ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΕΙΣΜΟΥΣ

 ΠΑΛΛΙΚΗ ΠΟΝΟΣ ΘΛΙΨΗ

Πανέμορφη μου Παλλική
πολυαγαπημένη
με θλίψη τώρα σε κοιτώ
ως είσαι λαβωμένη

Ήρθαν οι δίδυμοι σεισμοί 
πάνω σου να ξεσπάσουν
κόπους αγώνες μιας ζωής
οι κατοικοι να χάσουν

Αν φύγεις απ την Κατωή
και στο Λιβάδι φθάσεις
με θλίψη γύρω σου κοιτάς
όπου και να περάσεις

Στα σπιτια λίγοι μένουμε
σκηνές στον Αγι Αντώνη
πιο δύσκολα προσμένουμε
κι η σκέψη μας παγώνει

Στο Ληξούρι τ όμορφο
το ΠΙΚΟΛΟ ΠΑΡΙΣΙ
η μανία του εγκέλαδου
έχει ζημιές αφήσει

Τώρα σε κάθε γειτονιά
όποιος θα περπατήσει
και πέτρινη να χει καρδιά
με πόνο θα δακρύσει

Ατσούπια βλέπεις κρέμονται
σε σπιτια λαβωμένα
καμπαναριά και εκκλησιες
στο πλαι είναι γερμένα

Ζημιές στα καταστήματα
άχρηστα τα σχολεία
δρόμοι γεμάτοι ανοίγματα
βούλιαξε η παραλία

Τα χωριά της Ανωής
έχουν ακριβά πληρώσει
σπιτια παλιά ιστορικά
έχει ισοπεδώσει

Σπίτια με κόπο και ψυχή
τα είχαν συντηρήσει
δεν άντεξαν την ταραχή
τώρα έχουν διαλύσει

Θλίψη νοιώθεις σαν περνάς
Βλυχάτα Λουκεράτα
από Σκινιά Δεματωρά
μέχρι τα Παρισάτα

Η Άγια Θέκλη όλο πληγές
Βιλατώρια Καλάτα
Κοντογενάδα Βόβυκες
και τα Μονοπωλάτα

Δεν είναι όμως καλύτερα
Μαντουκοφαβατάτα
Χαυδάτα με πολλές ζημίες
και τα Καμηναράτα

Όταν φτάσεις μακρύτερα
Ρίφι Δαμουλιανάτα
ένα μουράγιο όρθιο
δεν είναι μες την στράτα

Στις εκκλησιες που άντεξαν
τόσων σεισμών μανία
πληγές μεγάλες άνοιξαν
σ αυτήν την Θεομηνία

Αγαπημένη Παλλικη
άγρια κτυπημένη
όλοι θα είμαστε εκεί
δεν είσαι νικημένη

Μια φορά ακόμα όρθιοι
όλοι θα πολεμήσουμε
τις ζημιές που έγιναν
θα αποκαταστήσουμε

Ο φόβος από τους σεισμούς
γρήγορα θα περάσει
τα λόγια από τους ειδικούς
μας έχουνε κουράσει

Ntopios

ΑΠΟ FACEBOOK