Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

ΛΗΞΟΥΡΙ ΑΝΩΗ ΕΤΟΙΜΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ



ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ  ΤΕΛΕΙΩΣΕ
Το  έργο  που  όλοι  περιμέναμε  είναι  
έτοιμο  Η Εθνική  οδός  ΛΗΞΟΥΡΙ ΑΝΩΗ
μας  Περιμένει
 Μόλις  μπει  η  Διαγράμμιση
θα  δοθεί  στην  κυκλοφορία
Συγχαρητήρια  σ όσους  εργάστηκαν  να
έχουμε  το  αποτέλεσμα  που  βλέπετε 

Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Ο ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΦΩΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΣΑ.



   Καμία αιματολογική συγγένεια. Απλή συνεπωνυμία και χωριανός.
Μάρτης, μήνας της ποίησης και στα Βριλήσσια είχαμε την τύχη ν'
 ακούσουμε μία εμπνευσμένη διάλεξη για τον ποιητή μας Γιάννη
Ρίτσο από την κυρία Αγγελική Κώττη, φιλολογημένη φιλόλογο,
συγγραφέα, γνωστή δημοσιογράφο και επιμελήτρια του αρχείου
 αυτογράφων του ποιητή. Ο χρόνος της εισήγησής της είχε
 οριστεί στα πλαίσια μαθημάτων του Ανοιχτού Παν/μίου μας την
Τετάρτη (16-3-2016) 6-8 μ.μ., πριν την καθιερωμένη προβολή
 του "Cine  Δράση" Βριλησσίων. Και η έκπληξή μας, όταν η
κυρία Κώττη όχι στο δίωρο που είχε στη διάθεσή της αλλά σε μία
μόνον ώρα -αρχίσαμε 6.30' και τελείωσε στις 7.30'- κατόρθωσε
εκτός του να μας κρεμάσει κυριολεκτικά από τα χείλη της
περιγράφοντας τον ψυχισμό του ποιητή μέσα από το οικογενειακό
και κοινωνικό περιβάλλον που τον διαμόρφωσε αλλά και να
 συμπεριλάβει και την συζήτηση που ακολούθησε με το ακροατήριο, απαντώντας σε όλες τις ερωτήσεις του που δεν ήταν και λίγες.
Μέσα σ' αυτό το ευφορικό κλίμα, δόθηκε και σε μένα η ευκαιρία
να της υποβάλλω την αφελή ερώτηση για το "τι είναι ποίηση"
ζητώντας της να μας δώσει έναν ορισμό. Και η ερώτηση έμοιαζε
 με εκείνη του "τι ειν' αυτό που το λένε αγάπη", για να πάρω τη
γνωστή απάντηση από τη συνέχιση του τραγουδιού ότι "κανένα
στόμα δεν το' βρε και δεν το' πε ακόμα". Κάπως έτσι αφού
επισήμανε την δυσκολία, προσπάθησε να μου απαντήσει στο
περίπου...Με ερώτησε όμως αν με απασχολεί κάτι και τότε της
 μίλησα για το χωριό μου όπου υπάρχει μια άνθιση του έντεχνου
 αυτού λόγου έχοντας υπόψη μία αγρότισσα, έναν κτηματία, έναν
 δάσκαλο, έναν δημοσιογράφο που επιμελείται την ιστοσελίδα μας,
έναν άλλο δάσκαλο της μουσικής αυτή τη φορά κ.ά. Μου τόνισε ότι
 αυτό σημαίνει πλούτο, πλούτο λα'ι'κό και τότε της ανέφερα έναν
 συνεπώνυμό μου Φώτη Ευαγγελάτο, τον Φώτη του Κρασά όπως
τον λέγαμε (1927-1999) με μερικές ποιητικές συλλογές,
ανθολογημένος στο ποιητικό ημερολόγιο του 2007 σελ.183 με το
ποίημά του "Τώρα κατάλαβα" από την συλλογή του "Το σταυροδρόμι"
σελ. 30, των εκδόσεων Ιωλκός. Της πρόσθεσα την χρησιμοποίηση
από μέρους μου ενός άλλου ποιήματός του
 "Η πόλη πρέπει να' ναι καθαρή", αυτή τη φορά για την υποστήριξη
 του σχετικά πρόσφατου αγώνα των απολυμένων καθαριστριών
 του υπουργείου οικονομικών. Σημειωτέον ότι το ποίημα τούτο,
 το είχε γράψει και δημοσιέψει ο Φώτης πολύ προηγούμενα.
 Στο σημείο αυτό η κυρία Κώττη μου επέστησε την προσοχή
 και στην προφητική δύναμη της μεγάλης ποίησης!
   Εδώ ας μου επιτραπεί να εκφράσω το προσωπικό μου γούστο
στον μοντέρνο ελεύθερο στίχο, χωρίς βέβαια να υποτιμώ καθόλου
τον παραδοσιακό, του ρυθμού, του μέτρου και της μουσικής
 ομοιοκαταληξίας, τον οποίον τίμησαν οι πλείστοι των ποιηττών μας
 και ο σ' εμένα αγαπημένος λα'ι'κός μας βάρδος Κώστας Βάρναλης.
Αλλά πάλι να: Μια φράση, δύο προτάσεις που έγραψε αυτές τις
 μέρες μια φίλη  για έναν αδύνατο να πραγματοποιηθεί δεσμό
"Στη ζωή μου μπορεί να είσαι όνειρο μα στα όνειρά μου η ζωή",
μπορεί να αποτελεί από μόνη της ένα ποίημα και της υπενθύμησα
μια ανάλογη ποιητική φράση του Θόδωρου Αγγελόπουλου στην
ταινία του "Η σκόνη του χρόνου": "Ότι χάνω σε άγγιγμα το κερδίζω
 σε όνειρο...".
   Έτσι θα παραθέσω εδώ ολόκληρη την επιστολή μου που μου
 φιλοξένησε η "Εφημερίδα των Συντακτών" εντός πλαισίου
(επιδοκιμασία της) την 30ή Μαίου 2014 στη σελ.49.
                              
 "Η πόλη πρέπει να' ναι καθαρή.
   Χρόνια τώρα, οραματιζόμενος μια αστιγμάτιστη κοινωνία,
 συνήθιζα να θεωρώ τις εργάτριες και τους εργάτες καθαριότητας
συναδέλφους -υπήρξα γιατρός- και δικαιούμενους να υπάγονται
στο Υπουργείο Υγείας, να ασφαλίζονται και να συνταξιοδοτούνται
 από το ΤΣΑΥ. Έτσι, χάρηκα ιδιαίτερα με την ανακήρυξη των
υποψηφιοτήτων τόσο της Δέσποινας Κωστοπούλου όσο και της
Κωνσταντίνας Κούνεβα για τις δημοτικές και τις ευρωεκλογές
 αντίστοιχα. Για χάρη τους, την ευχή μου για νίκη και στη μνήμη
του συγχωριανού και συνεπώνυμού μου ποιητή Φώτη Ευαγγελάτου
(1927-1999) επιτρέψετέ μου να τους αφιερώσω ένα ποίημά του από
την ποιητική του συλλογή "Κραυγή σκλάβου" (Αθήνα 1960 σελ. 9)
που έχει έτσι:
                                
   Η ΠΟΛΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ' ΝΑΙ ΚΑΘΑΡΗ
   Και σήμερα ξανά...και σήμερα ξανά
   μες το βαθύ το σύθαμπο, κυρτά κουφάρια
   πρόσωπα στεγνά
   τ' ανέμου απομεινάρια και του χρόνου
   κατηφορίζετε βουβά 
   μ' ένα λυγμό στα δόντια κρατημένο. 
   Η πόλη πρέπει να' ναι καθαρή! 
   Πρέπει ν' αστράφτει ολάκερη
   να διαλαλεί την πρόοδο του αιώνα.
   Η πόλη είν' η βιτρίνα μας! 
   Εσάς δεν θα σας δει κανείς μέσα στο σύθαμπο
   γριές συντρόφισσές μου σκουπιδιάρες,
   καθώς σαν σκιάχτρα σβήνετε μαζί
   με τα στερνά βλογιοκομένα φώτα. 
   Εξω ο βοριάς ανάσκαψε της νύχτας τα χαρακτηριστικά 
   οι αλήτες κάπου λούφαξαν 
   οι πόρνες δεν αντέξανε να περιμένουν άλλο. 
   Στ' αρχοντικά που υψώνονται γύρω σας -καταπέλτες- 
   σαρκαστικά τετράγωνα φαντάσματα
   οι άνθρωποι πανευτυχείς
   ανακλαδίζονται μες στα ζεστά κρεβάτια
   ονειρευόμενοι εκδρομές, σίγουρα
   κέρδη...κατακτήσεις...
   Εσάς δεν θα σας δει κανείς μέσα στο σύθαμπο, 
   Μονάχες με τον βόγγο της σιωπής σας!
   Αρκεί η πόλη να' ναι καθαρή...
   Το χρόνο που ρημάδιασε το κυρτωμένο σώμα σας
   την πίκρα, που σαν θάλασσα έγλειψε την καρδιά σας αέναα, 
   δουλεύοντας απ' τα μικρά σας χρόνια τα χαμένα
   τα παιγμένα ως με του τάφου το σκαλί,
   κανείς δεν θα προσέξει. 
   Την πόλη θα προσέξουνε και πρέπει να' ναι ΚΑΘΑΡΗ.
   Και για την αντιγραφή,
   Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, συνταξιούχος τουΤΣΑΥ, Βριλήσσια.

Σάββατο 19 Μαρτίου 2016

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΩΡΓΟΓΙΑΝΝΗ


Ο Γιώργος  Δαούσης  γνωστός  στους  παλιότερους 
Δαμουλιανάδες  με  το όνομα  Γιωργογιάννης  μας 
άφησε  για  πάντα  Η εξόδιος  ακολουθία  σήμερα
Σαββάτο στα  Δαμουλιανάτα 
Ο Γιωργογιάννης  γεννήθηκε  και  μεγάλωσε  στα
 Δαμουλιανάτα  που  έμεινε  μέχρι  την  είσοδο  του  
στο  Πανεπιστήμιο
Στα  παιδικά  συμμετείχε  στα  παιχνίδια  με  τους 
νεαρούς  τότε  Δαμουλιανάδες  Πότε  όμως  δεν 
θυμάμαι  να  έλαβε  μέρος  στους  παιδικούς  μας
καυγάδες  Το  αγαπημένο  του  παιχνίδι  το
 ποδόσφαιρο  Παρά  την  αυστηρότητα  του
 πάτερα του καθηγητή  Δημήτρη  Δαούση   εύρισκε
 τρόπο  να  συμμετέχει  στα παιχνίδια
Όταν  τελείωσε  το  Πανεπιστήμιο  Καθηγητής 
Μαθηματικών  εγκαταστάθηκε  στην Πάτρα 
Επισκεπτόταν  το  χωριό τα καλοκαίρια 
Πάντα με το χαμόγελο  και αγαπητός  σ όλους
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΩΡΓΟΓΙΑΝΝΗ

Συλλυπητήρια  στους δικούς του 

Σάββατο 12 Μαρτίου 2016

ΡΥΖΑΔΑ ΤΣΙ ΤΡΥΝΕΣ

       


Οι νοικοκυρές στα Δαμουλιανάτα   την  τελευταία
 Κυριακή  της  Αποκριάς  της  Τυρινής  (Τρυνές
όπως  λέμε  στην  Κεφαλονιά)  εκτός  από  ότι
άλλο  μαγείρευαν  έφτιαχναν   και  ΡΥΖΑΔΑ
(το  γνωστό  ρυζόγαλο )
ΡΥΖΑΔΑ  η  ρυζόγαλο  η όπως  αλλιώς  λέγεται
μπορεί  να  φτιάχνουν  τις  Τρυνές  σε  πολλά  μέρη 
Το  έθιμο  στο  χωριό  μας  ήταν  ότι  το  γάλα  δεν
το  αγόραζε  κανείς 
Οι  κτηνοτρόφοι  χωριανοί  το  γάλα  από  τα
πρόβατα  την ήμερα   αυτή  δεν  το  πουλούσαν 
αλλά  το  μοίραζαν  στους  χωριανούς  ΔΩΡΕΑΝ
 Η κίνηση  αυτή των  κτηνοτροφών  τις  δύσκολες
εκείνες  εποχές  για τις  φτωχιές  οικογένειες  ήταν  
εκτός  από  εθιμοτυπική ήταν  και ουσιαστική  
Οι  περισσότερες  οικογένειες  τότε  ήταν  πολυμελείς
πάνω  από  5  άτομα  μπορεί  και  8  μαζί  με  τους
 παππούδες  και  νόνες  Για  να  φτιάξουν  8  η 10  πιάτα 
 ρύζια  χρειαζόταν αρκετό  γάλα  Όμως  την  ημέρα 
εκείνη  έχοντες  και  μη  απολάμβαναν  την  ρυζάδα
Η κ Ελένη  Αλ Ζαφειράτου στην  Λαογραφική  μελέτη
για  τα  Δαμουλιανάτα  με  πηγές  από  το 1900
ακόμη  αναφέρει το γεγονός







Ένα  έθιμο  που  κρατούσε  όπως  έλεγαν  οι 
μεγαλύτεροι από  παλαιοτέρων  χρόνων
Τα  τελευταία  χρόνια  είχε  ατονήσει  η ξεχαστεί
Ο  Τοπικός  Σύλλογος  στο  χωριό  ανέλαβε  την 
πρωτοβουλία   να  αναβιώσει  το  έθιμο  της
 ΡΙΖΑΔΑΣ  μοιράζοντας  γάλα  σ όσα  σπίτια  στο
 χωριό  είχαν  κόσμο
Το γάλα  ήταν  ευγενική  προσφορά  των  Βαγγέλη
 και  Αποστόλη  Μαντέλη
Η  παραλαβή  το  πακετάρισμα  και η  Διανομή 
στους  Χωριανούς   έγινε  για  τον  Σύλλογο  από
 Μικέλη  και  Νίκη  Ευαγγελάτου με  την βοήθεια 
του  Μπάμπη  Υψ Ζαφειράτου και του Σπύρου Δανελάτου








ΦΩΤΟ ΣΠΥΡΟΣ ΔΑΝΕΛΑΤΟΣ 

ΑΞΙΟΙ ΟΛΟΙ και ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ
ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ  ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ


Παρασκευή 11 Μαρτίου 2016

ΚΑΝΤΑΡΙΑ ΚΕΦΙΟΥ ΣΤΟ ΚΑΝΤΑΡΙ





Την  Κυριακή  6-3-16  στο Καντάρι  στην Πετρούπολη
έγινε  ο αποκριάτικος  χορός  του  Συλλόγου 
Δαμουλιανάδων  ΠΛΑΓΙΑ
Όσοι  τυχεροί  βρέθηκαν  εκεί  τις  μεσημεριανές 
ώρες  ξεφάντωσαν  Απόλαυσα  το εξαιρετικό φαγητό
 και  χόρεψαν  όσο άντεχαν
Το  ΔΣ έκανε  ότι  μπορούσε  ώστε  να  έχει  επιτυχία
ο  χορός  όπως  είπε  ο Πρόεδρος  Γεράσιμος Ζαφειράτος
στον σύντομο  χαιρετισμό  
Από  τα  ωραία  του  χορού  ήταν  κατά  την  Λαχειοφόρο
δυο  δώρα  τα  κέρδισαν  οι Δωρητές  που τα  επέστρεψαν
στο  Σύλλογο
Ευχόμαστε  πάντα  τέτοια

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΟΡΟ








































ΦΩΤΟ  ΑΠΟ ΕΛΕΝΗ ΜΠΑΡΜΠΓΙΩΡΓΗ 

Κυριακή 6 Μαρτίου 2016

ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΟΣ ΣΤΟ ΛΗΞΟΥΡΙΩΤΙΚΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ

Ο Φίλος μας ο Βασίλης φέτος  πήρε απόφαση
να διαγωνιστεί  με  τον δικό  του  τρόπο
στον Ληξουριώτη ΚΑΡΝΑΒΑΛΟ
Το Βραβείο είναι ΣΕΓΟΥΡΟ 


ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ   2016
Στα τόσα τα προβλήματα και στο μεγάλο χάλι
οι Ληξουριώτες σκέφτονται το ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ πάλι.
Μαζεύονται, συσκέπτονται, πρέπει ν’ αποφασίσουν
στο θρόνο του Καρνάβαλου εφέτος ποιον θα στήσουν.
Μήπως να βάλουν διεθνείς; Μη τοπικούς συμβούλους;
Ή πάνω στον Καρνάβαλο να τσου στελιάσουν ούλους;
Ο Σολωμός το σκέπτεται, ο Γαλανός γελάει
κι ο Κατσιβέλης σκεπτικός, το θέλει μα δεν πάει.
Έχουν και συναγωνισμό, ξύπνησε τ’ Αργοστόλι
και θέλουν στον Καρνάβαλο να συμμετάσχουν όλοι.
Ιδέα δεν ερχότανε, μπορεί και να μη θέλει
μα γίνεται Καρνάβαλος με γάλα και με μέλι;
Την άλλη μέρα βρίσκουνε στο δρόμο τον Διονύση
 και νέα τους μετέφερε του δήμαρχου, Παρίση.
Πως έργα σχεδιάστηκαν να γίνουν στο Ληξούρι
κι όχι μονάχα να πουλούν ντομάτα και αγγούρι.
Πως το λιμάνι προχωρά, φτιάξαν την παραλία,
θα φτιάξουν και τσ’ απόπατους χωρίς αμφιβολία.
Τους είπε πως θα φτιάξουνε το «ΒΑΛΕΝΤΗ» σχολείο
και αν ακόμα χρειαστεί και παρθεναγωγείο.
Μα ποιο πολύ επέμενε, μπορεί και να ναι δύο,
πως πήραν την απόφαση να φτιάξουν «ΕΝΥΔΡΕΙΟ».
-Θα ‘ναι φτιαγμένο από γυαλί και μπρούτζο και γρανίτη
και τέτοιο δεν έχει φτιαχτεί σε όλο τον πλανήτη.
-Και μέσα τι θα κολυμπά στις αίθουσες τις κρύες;
-Μάκη μου μέσα θα κλειστούν όλοι οι καρχαρίες.
-Μα το νησί έχει πολλούς, ποιοι θα ναι από δαύτους;
 Άμα δε σπάσει το γυαλί, τους επισκέφτες, κλαύτους.
-Θα μπουν οι μεγαλύτεροι, μέτρα στα δάχτυλα σου.
-Σπύρο σταμάτα να χαρείς μην εύρεις τον μπελά σου.
-Αν θα κοιτάξεις  γύρω σου κάποιον θ’ αναγνωρίσεις
κι άμα κοιτάξεις ποιο ψηλά σου έρχεται να φτύσεις.
Μα ο κοντός το σκέπτεται, έχει και μια μουργέλα,
θυμήθηκε την αρπαγή κι όλη την ώρα εγέλα.
Παρόλο που περάσανε κοντά είκοσι χρόνια,
θυμάται λεπτομέρειες και κόφτες και πριόνια.
Θυμάται και τα λιόπανα, πως τον εκουκουλώσαν
και πως του δέσαν το σχοινί, στο Λασκαράτο δώσαν.
Θυμάται τσι λιγοθυμιές, τσι κλάψες και τσι σόδες,
όταν τον αντικρίσανε σαν κάρο δίχως ρόδες.
-Συντρόφια κάνω πρόταση δίχως να χολοσκάτε,
δεν ειν’ αστείο, κάτσετε κι όλοι σας αγροικάτε.
Άκουσα, πως  απέναντι, να τσο βγει το ‘να μάτι,
Καρνάβαλο θα φέρουνε, να κάνουνε κομμάτι.
Στη Πάτρα τον παρήγγειλαν και θα τον μεταφέρουν,
θα κάνουνε και τελετή, πάνε να μας την φέρουν.
Λέω να τους προλάβουμε, να κάνουμε μια γιούρια,
γραπώνουμε το ξόανο, τσ’ αφήνουμε τ’ αγγούρια.
Εφκειό το ματακάμαμε, δεν πέρνουνε χαμπάρι,
τσ’ αφήνω και το γάιδαρο μαζί με το σαμάρι.
Ο Κατσιβέλης τ’ άκουσε και του ‘ρκεται σπαβέντο.
-Φκιες τσι δουλιές θα κάμουμε βωρέ ραμολιμέντο;
Ξέχασες που εγένικε μεγάλη φασαρία
κι οι προεστοί τους είχανε μόκο και μουλαρία;
Αφού ναι ο καιρός ζεστός κι αφού δεν κάνει κρύο
καλύτερα το άρμα μας να σέρνει «ΕΝΥΔΡΕΙΟ».
Έτσι αποφασίσανε να κάμουνε το κιάσο
κι αν στην πορεία δεν τους βγει, υπάρχει και το πάσο.
Γι αυτό λοιπόν όλοι εσείς, βάρτε τά άμπιτα σας,
φορέστε τα κολέτα σας, πάρτε και την κυρά σας,
στολίσετε τα νιάνιαρα κι ελάτε παραλία,
με κέφι και πειράγματα θα δείτε μεγαλεία.
Αν μπλέξει η πείρα απ τη μια, κι από την άλλη η νιότης
και τούτος ο Καρνάβαλος θα είναι ΛΗΞΟΥΡΙΩΤΗΣ. 

                                                                ΒΑΣΙΛΗΣ   ΜΑΛΛΙΩΡΗΣ