ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΑΔΕΣ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ 1940

28 Οκτώβρη 1940

Τα Ιταλικά στρατεύματα επιτεθηκαν  στην Ελλάδα

Ο ελληνικός στρατός, μετά την αρχική επίθεση των

Ιταλών αντέδρασε με  επιτυχία

Στα μέσα Νοεμβρίου οι ελληνικές δυνάμεις έκαναν

αντεπίθεση, Πετυχαίνοντας σημαντικές νίκες διώχνουν

 τους Ιταλούς στο εσωτερικό της Αλβανίας.

Ο Ελληνικός  Στρατός  γράφει  Σελίδες  ΔΟΞΑΣ

Πολλοί  οι αξιωματικοί αλλά  πολλοί περισσότεροι

 οι  φαντάροι  μας  που  με  το αίμα τους  έγραψαν 

την  ένδοξη  ιστορία  έμειναν  εκεί  στα  βουνά  της Αλβανίας

Το  χωριό  μας  θρήνησε  τρεις   ήρωες  του  αγώνα

Τον  ταγματάρχη Τζανή  Αλιβιζάτο   και  τους   στρατιώτες 

 Διονύση  Θεοφιλάτο  και Αντρέα Αλιβιζάτο

Ο  Ταγματάρχης  ΤΖΑΝΗΣ ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΣ   γνωρίζουμε  ότι

 έπεσε στην μάχης  της Βήσσανης στις 20 Νοεμβρίου

 και  ετάφη  στο χωριό Δολιανά.

Για  τον  Διονύση  Θεοφιλάτο έμαθαν  ελάχιστα  

Είχε  παρουσιαστεί  και  υπηρετούσε  φούρναρης  σε 

Στρατιωτικό  φούρνο  στο  Αργοστόλι  Όταν  κηρύχτηκε ο

πόλεμος  όλοι  οι  φαντάροι  μεταφερθήκαν  στο  Αλβανικό

μέτωπο   Η γυναίκα  με  τον μόλις  4 μηνών  γιο  τους  τον

αποχαιρέτησαν  για πάντα  στο Αργοστόλι  πριν φύγουν

Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΘΕΟΦΙΛΑΤΟΣ έπεσε πολεμώντας  στα βουνά
της Αλβανίας και δυστυχώς δεν έμαθαν ποτέ  που ετάφη

Άφησε χήρα την γυναίκα του Βρισηίδα  και τον Μπάμπη  ορφανό
μόλις 6 μηνών 

Σε προηγούμενες αμαρτήσεις είχαμε γράψει
Για  τον  Αλιβιζάτο  Αντρέα  δεν  μπορέσαμε  να  μάθουμε  κάτι 

Ήταν  από  τους  χιλιάδες ανώνυμους πεσόντες  κατά το Έπος

 1940 -41  Επίσημα 7969  παρέμειναν  άταφοι ή είναι θαμμένοι,

σε ομαδικούς τάφους

Όμως το ΙΜΤΕΡΝΕΤ εκτός από τους τόσους κινδύνους

 (περισσοτερο για τα νεαρά άτομα ) είναι και χρήσιμο

Ο  κ Διονύσης Αντωνάτος  συγγενής του ΗΡΩΑ Νεκρού

ΑΝΤΡΕΑ ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΥ διαβάζοντας τα παραπάνω μας

πληροφόρησε για την τραγική Ιστορία  του Αντρέα

Αδερφή του Αντρέα ήταν η Σοφία Παντρεύτηκε στο Σκηνιά

Η Σοφία Παλημέρη (επώνυμο από τον γάμο της ) αλλά και

οι απόγονοι της δεν σταμάτησαν να ψάχνουν για τα οστά

του  νεκρού (όπως τους είχαν πληροφορήσει)  ΗΡΩΑ Αντρέα

Έτσι μετά από 77 χρόνια το 2017 κατάφεραν να μάθουν που

ήταν θαμμένος ο νεκρός προγονός τους  ΑΝΤΡΕΑΣ ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΣ

Με ενέργειες τους μεταφέρθηκαν και τοποθετηθήκαν  τα οστά

του σε τάφο  στην Κεφαλονιά

Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΠ ΑΝΤΩΝΑΤΟΣ έγραψε τα παρακάτω

Φόρος Τιμής για τον Αντρέα Αλιβιζάτο αλλά και όσους έδωσαν την

 ζωή τους  στον ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝΑ

Πέρασαν 79 χρόνια από τις ηρωικές εκείνες ημέρες που γνώρισε η πατρίδα μας, όταν απάντησε με αξιοπρέπεια και θάρρος στην άνανδρη ιταλική επίθεση. Πρέπει συνέχεια να υπενθυμίζουμε κάτι που συχνά το υποτιμάμε: Η ιταλική στρατιωτική μηχανή ήταν από τις ισχυρότερες της Ευρώπης τη δεκαετία του 1940. Η Ελλάδα, αντίθετα, σερνόταν πολιτικά και οικονομικά μέσα στη δίνη του Μεσοπολέμου, αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα. Όλοι πίστευαν ότι η επίθεση των Ιταλών δεν θα συναντήσει σημαντική αντίσταση, ενώ ο Μουσολίνι θεωρούσε ότι σε μία εβδομάδα θα έκανε παρέλαση στην Αθήνα. Όμως, δεν υπολόγισαν σωστά τη γενναιότητα των παιδιών της Ελλάδας, που πήγαν στο μέτωπο με θάρρος, διότι έβλεπαν ότι τους έπνιγε το δίκιο. Έβλεπαν μία υπερδύναμη να ταπεινώνει με τις προκλήσεις της την πατρίδα τους. Ήσαν τα νιάτα εκείνα, που συστρατεύθηκαν χωρίς σκέψη, χωρίς δισταγμό, για να υπερασπίσουν τα ιερά χώματά τους. Όπως το έκαναν και οι αρχαίοι Έλληνες στο Μαραθώνα, στις Θερμοπύλες, στη Σαλαμίνα. Όπως το έκαναν και το 1821. Όπως το έκαναν και στους Βαλκανικούς ή στον Α' Παγκόσμιο. Άξιοι συνεχιστές ήσαν αυτά τα παιδιά το 1940.

Μεταξύ των παιδιών αυτών ήταν και ο Στρατιώτης Ανδρέας Αλιβιζάτος. Ένα παιδί από το χωριό μας. Γεννημένος και μεγαλωμένος στα Δαμουλιανάτα μας, έκανε κι αυτός τα όνειρα που θα έκανε κάθε άλλος νέος της ηλικίας του: να μάθει μία τέχνη ή να βρει ένα χωράφι, να σπείρει, να καλλιεργήσει τη γη, να βρει μία κοπέλα να παντρευτεί, να ανοίξει το σπιτικό του, να κάνει οικογένεια, να δει τα παιδιά του να μεγαλώνουν. Με όλα αυτά τα όνειρα τον βρήκε η γενική επιστράτευση. Όλα αυτά τα όνειρα τον κράτησαν γενναίο και δυνατό στο μέτωπο. Με αυτά τα όνειρα τον έπαιρνε ο ύπνος εκείνες τις δύσκολες ώρες που σταματούσαν για λίγο, για πολύ λίγο, οι βροντές από τα πολυβόλα και τα αεροπλάνα. Με το όνειρο ότι κάποτε θα γυρίσει στον τόπο του έφυγε λοιπόν για το μέτωπο. Αλλά δεν ήξερε ότι η μοίρα γράφει όπως αυτή ορίζει το ριζικό του καθενός. Μία βολή από το αντίπαλο στρατόπεδο ήταν αρκετή για να του στερήσει στις 23.11.1940 τη ζωή. Και μαζί με τη ζωή, να του συνθλίψει και τα ωραία όνειρά του. Πρέπει να πούμε ότι σύμφωνα με τη στρατιωτική ιστορία του πολέμου, στις 23.11.1940 είχε ήδη τελειώσει η άκαρπη ιταλική επίθεση και οι ελληνικές δυνάμεις προχωρούσαν στην αντεπίθεση. Μεταφέρθηκε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, αλλά ήταν αργά. Για 77 χρόνια, η οικογένειά του δεν γνώριζε τίποτα για την ταφή του. Μέχρι το 2016, που κατόπιν πολύμηνης έρευνας, έγινε γνωστό ότι τα οστά του βρίσκονταν στο στρατιωτικό κοιμητήριο των Ιωαννίνων και τα οποία μεταφέρθηκαν στον τόπο του, στο κοιμητήριο του Σκινέα Παλλικής. Έστω και μετά από τόσα χρόνια, η επιθυμία του να γυρίσει στο χώμα του νησιού του έγινε πραγματικότητα. Και ναι μεν λένε ότι ''ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος'', όμως, με τη μεταφορά αυτή εκπληρώθηκε το χρέος που οφείλεται σε έναν ήρωα της πατρίδας μας.

Οι κάτοικοι του χωριού καθώς και όλοι οι Κεφαλλονίτες θα πρέπει να είναι υπερήφανοι για τον Ανδρέα Αλιβιζάτο. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτούς που κάλυψε το χιόνι, αυτούς που ξέχασε για χρόνια η πατρίδα και η ιστορία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτούς που χτύπησε η εχθρική φωτιά, αυτούς που κρύωναν ενώ ξεψυχούσαν για μία πατρίδα ελεύθερη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελευθερία είναι ''απ' τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά''. Δεν πρέπει και δεν μπορούμε να ξεχνάμε τον Ανδρέα Αλιβιζάτο.

Σημείωση

Οι χωριανοί τιμώντας την θυσία  τους στο ΜΝΗΜΕΙΟ των πεσόντων

στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης στα Δαμουλιανάτα  ξεκινούν τον

 κατάλογο  των πεσόντων με τα ονόματα τους

Στους χωριανούς  μας  και  όλους  του νεκρούς  του  πολέμου

αποδίδουμε φόρο ΤΙΜΗΣ για την ΘΥΣΙΑ ΤΟΥΣ  

ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΣ