Καλοκαίρι του 1953 στη Κεφαλονιά. Δεύτερο 15νθήμερο του Αυγούστου και το νησί συνεχίζει να τρέμει. Βρίσκομαι μαζί με άλλους στην προκυμαία του Ληξουριού. Μια βενζινάκατος πλησιάζει και δένει. Ένας ναύτης βοηθάει κάποιον αδύνατο γέρο στα γκρίζα και κερένιο πρόσωπο να αποβιβαστεί. Είναι ο πρωθυπουργός μας και στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος. Ο κόσμος ρημαγμένος, πονεμένος στριμώχνεται γύρω του. Τους απευθύνει βραχνά και παγερά λίγα άχρωμα λόγια. Πολλά τα "ΘΑ" και καταλήγει: "...Kαι μη νομίσουν οι κομουνισταί πως μπορούν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και να παίξουν μαζί μου". Άλλο τούτο πάλι!.. Μερικοί χειροκροτούν, άλλοι μουρμουρίζουν. Ξαναμπαίνει στο πλεούμενο και φεύγει. Οι Ληξουριώτες σκορπούν. Άλλοι τραβούν για τις πρόσφατες στημένες σκηνές και άλλοι για τις πελαγωμένες δουλειές τους...
Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, συνταξιούχος του ΤΣΑΥ, Βριλήσσια.ΣΗΜ damoulianata
Διαφορά σήμερα με τότε
Χρόνος παραμονής περίπου μισή ώρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου