγή  του  μοσχαριού 
Όλοι  σχεδόν  οι  κατοικοι  του  χωριού  είχαν  ζώα  που  τα
 μεγάλωνα για  σφαγή  Άλλα  πήγαιναν  στον  χασάπη και
άλλα  έσφαζαν  στο  χωριό  (Άλλες  εποχές  Τότε  δεν  υπήρχαν
περιορισμοί  στο  τόπο  σφαγής  Σήμερα  απαγορεύεται η
σφαγή  ζώων  έκτος  εγκεκριμένων  σφαγείων )
Η  σφαγή  το  γδάρσιμο  το  τεμάχισμα  και  η  πώληση 
γινόταν  κάτω  από  κάποιο  δέντρο  σε  διάφορα  σημεία
του  χωριού )  Από  το  σφαγμένο  ζώο  αγόραζαν  οι  χωριανοί
το  κρέας  που  θα  μαγείρευαν  της  Παναγίας στο  σπίτι
Στην  εκκλησία  από  νωρίς  το  βράδυ  της  Παραμονής 
στηνόταν  οι  ΜΑΓΚΑΔΕΣ  Υπήρχαν  4-6  διαφορετικά 
τραπέζια  που  τα  έστηναν  χωριανοί  για  να  βγάλουν
κάποια  χρήματα  Παρείχαν  στους  προσκυνητές  Λουκούμια
Βανίλια  (Υποβρύχιο)  Καρπούζι  Πεπόνι  και  διάφορα  Λικέρ
Το νερό  τότε  ήταν  από  το  πηγάδι  στον  ΜΟΣΚΛΙΑΝΙΤΗ που
το  καβάλαγαν  με  λαήνες
       ΜΑΓΚΑΔΑ  1955
Το  έθιμο  αυτό  τα  δυο  τελευταία  χρόνια  το  αναβιώνει  με
 επιτυχία  ο  Τοπικός  Σύλλογος  Βέβαια  το  νερό  είναι πλέον
εμφιαλωμένο
Έξω  από  το  χώρο  της  εκκλησιάς  που  σήμερα  είναι  Παρκινγκ
το  πρωί στηνόταν  καρπούζια  και  πεπόνια  ΣΤΟ  ΜΙΚΙΟ (Σημάδι)
Έφερναν  (συνήθως οι νεώτεροι) καρπούζια  η  πεπόνια 
και  τα  έστηναν  στο  σημάδι  Όποιος  ήθελε  μπορούσε  με 
πέτρες  να  σημαδέψει  από  κάποια  απόσταση 
Πλήρωνε  το  αντίτιμο  για  να  ρίξει  τις πέτρες 
Αν  το  ετύχαινε  ήταν  δικό  του 
Κάτι  παρόμοιο  με  το  σημερινό  σημάδι  στα ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ
Την  ήμερα  της  Παναγίας  ερχόταν  στο  χωριό  και 
φωτογράφος  Όλοι  με  τα  καλά  τους  έβγαζαν  φωτογραφίες


ΦΩΤΟ  ΜΕΤΑΞΥ  1960-1965
                                                         ΝΕΑΡΕΣ  ΚΑΙ  ΝΕΑΡΟΙ  ΤΟΤΕ
                                                        Ο  ΧΡΟΝΟΣ  ΟΜΩΣ  ΤΡΕΧΕΙ 
                                                             ΑΝ  ΔΕ  ΤΟΥΣ  ΞΕΡΕΤΕ  
                                                  ΡΩΤΗΣΤΕ  ΤΟΝ  ΔΙΠΛΑΝΟ  ΣΑΣ  
Γι  αυτό  αν  δείτε  παλιές  φωτογραφίες  οι  περισσότερες 
έχουν  βγει την  μέρα της  Παναγίας στη  εκκλησιά  η  στο  χωριό
Με  την  απόλυση  γύρω  στις  11,00 ξεκινούσε  η  λιτάνευση
της  εικόνας  Σχεδόν  όλος  ο  κόσμος  που  βρισκόταν  στην
εκκλησιά  περίμενε  υπομονετικά  να  ξεκινήσει  ΠΡΩΤΑ  η
εικόνα  και  να  εξακολουθήσει  έως  το  χωρίο  

15-8-1950  ΤΗΝ  ΕΙΚΟΝΑ  ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ  4 ΑΤΟΜΑ 
Ο  ΚΟΣΜΟΣ  ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ 
Στην  περιφορά  της  εικόνας  τα  παλαιοτέρα χρονιά
μεταφέρετο  η  εικόνα με  τον  θρόνο  και  την  σήκωναν 
4  άτομα  Τώρα  μεταφέρεται  μονό  η  εικόνα  και  είναι 
αρκετοί  δυο  μόνο  

15-8-72
ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΟΠΩΣ ΣΗΜΕΡΑ
Βέβαια  δεν  πρέπει  να  ξεχνάμε  ότι  κάποτε  όλοι  
πήγαιναν με  τα  πόδια  στην  εκκλησιά  Σήμερα  οι 
περισσότεροι  πηγαίνουν  με   τα αυτοκίνητα
Έτσι  ο  κόσμος φεύγει  και  μένουν  λίγοι  Παραδοσιακοί
 που  δεν χρησιμοποιούν όχημα 
Για  κάποια  χρόνια  η  περιφορά  είχε  αλλάξει  ώρα  και
γινόταν  το  απόγευμα
Το  έθιμο  αυτό  προσπαθούν  οι  υπεύθυνοι  της  εκκλησιάς 
ο  παπάς  και  οι  επίτροποι  να  το  επαναφέρουν 
Σ  εκείνα  τα  χρόνια  οι  Νέοι  θεωρούσαν  τιμή  να  μεταφέρουν 
την  εικόνα  και  τα  εξαπτέρυγα  Μέχρι  πριν  3-4  χρόνια 
υπήρχε  μεγάλη  δυσκολία  να  βρεθούν  κάποιοι για  να 
βοηθήσουν  στην  περιφορά  Είχαν απογοητευτεί  οι  επίτροποι
 με  την  απροθυμία  που  έβλεπαν



 Ευτυχώς  το  πρόβλημα τώρα  έχει ξεπεραστεί  Ο  Βαγγέλης
Ο  Κωνσταντίνος  ο  Γρηγόρης  ο  Γιώργος  και τ  αλλά  παιδιά 
δεν  ασχολούνται μόνο  με  το  ποδόσφαιρο  και το  μπάνιο 
 αλλά  γίνονται  και  Θεματοφύλακες  των  εθίμων
 Μετά  το  πέρασμα  της  εικόνας ετοιμαζόταν  το  μεσημεριανό 
φαγητό  Για  πολλά  χρόνια  ήταν  βοδινό με  κρεατόσουπα 
Τώρα  κρεατόσουπα  μέσα  στην  ζεστή  πως  ταίριαζε 
Το  βοδινό  κρέας  μόνο  βραστό  γίνεται  Χρόνια  φτώχιας 
ανέχειας  έτσι  με  λίγο  κρέας  και  πολλή  σούπα  χόρταιναν
οι  πολυμελείς  οικογένειες Τα  Χρόνια  περνώντας  έφεραν
καλύτερες  μέρες  και  τα  τραπέζια  ΓΕΜΙΖΑΝ  ΦΑΓΗΤΑ
Κάποιο  επιχειρούν  να  μας  ΠΑΝΕ  ΠΙΣΩ 
ΑΣ  ΜΗ  ΤΟΥΣ  ΤΟ  ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ
Το  βράδυ  υπήρχε  το  ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ  ΓΛΕΝΤΙ  συνήθως  στην
ΠΛΑΓΙΑ  με  φαγητό  και  χορό
Η  ΠΛΑΓΙΑ  δεν  είχε  την  σημερινή  της  μορφή  Το  μικρό 
μισοερειπομένο  σπίτι που  είναι  δεξιά  από  την  Πλατειά 
γινόταν  για  τις  ήμερες  του  δεκαπενταύγουστου Καφενείο
 και την  ήμερα  της  ΠΑΝΑΓΙΑΣ  το  ΚΕΝΤΡΟ  του  γλεντιού 
Ηλεκτρικό  δεν  υπήρχε  και  χρησιμοποιούσαν  λάμπες
πετρελαίου  και  ΛΟΥΞ  Για  ψυγείο  Βαρέλια  με  κολώνες
 πάγου  και   καλάθια  γεμάτα  αναψυκτικά  στην  ΣΤΕΡΝΑ
ΠΛΑΓΙΑ 1957
                   ΟΙ  ΚΑΡΕΚΛΕΣ  ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΙΑ  ΕΤΟΙΜΑ
Αυτά  τα  γλέντια  ήταν  πάντοτε  με  πρωτοβουλία  ιδιωτών 
Αν  ήταν  ΚΑΛΥΤΕΡΑ η  ΟΧΙ  από  τους  εορτασμούς  των 
ημερών  μας  εσύ  ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ

Τελειωνω  μ ένα  ποιημα  που  δημοσιευτηκε  τον
Σεπτέμβριο  του  1989 στη  εφημερίδα
Φωνή  των  Δαμουλιανάδων
 Γραμμένο  από  τον αείμνηστο  Παγή  Ζαφειράτο

                      ΝΥΧΤΑ  ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Μπήκε  στις  φλέβες  τα  άψυχου  χωριού
το  σκόρπιο  του  αίμα 
κι  όψη  αναστάσιμη  ξεχύθηκε  παντού
Κραυγές  χαράς  αλαλαγμοί  γέμισαν  τον  αέρα
Εδώ  η  σπινή  φωνή  του  μικρού  αγοριού 
η  φλύαρη  της  κοπελιάς  λαλιά  πιο  πέρα

Όλα  στο  φως  απλά  ελευθέρα  καθάρια
δεν  κρυφοσμίγουν  στα  σοκάκια  ο  νιος  κι  η νια
κι  απ  του  κλειστού  παράθυρου  τις  γρίλιες 
δεν  κρυφακούει  η  γειτονιά
παίζουν  στους  δρόμους  τα  παιδιά  χορεύουν τρίλιες

Ανασηκώσου  ανήμπορε  απ  την  κλίνη
έξω  η  μυριόστομη  ζωή  περνά
χλωμά  ψηλάθε  φέγγει  ολόγιομη  η  σελήνη
Δεκαπενταύγουστου  κτυπά  η  καμπάνα
με  χίλιες  ευωδιές  τα  αγέρι  μας  κερνά

Ψυχή  θλιμμένη  αναπτερώσου,  μίλα,
σκίρτα  ω  σκίρτα  γέρικη  καρδιά
μολόγα  πως  δεν  γέρασες  μολόγα
κι  ουράνια  ώρα  εσύ  γλυκιά  αργοκύλα
να  πάρει  μάκρος  η  χαρά
της  πιθυμιάς  να  ανάψει  η  φλόγα

Δες  το  βουβό  σχολειό  που  αιφνίδια αναστήθη
για  χρόνια  ανάσας  παιδικής  δεν  άκουσε  άχνα
μήτε  καρδούλας  χτύποι  αγνοί  του  τάραξαν  τα  στήθη
 κύμα  το  περιτύλιξε βοερό αρμονίας
αντάρα  ορμητική  του ανάσκαψε  τα  σπλάχνα

Δεκαπενταύγουστου  νυχτιά  γεννιέται  νέα μέρα
του γυιού τα ανθρώπου  η  Μάνα  υψώνεται  στο  φως
 σαν  όλες  τις  Μανάδες Μάνα  ως  πέρα
σαν  όλες  τις  μανάδες  η  γλυκιά  τροφός
η  αιώνια  της  αγάπης  Κρήνη
πίνετε, πιέτε  απόψε  απ  την  πνοή  της
γεμίστε  πίστη, πόθο, θέληση  για  Ειρήνη

Δεκαπενταύγουστου  μαγείας  νυχτιά
πραϋντικά   η  απέραντη  γαλήνη  μας υψώνει
κι  όλο  ζωή,  χαρά,  αστραπή  το  βλέμμα
Το  λόγο  ας  έχει  απόψε  ότι  μας  ενώνει
Ζήσετε,  ζήστε  λίγο  της  αλήθειας  την  ψευτιά
του  κόσμου  μας  η  αλήθεια  είναι  ψέμα
Σηκωθείτε  νιοι  και  στρώστε   τον  χορό
ψεύτικο  είναι  τ  όνειρο  και  σβήνει
αρπάξτε  νιές  απ  τον  σωρό
και  στήστε  γλέντι  ως  το  πρωί
κανείς,  καμιά  χωρίς  χαρά  μη  μείνει

Κι  ως  άναψε  το  γλέντι  ως  το  πρωί
βαθειά  μου  εναρμονίστηκαν  ανάκατα  όλες  οι  φωνές
κι  ηχήσανε  στα  αυτιά  μου  ολόγλυκα  τραγούδια
γεύτηκα  τις  νυχτιάς  τις  τόσες  ηδονές
κι  ανάσα  πήρα  απ  τα  παιδιά  και  τα  λουλούδια

Τελειώνει  τα  όνειρο  κι  απ  αύριο  η  ζωή
πικρά  βουβή  το  ίδιο  θα  κυλά
σαν  αστραπής  αιφνίδια  λάμψη  και  σεισμού  βοή
είναι  η  μέρα  μιας  γιορτής  μες  του  χωριού την  ερημιά
κι  αριά  κάνα  γερόντι  αν  απομείνει  θα  μιλά

Πέρασε  τα  όνειρο  και  τα  άλλο  το  πρωί
τα άδειου  χωριού  η  κάρδια, η καρδιά  μας  δεν  εχτύπα
και  μες  την  άχαρη  βαθειά  σιγή
με  πόνο  μέσα  μου  είπα
Παιδιών  ψυχή  κι  αγνοτη  αν  είχε  ο  κόσμος
Μέγας  Παράδεισος  η  Γη 

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΖΑΧΑΡΗ ΑΠΟΛΛΩΝΑΤΟΥ



 ΖΑΧΑΡΗΣ ΑΠΟΛΛΩΝΑΤΟΣ    
Πέρασαν κιόλας 3 χρόνια απ όταν ο Ζαχαρής 
δεν είναι ανάμεσά μας
Έφυγε τις 2 Σεπτέμβρη 2009
Το Σάββατο 18 Αυγούστου 2012 η οικογένειά του
θα τελέσει Μνημόσυνο 3 Χρόνων στην Μνήμη του
Το Μνημόσυνο θα γίνει στην εκκλησία στο Βουνό
Με την ευκαιρία αυτή θα γράψω δυο λογία για
τον ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΟ ΖΑΧΑΡΗ
Γεννήθηκε το 1926 στα Δαμουλιανάτα όπου και έζησε
μέχρι το 1960 που μετακόμισε στην Αθήνα
Όμως όπου και να ήταν ένα πράγμα είχε στο μυαλό του
ΤΑ ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΑΤΑ
Πρωταγωνιστής σ ότι  αφορούσε  το χωριό
Από τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου της Αθήνας
που άρχισε την λειτουργία του το 1976
Πρώτος στις προσπάθειες μαζί και με άλλους χωριανούς
στην διάνοιξη και στην συνέχεια στην κατασκευή του
Δρόμου της Αγίας Ελένης άλλα και στην ασφαλτόστρωση
Είχε διατελέσει Πρόεδρος του χωριού 2 τετραετίες
Μάλιστα ήταν και ο τελευταίος Πρόεδρος της Κοινότητας
Δαμουλιανάτων πριν ενταχτούμε στον Δήμο Παλλακής και στην
συνέχεια ελέω Καλλικράτη στο ΧΑΟΣ του Δήμου Κεφαλονιάς
Πολλά έργα στο χωριό φέρουν την σφραγίδα του
Το κτήριο που είναι πάνω από το περίπτερο στην Πλαγιά
είναι έργο δικό του έστω και αν έμεινε ημιτελές
Η πλατειά Εθνικής Αντίστασης στο χωριό επίσης,
όπως και άλλα που όλοι γνωρίζουμε
Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου Δαμουλιανάτων -Ριφιού
Σ ένα έργο ήταν πολέμιος 
 Στην κατασκευή του Περίπτερου της Πλαγιάς
Τελικά αποδείχτηκε  πόσo δίκιο είχε
Στην Μνήμη του αφιερώνω  λίγους στίχους

Ο αετός μας έφυγε
τώρα ψηλά πετάει
εμείς πια δεν τον βλέπουμε
μας όλους μας κοιτάει

Από ψηλά που βρίσκεται
θα αντικρίζει πάντα
αυτά που τόσο αγάπησε
τα ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΑΤΑ

Πάντοτε σ αυτό το χωριό
η σκέψη του στραμμένη
είχε  αγάπη περισσή
για την Αγιά Ελένη

Στην ζωή ήταν πάντοτε
ακούραστος εργάτης
και όποτε χρειάστηκε
ήταν πρωτεργάτης

Αριστερός ατίθασος
σωστός αγωνιστής
πάντοτε στους αγώνες
πρωταγωνιστής

ΖΑΧΑΡΗ ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ

ΝΙΚΟΣ  Γ. ΘΕΟΦΙΛΑΤΟΣ

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

ΤΟ ΤΕΜΠΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ




Εκτεταμένες ζημιές  διαπιστώθηκαν  στο  ΤΕΜΠΛΟ
στην  Εκκλησία  Κοιμήση  της  Θεοτόκου  στο  Βουνό
Προσπάθειες  αποκατάστασης  έως  τον  Δεκαπενταύγουστο

Η  λαϊκή  ξυλογλυπτική διέγραψε σπουδαία πορεία στα εκκλησιαστικά είδη και κυρίως στα τέμπλα των εκκλησιών
Στην Ορθόδοξη εκκλησία το τέμπλο συμβολίζει τον συνδετικό κρίκο μεταξύ του νοητού κόσμου και του αισθητού. Το τέμπλο συνήθως είναι ξύλινο και μαρμάρινο και χωρίζει τον κυρίως ναό από το Ιερό Βήμα.
 Έτσι, βλέποντας κάποιος το  τέμπλο της  εκκλησιάς μας  στο  Βουνό μπορεί να θαυμάσει την εξαίρετη τέχνη του ξυλογλύπτη
Το ξυλόγλυπτο τέμπλο της Κοίμησης της Θεοτόκου, που φιλοτεχνήθηκε κι αγιογραφήθηκε περίπου το 1900, παρουσιάζει μια ξεχωριστή  ιδιαιτερότητα
Όπως  έχει φτάσει, σ εμάς  φιλοτεχνήθηκε από  τον  πατέρα  του  Ήρωα  Μαρίνου Αντύπα που  έδωσε την  ζωή  στο  ΚΙΛΕΛΕΡ  για  να  ζήσουν  καλύτερα  οι  αγρότες
Το τέμπλο αυτό είναι ένα βαρύτιμο κειμήλιο, που όμως φθείρεται φυσιολογικά από τον πανδαμάτορα χρόνο  Έτσι  δημιουργήθηκαν  φθορές ευτυχώς επισκευάσιμες  
Ο  παπάς  του  χωριού  πάτερ Νικόλαος  αλλά  και  ο  Επίτροπος  Μιχάλης  Ζαφειράτος  δεν  έμειναν  αδιάφοροι  όταν  παρατήρησαν  φθορά  στα  στασίδια
και  κάποιες  σχισμές στο  ξύλο  του  Τέμπλου
Έτσι  ενεργώντας  σωστά  έφεραν  στο  χωριό  τους  πλέον  ειδικούς  
Τον  Παναγή  τον  Κόκκινο  Ξυλογλύπτη  και  τον  Κώστα  τον  Στάβερη
Συντηρητή  εικόνων  για  να  ερευνήσουν  τι  συμβαίνει
Δυστυχώς  τα  αποτελέσματα  ήταν  άσχημα 
Ξεκίνησαν την  εργασία ξηλώματος  από  την  Δεξιά πλευρά  όπως  βλέπουμε 
το  Τέμπλο  αλλά  όσο  προχωρούσαν  η  φθορά  σταματημό  δεν  είχε
Ενώ  αρχικά  είχε  εκτιμηθεί  μια  φθορά  μόνο  στην  δεξιά  πλευρά 
Στην  πορεία  διαπιστώθηκε  ζημιά  μέχρι  την  Κεντρική (ΩραίαΠΥΛΗ
Επίσης  υπάρχει  ζημιά  και  στον  γυναικωνίτη (γιναιτίκι)
Αποτέλεσμα  όλων  αυτών  ήταν  και  το  κόστος  να  φτάσει  σε 
Μεγαλύτερα  ποσά  Από  5000 Ευρώ  το  αρχικό  έχει  Φτάσει  12000 Ευρώ
Βασική  αιτία  ήταν  η  διαρροή  νερού  που  υπήρχε  και  βοήθησε
αλλά  και  τα τρωκτικά
Την  εργασία  επισκευής  του  Τέμπλου  έχει  αναλάβει 
Ο  ξυλόγλυπτης  Παναγής  Κόκκινος  από  τον  Τσακαρισιάνο
Χωριό  στο  Πυργί  Με βοηθό  τον  γιο  του  Μάριο 
Ξηλώνει  τα  φθαρμένα  ξύλα τα  μεταφέρει  στο  εργαστήρι  του  και
τα  επισκευάζει  Η  δουλεία  είναι  Πολύ  καλή 
Την  συντήρηση  των  εικόνων  έχει  αναλάβει  ο  Κώστας  Στάβερης  



ΤΟ ΤΕΜΠΛΟ ΑΠΟ  ΜΑΚΡΥΑ  ΕΔΕΙΧΝΕ ΤΕΛΕΙΟ

ΟΛΑ  ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ  ΑΠΟ  ΤΑ  ΜΙΚΡΑ ΣΗΜΑΔΙΑ


ΟΤΑΝ  ΤΑ ΣΚΑΛΙΖΕΣ  ΜΕΓΑΛΩΝΑΝ
ΟΠΩΣ ΔΕΙΧΝΕΙ Ο  ΕΙΔΙΚΟΣ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΖΗΜΙΑ

Ο ΞΥΛΟΓΛΥΠΤΗΣ  ΠΑΝΑΓΗΣ  ΚΑΙ  Ο ΜΑΡΙΟΣ
Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ  ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ


ΤΑ  ΚΟΜΑΤΙΑ ΑΦΑΙΡΟΥΝΤΑΙ  ΚΑΙ  ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ
ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ  ΓΙΑ ΕΠΙΣΚΕΥΗ
 ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΕΝΟ  ΚΟΜΑΤΙ  ΞΥΛΟΥ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ   ΑΙΤΙΕΣ  ΤΟΥ  ΚΑΚΟΥ  ΤΕΡΜΙΤΕΣ
ΤΑ  ΑΣΠΡΑ ΣΤΙΓΜΑΤΑ  ΠΟΥ  ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ