ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ

ΣΥΝΗΘΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ  ΑΥΤΟ

ΣΠΑΝΙΑ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ 

ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ

Σκέφτομαι τα παιδιά αγόρια και κορίτσια που στη ζωή τους έταξαν να υπηρετούν τη βία. Μετά την καταδίκη των ενστόλων πρωταίτιων της χούντας, την κατάργηση του πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων και τον άνεμο της δημοκρατίας που φύσηξε, οι στρατιωτικές σχολές άνοιξαν τις πόρτες τους και για τα παιδιά ΟΛΟΥ του λαού. Πολλοί νέοι και νέες έτρεξαν, με καλές προθέσεις θέλω να πιστεύω, να φοιτήσουν σ' αυτές για να υπηρετήσουν την καλή βία, γιατί υπάρχει και τέτοια. Πέρα των εξεταζομένων μαθημάτων, το καλό παράστημα, οι σωματικές ικανότητες, η αίγλη της στολής. Από κοντά οι μικρές οικογενειακές δαπάνες και η άμεση επαγγελματική αποκατάσταση. Και όσο η φαινομενική οικονομία της χώρας τραβούσε την ανηφόρα με την αλόγιστη σύναψη δανείων, τη φάλτσα διάθεσή τους και αξοποίηση, τα παιδιά είχαν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένα με την επιλογή τους. Πλαισίωσαν υπηρεσίες στην αστυνομία, το λιμενικό, τα τελωνεία και η διάθεση του κόσμου απέναντι στο "κουμπί" άρχισε ν' αλλάζει. Ξανοίχτηκαν να κάνουν οικογένειες...Για το κράτος αποτελούν μέρος της εκτελεστικής εξουσίας να πράττουν σε δεδομένη στιγμή κατά τις εντολές χωρίς καμία αντίρρηση και τίποτε περισσότερο. Έτσι με την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης διατάχθηκαν να αντιπαραταχθούν σε αδέλφια, φίλους, συμμαθητές, τους ίδιους τους γονείς τους που άρχισαν να διαμαρτύρονται για τον κλεμένο τους κόπο, τις απολύσεις, τους κλειστούς ορίζοντες, τις αυτοκτονίες, τους δρόμους της ξενιτιάς. Σήμερα κτύπησαν τους φοιτητές, χθες έστειλαν τα ΜΑΤ και σίγουρα αύριο θα το επαναλάβουν, στους μαθητές, σε λίγο στα παιδιά τους... Στη χώρα που γέννησε το φως, απλώνεται πηχτό και μαύρο το σκοτάδι. Η νέα γενιά το νοιώθει στο πετσί της και δεν πρόκειται να κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια...Τι θα κάνουν; Το δίλημμα μεγάλο! Ο διχασμός μέσα τους αλλά και μεταξύ τους, μια και η ιστορία μας και ιδιαίτερα η πρόσφατη, όπως την διδάχτηκαν από την νηπιακή τους ηλικία μέχρι και μέσα στις σχολές τους αναποδογυρισμένη, μπόλιασε τους πιο εύπιστους με την ιδεολογία του φασισμού...Κοινό το μυστικό!.. Δεν δίνω λύσεις αλλά απλά, απλούστατα τους λέω ότι η άγνοια σήμερα δεν δικαιολογείται και καθώς επισημαίνει ο Μπρέχτ - ποιητικά βέβαια - τα σύνεργα της καταστροφής και του θανάτου τα χειρίζονται άνθρωποι που έχουν ένα ελάττωμα: Ξέρουν να σκέφτονται!.. Ξέρουν; Είναι πάντως υπεύθυνοι για ότι κάνουν, όπως και να φερθούν...

   Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, συνταξιούχος του ΤΣΑΥ, Βριλήσσια.

   (Φλωρίνης 29, Τ.Κ.15235).