Ο Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος αναφέρεται
στην κ
ΑΘΗΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ από τα Μονοπωλάτα
Συνεπώνυμη και κοντοχωριανή. Εκείνη
Μονοπόλαινα,
εγώ Δαμουλιάνος. Είχα ακούσει γι' αυτήν από τον
πατέρα
μου κι' εκείνος από άλλους...Μια φήμη σερνότανε
και
σέρνεται ακόμη στη Δυτική Κεφαλονιά. Ότι δηλαδή
υπήρξε
φιλενάδα
του πρωταντάρτη Ελασίτη εκεί Χαρίλαου Ματιάτου.
Ειχε μαζι της τρεις συναντησεις το 2013 και 2014
Επέμενα σε όλες
φορτικά να μου επιβεβαιώσει τη σχέση της
με τον Χαρίλαο. Ισάριθμες φορές πείσμονα και
σταθερά μου
αρνήθηκε κάθε
ερωτική σχέση μαζί του. Όταν κατέφευγε
κυνηγημένος στο
σπίτι τους ήταν διακριτικότατος. Μόνο μια
φορά της είπε:
"Όταν αύριο θα πηγαίνεις για το Γυμνάσιο,
εγώ από την
κρυψώνα μας θα σε βλέπω". Αν αυτό μπορεί
να λογιστεί έρωτας, τότε πραγματικά θα
επρόκειτο για έναν άγιο έρωτα. Και τότε τέτοιοι άγιοι έρωτες υπήρχαν πολλοί.
Υπάρχουν και σήμερα στο ίδιο ποσοστό αλλά είναι παρεξηγημένοι. Ας όψεται η
επικράτηση του Χολιγουντιανού πολιτισμού! Μου περιέγραψε την μύησή της στην
ΕΠΟΝ από κάποιες συμμαθήτριές της στο μικτό Γυμνάσιο Ληξουριού, για το
εξοχικό σπιτάκι τους στον κάμπο στις "Αμμουδερές", όπου κρυβόντουσαν
οι άντρες του Δημοκρατικού Στρατού, για τον Χαρίλαο που φιλοξενούσαν στο σπίτι
τους, στο χωριό Μονοπολάτα. Μου μίλησε για την σύλληψή της μαζί με τον πατέρα
της όταν σ' ενα σακίδιο με τρόφιμα που πέταξε ο Χαρίλαος τρέχοντας καθώς τον
είχαν εγκλωβίσει οι διώκτες του, βρήκαν βραστά αυγά τυλιγμένα σε φύλλα
τετραδίου της αδελφής της Νιόνιας και το ταίριασμα μισού καρβελιού ψωμιού στο
ίδιο σακίδιο με το άλλο μισό στην έρευνα που έκαναν στο σπίτι τους. Μου είπε
ακόμη για την φροντίδα στους αντάρτες, τα ειδικά ελαφρά τσιγάρα που προμήθευαν
σε έναν απ' αυτούς ασθματικό από το χωργιό Δαυγάτα που τον έλεγαν Πέτρο κα μαζί
με τ' αδέλφια της τον φώναζαν αδερφό. Τέλος μου ανέφερε για το κάλεσμά της στο
αρχηγείο των ανταρτών που συνεδρίασε στη γειτονιά "Φραγκάτα"
του χωριού της
στο σπίτι μιας κυρίας Σταματάτου που τα δυο αγόρια της ήταν επίσης άντρες του
Δ.Σ. κα την ανέκριναν. Την ρώτησαν που πήγαινε τα σημειώματα που της έδινε ο
Χαρίλαος. Όλα ήταν προς και από τα μέλη της παράνομης οργάνωσης. Σταμάτησε. Εδώ
την ρώτησα αν είχε καμιά περιπέτεια με κανέναν άλλον από τους συντρόφους του
Χαρίλαου. Σκέφτηκα και την περίπτωση μιας αρρωστημένης ερωτικής
αντιζηλίας... Ανθρώπινο! Μου αρνήθηκε κατηγορηματικά και μου τόνισε ότι
το όλο πνεύμα της αντίστασης, δεν ευνοούσε εκείνον το καιρό τέτοιες
παρεκλήσεις.
Για ενίσχυση
μάλιστα των λεγομένων της, μου ανέφερε περιστατικό κατά τα πρώτα χρόνια της
οργάνωσης κατά την κατοχή που όταν κάποιος την φλερτάρησε, το ανέφερε στον
υπεύθυνο στο Ληξούρι που λεγόταν Γεράσιμος Δεφαράνας και αυτός κουνώντας το
δάκτυλο μισοσοβαρά-μισοαστεία της είπε: "Θα τον κανονίσω εγώ..." Και
από τότε δεν την ξαναενόχλησε κανείς. Στη φυλακή στην Κεφαλονιά και αργότερα
στην Πάτρα της φέρθηκαν καλά χάριν του γεγονότος ότι ήταν μικρανηψιά ενός
υπολογήσιμου καθεστωτικού παράγοντα από το χωργιό της, του δικηγόρου Χρήστου
Ευαγγελάτου, Δημάρχου Μεσολογγίου και που στη συνέχεια φρόντισε για την αθώωσή
της στο στρατοδικείο Πατρών. Της όρισε έναν δικηγόρο υπεράσπισης από το Ξηρόμερο
Αιτωλ/νίας που τον έλεγαν Βέρη και που η μάνα του υπήρξε θύμα του ΕΛΑΣ. Στη
συνέχεια ο ίδιος είχε μια πολύ "εθνικόφρονα" ιστορία! Όταν δικαζόταν
στην αρχή του εμφυλίου ο φερόμενος σαν εκτελεστής της μάνας του στο
στρατοδικείο του Αργοστολιού, έβγαλε το πιστόλι του και εκτέλεσε τον
κατηγορούμενο μέσα στη δικαστική αίθουσα, συντομεύοντας μ' αυτό τον τρόπο την
απονομή δικαιοσύνης! Είπε λοιπόν αυτός, δικηγόρος πια της Αθηνάς "τον
καιρόν εκείνον" στούς δικαστές: "Η κοπέλα αυτή υπήρξε θύμα παραπλάνησης
των κομμουνιστών και αφού το λέω εγώ είναι αθώα". Αργότερα με τον μεγάλο
καταστροφικό σεισμό τον Αύγουστο του 1953 που κτύπησε τα νησιά Ιθάκη, Ζάκυνθο
και Κεφαλονιά, ο Χρήστος Ευαγγελάτος διορίστηκε από την κυβέρνηση Παπάγου
υφυπουργός σεισμοπλήκτων Ιονίων νήσων. Τότε ο θείος κάλεσε την Αθηνά κοντά του
και την διόρισε ιδιαιτέρα του. Από τη θέση αυτή βοήθησε πολύ κόσμο όπως και όσο
μπορούσε. Ανάμεσά τους και έναν χωροφύλακα σκοπό στις φυλακές Αργοστολιού που
την έβρισε όταν μαζί με άλλες συγκρατούμενές της χόρευαν την πρωταπριλιά του
1947 που πέθανε ο βασιλιάς Γεώργιος ο Β'. Στην έκπληξή του όταν την ρώτησε αν
τον θυμήθηκε και του απάντησε θετικά, του ανταπάντησε ότι στον κόσμο που ανήκει
σκέφτονται διαφορετικά. Από τότε της έστελνε τακτικά λουλούδια και στο γραφείο
γελούσαν...Ένας δημοσιογράφος που τον έλεγα Βουνά έγραψε γι' αυτήν ένα
μακροσκελές ποίημα που μου το διάβασε. Υπήρξε αξιαγάπητη. Εξυπηρετούσε αυτούς
που της στέρησαν ένα "πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων" για να
συνεχίσει τις σπουδές της. Έζησε τον πόλεμο και μετά όλο το δράμα του λαού μας
στον εμφύλιο. Μου διηγήθηκε την ημέρα της κήρυξης του πολέμου από τους Ιταλούς,
την κοντινή εκδρομή του Γυμνασίου έξω από το Ληξούρι όταν ήταν έντεκα χρονώ
παιδάκι, γεννήθηκε το1929 και τα παιδιά τότε πήγαιναν στο Γυμνάσιο από την Δ'
Δημοτικού και τα δάκρυα της νουνάς μου, της αξιόλογης φιλολόγου
καθηγήτριας κυρίας Σοσώς (Σοφίας) Βορίση-Ευθυμιάτου για τις στιγμές αυτές.
Αργότερα ήταν παρούσα στην κεντρική πλατεία του Ληξουριού, στη συγκέντρωση του
κόσμου από τους Γερμανούς για να παρακολουθήσουν το κρέμασμα πέντε πατριωτών
ανάμεσά τους τον φιλόλογο καθηγητή της Διονύση Ρατσιάτο που ανέβηκε στο σκαμνί,
σήκωσε το χέρι του, τους χαιρέτησε λέγοντας "γεια σας παιδιά" και
πέρασε μόνος τη θηλειά στο λαιμό του!..
Κυρία Αθηνά Ευαγγελάτου, επονίτισσα, ετών 85!
Να ζήσεις και να
ιστορείς όταν σε ρωτάνε. Ο τόπος μας το χρειάζεται...
14
Δεκ.2014
Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, Βριλήσσια.
