ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

 ΚΑΛΗ  ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ  ΠΑΣΧΑ

ΑΣΦΑΛΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΤΑΞΙΔΙΩΤΩΝ 

Η ΦΛΟΓΑ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΑΜΕ Σ ΟΛΟ ΤΟΝ  ΚΟΣΜΟ

ΑΣ ΦΩΤΙΣΕΙ ΚΙ ΕΜΑΣ 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ

Τη λέξη "Βάΐο" την έχει πάρει η εκκλησία μας από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη (12,121) που σημειώνει, ότι μετά την ανάσταση του Λαζάρου, όταν ο Ιησούς πήγαινε στα Ιεροσόλυμα, "όχλος πολύς... έλαβαν τα Βάϊα των φοινίκων και εξήλθον εις απάντησιν αυτώ".

Για να διευκρινίσουμε όμως τα πράγματα και να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει, πρέπει να εξηγήσουμε το τι σημαίνει η λέξη βάγιο. Είναι ο νέο βλαστός που βγαίνει από τα δένδρα της άνοιξης, εποχή που πάντα πέφτει  η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα του Χριστού μας. Έτσι  μόνο στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, προσδιορίζεται το ποια βάγια πήρε ο όχλος  για να προϋπαντήσει τον Ιησού, γράφοντας «τα βάγια των φοινίκων», που από παλιά συμβόλιζαν τη βασιλική δόξα.

Την Κυριακή αυτή  κάθε τόπος την εορτάζει με τη δική του μεγαλοπρέπεια και μάλιστα έχει και τα δικά του βάγια που είναι σύμφωνα με τη χλωρίδα του τόπου του.

Ο ΠΑΠΑ ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ 

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ 

Σε πολλά μέρη τα βάγια είναι  δάφνες, πανάρχαιο λατρευτικό φυτό και αλλού ιτιά και μυρτιά ή ακόμη και άλλα νικητήρια φυτά[1] .Στο νησί μας με τη λέξη «βάγιο», εννοούμε  ένα είδος φοίνικα, που βρίσκει κανείς σε πολλά μέρη και σε κήπους και αυλές των σπιτιών. Κλαδιά από τέτοιο φοίνικα εικονίζονται σε αγιογραφίες, όπως Μάρτυρες και Άγιοι (Βαρβάρα, Αικατερίνη…)  κρατούν στο χέρι τους φοινικόκλαρο ως σύμβολο της νίκης και της δόξας.

Κατά το τέλος του χειμώνα, και ανάλογα το πότε πέφτει το Πάσχα , λόγω ότι είναι κινητή εορτή, τα  νέα κλαδιά  του τροπικού αυτού φοίνικα[2], τα κόβουν από τη φοινικιά, στην αρχή της εβδομάδας του Λαζάρου και τα βάζουν στο νερό για να γίνουν εύπλαστα και δροσερά. Με αυτά θα πλέξουν τους σταυρούς , τις βαγιοφόρες και θα πλαισιώσουν τα  μικρά λιόκλαρα και τα ανοιξιάτικα λουλούδια που θα δοθούν στους πιστούς  την ημέρα των Βαΐων.

ΒΑΓΙΟΦΟΡΑ  ΑΠΛΗ 

Τα Βάγια κατά την παλιά εποχή

 Αρκετές πληροφορίες μας δίνει ο Τσιτσέλης[3] για το πώς μοιράζονταν τα Βάγια μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας πολύ παλιά στην Κεφαλονιά. Τα έστελναν οι εφημέριοι σε ασημένιο δίσκο στα σπίτια των ενοριτών. Η συνήθεια αυτή όμως καταργήθηκε από τον Μητροπολίτη  Σπυρίδωνα Κοντομίχαλο, ως άσκοπος και ότι είναι έξω από τους εκκλησιαστικούς κανόνες, με αποτέλεσμα αυτό να ξεχαστεί εντελώς στην πάροδο του χρόνου.

Τα βάγια  τα οποία προορίζονταν για τα σπίτια  ήταν καλλιτεχνικές ανθοδέσμες, περιπλεγμένες  με ταινία μεταξιού, στο κέντρο ήταν η βαγιοφόρα, μικρά στρογγυλή εικόνα του Χριστού, καθήμενος επί πώλου όνου που εισέρχεται στην Ιερουσαλήμ. Στο μέσω του βαΐου ένας ή τρεις φοίνικες επίχρυσοι, και ο μεσαίος εσχημάτιζε σταυρό.

ΒΑΓΙΑ ΠΟΥ ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 

Τα βάγια που ήταν να δοθούν στην εκκλησία ήταν απλούστερα, όμως και σε αυτά ήταν απαραίτητος ο κλάδος της ελιάς  και του φοίνικα. Έβαζαν μαζί και δεντρολίβανο, βιολέτες, βάλσαμο, αλιφασκιά και όλα αυτά τα έδεναν  με μια λωρίδα φοίνικα στο κάτω μέρος.

ΠΕΡΙΤΕΧΝΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ 

ΒΑΓΙΟΦΟΡΕΣ ΜΕ ΠΟΛΥΧΡΩΜΜΕΣ ΒΙΟΛΕΤΕΣ 

Τα βάγια που ήταν προορισμένα για να δοθούν σε πλοιάρχους, σε νεόνυμφους και μελλόνυμφους ήταν διακοσμημένα  και πλεγμένα με ιδιαίτερο τρόπο. Είχαν δε  ποικίλα σχήματα , όπως ολόκληρες καρδιές και άλλες παραστάσεις  με επίχρυσες δέσεις και πολλά άνθη. Ειδικά στο Αργοστόλι και στο Ληξούρι οι ιερείς ετοιμάζονταν από καιρό για την καλύτερη διακόσμηση των Βίαιων στα κελιά και στους γυναικωνίτες των ναών. Πολλοί ιερείς αγόραζαν το νεγρόνιον, που ήταν ένα γιγάντιο  γαρίφαλο έναντι καλής τιμής  και με αυτό κοσμούσαν τα βάγια. Έτσι για να  είναι ένα βάγιο «τέλειο» έπρεπε να έχει οπωσδήποτε  το νεγρόνιο και να είναι δεμένο με όλη τη διακόσμησή του με πλατειά μεταξωτή κορδέλα ή με τέτοια δέση που να εντυπωσιάζει. Τα βάγια αυτά στέλνονταν  στα σπίτια  και τα τοποθετούσαν οι νοικοκυραίοι  στο εικονοστάσι του σπιτιού. Τα «δε νυμφικά και πλοιαρχικά» στο πάνω μέρος του κρεβατιού και τα πήγαιναν στην εκκλησία για να ευλογηθούν την ημέρα της εορτής.

Όλα αυτά τα εθιμικά με τα Βάγια που γίνονταν παλιά στην Κεφαλονιά, από πολλούς ιερείς υπήρξαν κερδοσκοπικές διακρίσεις, έγιναν παρεξηγήσεις  και έριδες και αρκετά αιματηρά επεισόδια. Αυτά τα  «εθιμικά συμβάντα» ανάγκασαν τους αρχιερείς  να απαγορεύσουν τα κοσμημένα με πολλά άνθη και περίτεχνα βάγια και να δίνουν απλά κλαδί ελιάς. Τα γεγονότα σύμφωνα με το κείμενο του Ηλία  Α Τσιτσέλη έγιναν σε ναούς του Ληξουρίου,  Άγιο Νικόλαο των Μηνιατών  και στο ναό της Αγίας Τριάδας.

Φαίνεται ότι γύρω στα 1900 άρχισε να φθίνει το έθιμο της  διανομής  των Βαΐων σε σπίτια και τα πολυτελή βάγια των  νυμφίων αντικαταστάθηκαν με απλούς σταυρούς από φοίνικα. Δίνονται δε έπειτα από την ευχή και την ευλογία του ιερέως.

Το θέμα με τα Βάγια που καθένας παλιά το έβαζε στο γιλέκο του ή στο τσεπάκι του κουστουμιού του, πολλοί δε από συνήθεια ή τάση επίδειξης και όχι από το κίνητρο της πίστης, το σχολιάζει ο μεγάλος  σατυρικός ποιητής Ανδρέας Λασκαράτος[4], στο ομώνυμο  με την γιορτή αυτή ποίημά  του.

«Κυριακή των Βαΐων»

Σήμερα απάντησα ένανε

Με βάγιο στο γκελέ του,

Και είπα –Εκειός είν’ άνθρωπος.

 Εκειός ‘ξέρει να ζήση.

Εκειός !Μουλέει ο φίλος μου,

Εκειός !Και τι νομίζης

Όπως πιστεύει τίποτα;

Τίποτα δεν πιστεύει.

……………………….

Πιστεύει πως το βάγιο του

Τόνε καλοσυστένει

---

[1] Δημητρίου Σ. Λουκάτου, Πασχαλινά και της Άνοιξης, Εκδόσεις  Φιλιππότη, Αθήνα 1988, σ. 54

[2] Σε πολλά μέρη του νησιού, σκεπάζουν τα νέα κλαριά του φοίνικα για να μη το βλέπει ο ήλιος και  πρασινίσει , αλλά να  πάρει ένα χρώμα κιτρινωπό, το οποίο το θεωρούν πολύ καλό για την χρονιά που έρχεται.  

[3] Βλέπε Ηλία Τσιτσέλη, Έθιμα εν  Κεφαλληνία, Παρνασσός 1892, σ σ. 280-297

[4]Ανδρέα Λασκαράτου  «Άπαντα», επιμέλεια Αλέκου Γ. Παπαγεωργίου, εκδόσεις «Άτλας», Αθήνα 1959,Τόμος τρίτος σελ 152

Η Κυριακή των Βαΐων στις μέρες μας

Την Κυριακή αυτή όλοι πηγαίνουν στην εκκλησία, οι νιόπαντροι με τα γαμπριάτικα. και παρακολουθούν με κατάνυξη τη Θεία Λειτουργία. Οι ιερείς έχουν στολίσει με τα βάγια, όπως γινόταν και  παλιά, το εσωτερικό του ναού. Βάζουν βάγια σε εικόνες και στο διάστυλο σε σχήμα σταυρού από φοίνικα Επίσης κρεμούν αστερίσκους και σταυρούς από φοίνικες στο κάτω μέρος των καντηλιών και διακοσμούν τα μανουάλια. Είναι ονομαστά τα βάγια που φτιάχνει η Αντουανέττα Κοσμετάτου από τα Βλαχάτα της Εικοσιμίας, και που δείχνουν την τέχνη και το μεράκι που πηγάζουν από το σεβασμό στην παράδοση και την πίστη.

Η κ ΑΝΤΟΥΑΝΕΤΤΑ ΚΟΣΜΕΤΑΤΟΥ 

Την ημέρα αυτή κατά  τη λειτουργία μοιράζονται βάγια στο εκκλησίασμα.  Ιδιαίτερα στην Κεφαλονιά την ημέρα αυτή έδιναν στους νιόπαντρους ένα ξεχωριστό βάγιο, το οποίο ονόμαζαν βαγιοφόρα. Ήταν στολισμένο πέρα από τα κοινά βάγια και με κόκκινες διπλές βιολέτες και προσφέρονταν στους νιόπαντρους μέσα σ' ένα δίσκο και αυτοί παίρνοντάς το έδιναν χρήματα.

 Τα βάγια θεωρούνται ιερά και χρησιμοποιούνται ενάντια στα κακά πνεύματα , στον εξορκισμό της  βασκανίας  και σε κακές αρρώστιες[1]. Οι νοικοκυρές  ρίχνουν φύλλα του βαΐου  στα λιβανιστήρια και λιβανίζουν τους χώρους  του σπιτιού λέγοντας:

Όξου αρρώστια, όξου κακό

σε κυνηγάει το βάγιο του Λαζάρου

το διαβασμένο το ευλογημένο…

        

Στα φαγητά του σημερινού τραπεζιού (που είναι ακόμη Σαρακοστή) η εκκλησία επιτρέπει το ψάρι. Είτε μπακαλιάρο σκορδαλιά (όπως του Ευαγγελισμού) είτε κοφισόπιτα ή τρώμε κολιούς.

Βέβαια, επειδή τη Δευτέρα αρχίζει μεγάλη νηστεία, τρώμε λαίμαργα και "βαρυστομαχιάζουμε", και πολλοί τραγουδούν το παροιμιακό τετράστιχο.

«Βάγια, Βάγια των βαγιών,
τρώνε ψάρι και κολιό,
κι ως την άλλη Κυριακή
με το κόκκινο αυγό !»

[1] Αυτό συνηθίζεται και με τα βάγια και των άλλων εορτών , της υψώσεως του Σταυρού με το βασιλικό, με της Σταυροπροσκυνήσεως με τις βιολέτες και την Μεγάλη Παρασκευή με τον αμνό, που σύμφωνα με τις δημώδεις προλήψεις έχουν αποκρουστική δύναμη ενάντια στο κακό.  

Ο εσπερινός της Κυριακής των Βαΐων

Από αυτόν τον εσπερινό  αρχίζει  βασικά η Μεγάλη Εβδομάδα. Οι ιερείς φορούν πένθιμα άμφια. παλαιότερα κάλυπταν τα μανουάλια με μελανά ή μωβ υφάσματα, και κάλυπταν τις εικόνες, άφηναν δε μόνο ακάλυπτο το πρόσωπο. Στους ναούς τωνχωριών, οι  ιερείς αναρτούσαν στο τέμπλο πετραχήλια  και φαινόλια  μελανά,  εθιμικό λείψανο από τα χρόνια της Φραγκοκρατίας[1].

---

[1] Το έθιμο αυτό διατηρείται ακόμη και σήμερα σε κάποια μοναστήρια του νησιού.

                   Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός 

ΜΟΥΖΑΚΑΤΑ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ

ΜΟΥΖΑΚΑΤΑ  23-4-1944 ΜΑΥΡΟ ΤΕΛΟΣ

Ένας  ακόμα  τόπος  που  πάνω  του  ξέσπασε  η λύσσα

του  ετοιμοθάνατου  απαίσιου  θηρίου  του ναζισμού

Τόσο  των  κατακτητών  όσο  και  των  αδίστακτων

ντόπιων συνεργατών  τους  της  ΠΟΚ (προδοτικής 

οργάνωσης  Κεφαλονιάς ) όπως  εύστοχα τους  είχε

 ονομάσει  ο σκλαβωμένος  λαός

Λίγους  μήνες  μετά  την  εξολόθρευση  της  Ιταλικής

Μεραρχίας  του ΑΚΟΥΙ( Ένα από τα μεγαλύτερα

 εγκλήματα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου)

δεν  είχαν  χορτάσει  από  το αίμα  των  9000 Ιταλών

και  ζητούσαν  κι άλλο

Τα Μουζακάτα ήταν ορεινό χωριό κοντά  στα Ζερβάτα

στον δρόμο  Σάμης Πόρου 
Την περίοδο 1941 – 44 τα Μουζακάτα ήταν για την

 Κεφαλονιά  το κέντρο της Εθνικής Αντίστασης ενάντια

στις δυνάμεις   Κατοχής  

Ο λαός το αποκαλούσε "μικρό Σούλι".

Υπήρχε αρχηγείο του ΕΛΑΣ με καπετάνιο τον Γεράσιμο

Γρηγοράτο ή Αστραπόγιανννο με αρκετούς Αγωνιστές

κυρίως από τα Μουζακάτα.

Στόχος  για  τους  λαομίσητους  κατακτητές  και  τους

ντόπιους  συνεργάτες  τους  έγινε  το  χωριό  με  σκοπό

την  διάλυση  του  αρχηγείου  αλλά και του  ΕΛΑΣ 

Στις 23 Απριλίου 1944 οι Γερμανοί μαζι με τους Ντοπιους 
συνεργάτες έζωσαν το χωριό από το βράδυ  περιμένοντας 
 να ξημερώσει  για  να επιτεθούν

Οι περισσότεροι κάτοικοι έφυγαν  προ το Βουνό

Κάποιοι  έμειναν  Τους  συγκέντρωσαν  χωρίς  να  εκτελέσουν 

κάποιο εκεί   Έβαλαν  φωτιά  κι  έκαψαν  τα  πάντα  ακόμα

και την  εκκλησιά  του Αγ Αντρέα

Άφησαν  πίσω  μόνο  αποκαΐδια 

Από  όσους  κατοίκους  έπιασαν  στο  χωριό  πήραν  4

Γιάννη Γρηγοράτο, Γιάννη Μουρίκη,  Αριστομένη Μιχαλάτο 

και  τον  γιο  του  Πέτρο 17 χρόνων  Αυτούς  τους  εκτέλεσαν 

την  Πρωτομαγιά  μαζί  με άλλους  στο Αργοστόλι  

ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΉ 
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ 
Οι  κάτοικοι  χωριού δεν  επέστρεψαν  ποτέ  να  μείνουν 

Μετά το ολοκαύτωμα έμεναν σε σπηλιές,  στάνες  και

φιλοξενήθηκαν από τους  κατοίκους των Ζερβάτων.

Οι Μουζακάδες διώχτηκαν από τους Γερμανούς ,αργότερα

εξορίστηκαν κατά  την διάρκεια του Εμφύλιου  

Λίγους μήνες μάλιστα μετά το ολοκαύτωμα οι Γερμανοί

πάντα μαζί με τους ντόπιους συνεργάτες τους  έκαναν  επιχείρηση 
στην  ευρύτερη περιοχή με καταστροφές και  αρκετά θύματα. 

Το χωριό δεν ξαναχτίστηκε ποτέ, καθώς, μετά τον εμφύλιο,

ήρθε  ο καταστροφικός  σεισμός  του  1953.
Δυσανάλογα βαρύς ο φόρος αίματος που απέδωσε η Κεφαλονιά...

 Σε ένα ρημαγμένο νησί, όχι ένα αλλά δύο ολόκληρα χωριά

(τα Μουζακάτα και τα Αργίνια) πυρπολήθηκαν από τους Γερμανούς

 κατακτητές και κάτοικοί τους εκτελέστηκαν.
Μουζακάτα, Ένα Μαρτυρικό Χωριό που περιμένει ακόμα

 την επίσημη αναγνώρισή του

Σε Καταλόγους αναγνωρισμένων μαρτυρικών πόλεων

και χωριών δεν φαίνεται (Υπάρχουν  τα Αργινια)

ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ  Η αδιαφορία των ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ  ΣΙΓΟΥΡΑ   

Στην  θέση  που  ήταν το  παλιό  χωριό , με χορηγία ιδιώτη,

με  καταγωγή από τα Μουζακάτα, χτίστηκε μνημείο και
 γίνονται  ετήσιες εκδηλώσεις μνήμης.

          ΕΝΑΣ  ΣΤΕΝΟΣ ΧΩΜΑΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΚΟΔΡΟΜΟΣ
         2 ΠΕΡΙΠΟΥ ΧΛΜ  ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
          ΠΟΣΟΙ  Θ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ  ΝΑ  ΠΑΝΕ ?
             ΟΣΟ ΠΙΟ ΛΙΓΟΙ ΠΙΟ ΚΑΛΑ

                                         ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΕΡΕΙΠΙΑ ΣΠΙΤΙΩΝ

                              ΦΩΤΟ  ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ  12-7-15 ΑΠΟ ΚΚΕ
 

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ ΤΟΙΧΙΑ

Όπως  γνωρίζετε  ήδη  η  εκκλησιά  στο  βουνό 

έχει  ήδη  περιδεθεί  με  βάση  την  μελέτη

που  έχει  γίνει  από  το γραφείο  ΔΙΑΣΤΥΛΟΣ

ΙΣΩΣ ΠΡΟΛΑΒΑΜΕ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΑΡΑ 

Η εργασία  αυτή  ίσως  πρόλαβε  τα  χειρότερα 

Οι  συνεχείς  μετασεισμοί  έχουν  ταλαιπωρήσει 

το  οικοδομημα  του  Ναου  και  φαινεται  ποσο

έχουν  προχωρήσει  τα ανοίγματα  Ας ελπίσουμε 

ότι  δεν  θα  προχωρήσουν  περισσότερο

Έτσι  έχοντας  πάρει  όποια  μέτρα  θεωρούνται 

απαραίτητα  περιμένουμε  πότε  θα  προχωρήσει 

το  ΤΑΣ  σε  έγκριση  κάποιων  κονδυλίων  για 

ν αρχίσουν  οι  εργασίες  αποκατάστασης  των

 ζημιών  Οι  προσπάθειες  ώστε  η  εκκλησιά  να 

χαρακτηριστεί   Μνημείο ιστορικής  αξίας  έχουν 

αρχίσει   από την επιτροπή που  εδρεύει στην

 Κέρκυρα  και  μετά  από  το Υπέργειο Πολιτισμού 

Μέχρι  τότε  όμως  κάποιες  εργασίες  είναι

απαραίτητες  για  την  ασφάλεια  όσων 

επισκέπτονται  τον  χώρο  Δεν  είναι  λίγοι  αυτοί 

που  όλο  τον  χρόνο  αλλά  πολλοί περισσότεροι

το  καλοκαίρι  που  επισκέπτονται  το  Νεκροταφείο

ΧΩΡΙΣ  ΚΑΜΠΑΝΕΣ 

ΑΛΛΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΛΗΓΕΣ 

ΜΕ ΣΚΑΛΩΣΙΕΣ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ 

Η είσοδος  και  η  έξοδος  είναι  κάτω  από  το 

καμπαναριό  που  είναι  η  πύλη  στον  χώρο

 Το  καμπαναριό όπως  είναι  σήμερα  με  τις 

σκαλωσιές  παρέχει  κάποια  προστασία  Όμως  καλό 

είναι  να  προχωρήσουμε  στην  αποκατάσταση των

 ζημιών  και  να  φύγει  η  σκαλωσιά  προστασίας  

Επίσης  ένα  άλλο  σοβαρό  πρόβλημα  είναι  το

τοιχίο  στο  κάτω  μέρος  του  Νεκροταφείου και

πόσο  μπορεί  ν αντέξει

Ευτυχώς  στους  σεισμού  του 2014  δεν  είχαμε

 κάποια πτώση  με  τραγικά  επακόλουθα 

ΤΟ  ΚΑΤΩ ΤΟΙΧΙΟ ΑΝΤΕΞΕ 

ΠΑΝΩ ΤΟ  ΔΙΕΛΥΣΕ ΟΣΕΙΣΜΟΣ 

 Ο παπά Νικόλαος  με  το  εκκλησιαστικό  βλέποντας

την  κατάσταση  ζήτησαν  μια  μελέτη  για  το  κόστος

ώστε  να  προχωρήσουμε  σε  απαραίτητες  εργασίες
για την  επισκευή  του  καμπαναριού  και  για  περαιτέρω 
στήριξη  του  κάτω  τοιχίου 

Όπως  καταλαβαίνει  ο  καθένας  χρειάζονται  χρήματα  

Οποίος  νομίζει  ότι  έχει  δυνατότητα  να  προσφέρει

ο λογαριασμός  της  Εκκλησιάς  είναι  

ΔΕΝ ΜΑΣ ΞΕΧΝΑ

ΚΑΠΟΙΟΙ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ  ΝΑ ΜΑΣ

 ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΑΡΑΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ 

ΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ 

ΕΤΣΙ  ΦΑΝΗΚΕ ΣΤΟΝ ΣΕΙΣΜΟΓΡΑΦΟ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ 

ΟΙ ΚΑΜΗΝΑΡΑΔΕΣ ΑΓΡΙΕΨΑΝ

ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΤΑ ΕΡΓΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ 
ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΩΝ  ΣΤΑ ΚΗΠΟΥΡΙΑ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΜΙΝΑΡΑΔΩΝ

ΑΠΟ kefaloniapress

ΚΑΛΛΙΟΠΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΛΑΓΙΑ

Το  όμορφο  κτήριο  που  ο  καθένας  βλέπει  από  την 

Πλατεία  στην  Πλαγιά  έχει  μια  ξεχωριστή  ΙΣΤΟΡΙΑ

Είναι  το  ΠΡΩΤΟ  κτήριο  που  είχε  την  κυριότητα  της

η  κοινότητα  Δαμουλιανάτων  στα  86  χρόνια  λειτουργίας

από 1912  μέχρι  το  1998  

Όπως  κάθε  κοινότητα  είχε  ανάγκη  κάποιου  χώρου  

για  στέγαση  του  γραφείου  της  Έως  το  1975 όμως  

στεγαζόταν  όπου  στο  χωριό  υπήρχε  κάποιο  σπίτι

ελεύθερο  Ακόμη  παλαιοτέρα  λόγω  έλλειψης τέτοιου

 χώρου  την  σφραγίδα  και  τα  βιβλία  τα  είχε  στο 

σπίτι  του  ο  Πρόεδρος της κοινότητας Εκεί  έκανα  και

τα  Δημοτικά  συμβούλια

Την  ανάγκη  αυτή  ήρθε  να  καλύψει  η  οικογένεια 

ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΔΑΝΕΛΑΤΟΥ  με  την  κατασκευή  του
 κτηρίου στην  Πλαγιά 

Το κτηριο  ονομάστηκε  ΚΑΛΛΙΟΠΕΙΟ

στην  ΜΝΗΜΗ  της  κόρης  της

 ΚΑΛΛΙΟΠΗΣ  ΔΑΝΕΛΑΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗ

και  ΔΩΡΗΘΗΚΕ στην  κοινότητα  Δαμουλιανάτων 

Η παραδοση εγινε  15 Αυγούστου 1975
Το  παρέλαβε  ο τότε    Πρόεδρος  της  Κοινότητας 

ΘΑΝΑΣΗΣ  ΤΖΟΥΓΑΝΑΤΟΣ  

ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΔΑΝΕΛΑΤΟΥ
όρθιοι: Μαρία Διονύση Δανελάτου, Σούλα Δανελάτου Καγκάδη,
Ευτυχία Δανελάτου,
Θεόδωρος Αθανασιάδης, Καλλιόπη Δανελάτου Αθανασιάδου
καθιστοί: Αντώνης Διονύση Δανελάτου, Διονύσης Δανελάτος

ΘΕΟΔΩΡΟΣ και  ΚΑΛΛΙΟΠΗ
ΠΛΑΓΙΑ 15-/8-1965

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΖΟΥΓΑΝΑΤΟΣ  Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ 

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ  ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΤΩΝ


ΤΟ ΚΑΛΛΙΟΠΕΙΟ 15-8-1975

Αρκετές  ήταν  οι  αναφορές  στον  τύπο  της  εποχής
γεια  το  θέμα  Μερικα ακολουθούν


ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΠΙΚΑΙΡΑ  ΤΕΥΧΟΣ 368  ΑΥΓ-1975


ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣ  ΤΕΥΧΟΣ 43-44  1975

Επιθυμία  των  ΔΩΡΗΤΩΝ  ήταν  στο  κτήριο  να  στεγαστούν

Το  γραφείο  της  Κοινότητας  Το  Αγροτικό  Ιατρείο  και

Δανειστική  Βιβλιοθήκη

Το  κτήριο    χρησιμοποιήθηκε  για  τους  σκοπούς  αυτούς 

επί  35  και  πλέον Χρόνια

Όμως  στην  ζωή  αλλάζουν  ΠΟΛΛΑ

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ  ΔΕΝ  ΥΠΑΡΧΕΙ 

Το  χωριό  μας  πια  στον  Δήμο  Κεφαλονιάς  είναι  ένα  από

πολλά  διαμερίσματα  του  Δήμου  Γραφείο  για  τον  Πάρεδρο

δεν  είναι  κάτι  το  απαραίτητο
Ο  χώρος  που  στεγαζόταν  το  Γραφείο  της  Κοινότητας
 όμως εξακολουθεί  να  είναι  χρήσιμο για  το  χωριό 

Το  καλοκαίρι  του  2013  έγινε  έκθεση  με παλιές  φωτογραφίες

 του  χωριού  

Στους  Σεισμούς   της  Παλλικης το  2014  αποθηκευτήκαν τα 

εκκλησιαστικά  είδη  από  την  Εκκλησία  στο  Βουνό  που

 έχει  χαρακτηριστεί  Ακατάλληλη 

Ακόμη  λειτούργησε  σαν  Εκκλησία  έως  να  ηρεμήσει  ο  τόπος 

από τις  δονήσεις  επειδή  το  κτήριο  θεωρείτο  πιο Ασφαλές 

από τον Άγιο Διονύση

 Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΣΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ 2015

Το  ΙΑΤΡΕΙΟ  εξακολουθεί  να  λειτουργεί   Όταν  έρχεται  ο

Αγροτικός  Γιατρός  εξετάζει  και συνταγογραφεί  εκεί

Επίσης  λειτουργεί  και  η  Δανειστική  Βιβλιοθήκη  με  αρκετά

και  σπουδαία  Βιβλία    Βιβλία  που  έχουν   Δωρίσει  και

συνεχίζουν   να  δωρίζουν  η  Οικογένεια  της  Δανελάτου Ευτυχίας

αλλά  και   άλλοι χωριανοί
Τελευταία  Δωρεά  από  την  κ  Μαρία Διακουμάκου Παναγοπούλου
 η  61  τόμων  Εγκυκλοπαίδεια  ΠΑΠΥΡΟΣ 

Μαζί  με  πολλά  άλλα  Βιβλία  Ελληνικής  και  Ξένης  Λογοτεχνίας  

Ο  ΣΕΙΣΜΟΓΡΑΦΟΣ
Το  κτήριο  επέλεξε το  Αριστοτέλειο  Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

 υπό  την  εποπτεία   του  Καθηγητή  Σεισμολογίας  κ  Βασίλη 

Καρακώστα  για  τοποθέτηση  Σεισμογράφου 

Επίσης  η  ομάδα  του  καθηγητή κ  Τσελέντη  για  τοποθέτηση 

Επιταχυνσιογράφου  Όργανα   τόσο  Απαραίτητα  για  την 

παρακολούθηση  και  μελέτη  των  σεισμών    

Στην  αυλή του  Καλλιόπειου τις ζεστές μέρες του  καλοκαιριού 

έχουν  γίνει  ομιλίες  από  Χωριανούς  επιστήμονες  για

διάφορα  ενδιαφέροντα  θέματα 

ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ


Η  Ιστορία  του  κτηρίου όπως  πρόθυμα  μας  έδωσε 

η  κ  Άννα Μαρία  Αθανασιάδη  κόρη  της  αείμνηστης  Καλλιόπης

   

 «ΚΑΛΛΙΟΠΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ»

Η Ευτυχία Δανελάτου, στη μνήμη της κόρης της, θέλησε να προσφέρει
 στα Δαμουλιανάτα ένα χώρο, όπου να παρέχεται άνετα η πρωτοβάθμια
 περίθαλψη στους κατοίκους της περιοχής. Παράλληλα, θα δινόταν η 
ευκαιρία να στεγαστούν και τα γραφεία της τότε κοινότητας
 Δαμουλιανάτων και να δημιουργηθεί και μία δανειστική βιβλιοθήκη στο χωριό.

Για το σκοπό αυτό, κινητοποιήθηκαν τα παιδιά και οι στενοί
 συγγενείς της Ευτυχίας, καθώς και άλλοι γνωστοί και φίλοι, 
αλλά και κάτοικοι του χωριού. Ο πολιτικός μηχανικός που ανέλαβε 
αφιλοκερδώς τη μελέτη για την κατασκευή του κτηρίου ήταν
 ο ανιψιός της Ανδρέας Φειδάς. Για τις εργασίες ανοικοδόμησης,
 πρόσφερε την επίβλεψη του - επίσης αφιλοκερδώς - ο ανιψιός της 
Γιάννης Δανελάτος.

Το οικόπεδο όπου θα χτιζόταν το «Καλλιόπειο» ανήκε και σε
 άλλους κληρονόμους της ευρύτερης οικογένειας Δανελάτου, 
οι οποίοι παραιτήθηκαν από τα δικαιώματα τους, προκειμένου 
να υλοποιηθεί το έργο και να αποδοθεί στην κοινότητα. 
Επίσης, για τον εμπλουτισμό της βιβλιοθήκης, συνεισέφεραν
 και άλλοι συμπατριώτες από τα Δαμουλιανάτα 
(όπως η οικογένεια Αλιβιζάτου), καθώς και τρίτοι.

Παράλληλα, θεσμοθετήθηκαν, στη μνήμη Καλλιόπης Δανελάτου, 
ετήσια Σχολικά Έπαθλα για τους αριστούχους μαθητές του
 Δημοτικού Σχολείου Δαμουλιανάτων, ενώ ενισχύθηκε και ο εξοπλισμός
 του και εμπλουτίστηκαν τα εποπτικά μέσα διδασκαλίας.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΕΓΚΑΙΝΕΙΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ  15-8-1975
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Η ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ 15-8-1975
Ευγενική προσφορά  της ΑΝΝΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ 

Το «Καλλιόπειο» εγκαινιάστηκε στις 15 Αυγούστου 1975, με
 εξοπλισμένο ιατρείο, βιβλιοθήκη και Γραφεία Κοινότητας και 
παραδόθηκε στον τότε πρόεδρο της κοινότητας Δαμουλιανάτων
 κ. Α.Τζουγανάτο. Ακολούθησε τελετή, με παρουσία κόσμου 
και ομιλίες.

Στην πορεία, λόγω της μείωσης του πληθυσμού, της παύσης 
λειτουργίας του Δημοτικού Σχολείου και της κατάργησης της
 Κοινότητας Δαμουλιανάτων , το Πνευματικό Κέντρο ουσιαστικά 
σταμάτησε να λειτουργεί.

ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΛΑΝΕΛΑΤΟΥ-ΑΘΑΝΑΣΙΑΑΟΥ

                              Γεννήθηκε στις 30.6.1925 στο Αργοστόλι.

                          Πέθανε στην  Αθήνα  στις 10.9.1971.

Γονείς: Αντώνης Δανελάτος, Δάσκαλος και στη συνέχεια Αξιωματικός.
 Ευτυχία, το γένος Χαράλαμπου Ζαφειράτου- Καλού.

Αδέλφια: Διονύσης Δανελάτος, Αξιωματικός (πέθανε το 1976).

Αθανασία Δανελάτου-Καγκάδη, Οδοντίατρος (πέθανε το 1978).

Σύζυγος: Θεόδωρος Αθανασιάδης, Παιδίατρος (πέθανε το 2005).

Παιδιά: Μία κόρη (Άννα-Μαρία).

Σημ damoulianata  Το 1964  έλαβε τον τίτλο Υφηγητού της

παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Για  την  προσφορά  και  το  έργο της  αείμνηστης 

ΚΑΛΛΙΟΠΗΣ ΛΑΝΕΛΑΤΟΥ-ΑΘΑΝΑΣΙΑΑΟΥ θα  γίνει

ξεχωριστή  παρουσίαση