Αρνούμαι λόγω αναρμοδιότητας να κρίνω την επιστημοσύνη μιας κυρίας ιστορικού από μια επίμαχη φράση της στην σελ.100 του βιβλίου Ιστορίας ΣΤ' Δημοτικού κατά το σχολικό έτος 2006-2007. Χαίρομαι για την προσπάθεια του δημοσιογράφου της Εφημερίδας των Συντακτών Γιάννη Χάρη στην επιφυλλίδα του "Ασκήσεις Μνήμης" την 29-30/11/2014 να βάλει κάποιο φρένο στο διαχρονικό πετροβόλημά της, που θυμίζει συμπεριφορά Ταλιμπάν ή χουλιγκάνων οπαδών ποδοσφαιρικής ομάδας με την όψιμη μάλιστα συμμετοχή γνωστής ηθοποιού προς άγρα άραγε χειροκροτημάτων;
Ας μου επιτραπεί όμως να απευθυνθώ δημόσια στην Κυρία Μαρία Ρεπούση - γιατί περί αυτής της κυρίας πρόκειται - και να της θέσω τα εξής ερωτήματα, σκέψεις, προτάσεις:
1) Έχει υπόψη της τις επισημάνσεις του Μπρέλτοντ Μπρεχτ για τις πέντε δυσκολίες να γράψει κανείς την αλήθεια στο βιβλίο "Πολιτικά Κείμενα" των εκδόσεων "Στοχαστής";
2) Γνωρίζει ότι ο παιδαγωγός Μιχάλης Παπαμαύρος κατόρθωσε μεσούσης της Μεταξικής δικτατορίας να περάσει στην εκπαίδευση ευανάγνωστα, ευχάριστα εγχειρίδια για εμπέδωση σωστής γνώσης;
3) Μήπως το προαναφερόμενο γεγονός μπορεί να την παρακινήσει για μια σχετική ιστορική έρευνα;
4) Δεν νομίζει ότι μια τόσο εκτεταμένη ιστορική ύλη σε πολλούς τομείς κατά τα νεότερα και σύγχρονα χρόνια "συνωστισμένη" στις 136 σελίδες του βιβλίου της με έναν σκληρό, παγωμένο (διδακτικό;) λόγο αν και πλαισιούμενος από πληθώρα χαρτών, πινάκων, σκίτσων, γκραβούρων, φωτογραφιών, αντί του προσδοκούμενου αποτελέσματος κουράζει ένα παιδί 12 χρονών και του δημιουργεί την άπωση προς το μάθημα της Ιστορίας;
5) Μήπως θα ήταν καλύτερο ένα άλλο βιβλίο το ίδιο ολιγοσέλιδο με λιγότερα επιλεγμένα θέματα και λιγότερες εποπτικές εικόνες - ας αφεθεί και λίγο η παιδική φαντασία να δουλέψει και σκηνοθετήσει - λογοτεχνικά γραμμένο, που θα οδηγούσε στην αγάπη των παιδιών στο μάθημα και κέντρισμά τους για συμπληρωματική μελέτη της Ιστορίας σε όλη τους τη ζωή από πολλές πηγές;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου