Eμφανίστηκε με ένα ημίψηλο καπέλο στα χρώματα των Τόρηδων. Κάπου στο πρώτο μισό της 10ετίας του 1970. Είχαν εθνικές εκλογές. Στα σκώμματα των συναδέλφων του, στράφηκε για στήριξη σε' μένα.
- "Εσείς ντόκτορ αν είσαστε Εγγλέζος τι θα ψηφίζατε;" Του απάντησα σιβυλλικά.- "235 λίρες".
- "Αδύνατον!" μου λέει, "ο συνάδελφός σας ντόκτορ Πάλατ (ομόβαθμός μου Ινδός) μου είπε ότι πέρνει 290 λίρες και..." (κάτι ψιλά, δεν θυμάμαι). Του δείχνω το υποκατάστημα της τράπεζας μέσα στο Νοσ/μείο και του λέω:
- "Χθες πληρώθηκα και έβαλα στην τσέπη μου 235 λίρες".
-" Στην τσέπη σας; Και ο φόρος;" Συνειδησιακά είχε ενσωματώσει τον φόρο στον μισθό. Και είχε δίκιο! Κάποια απ' αυτά τα χρήματα του έρχονταν πίσω με την μορφή κοινωνικής πρόνοιας όπως: Σωστή φορολογία, σωστό ΕΣΥ, σχολικά γεύματα παιδιών, υπολογήσιμα οικογενειακά επιδόματα, γονικές άδειες, ασφάλεια, δικαιοσύνη...Βέβαια το κράτος του είχε βάλει και ίσως διατηρεί ακόμη κάποια τάξη ληστεύοντας την μισή υδρόγειο αλλά και με σκληρούς και ματωμένους αγώνες των εργαζομένων του. Εγώ όμως ποτέ δεν ένοιωθα και ακόμη δεν νοιώθω έτσι..Παντού έβλεπα και βλέπω Τσοχατζόπουλους. Το κράτος μου το βίωσα και το βιώνω ξένο!
Μόνο μια φορά σαν όνειρο θυμάμαι τον κόσμο σύσσωμο να πιστεύει και να κινεί βουνά. Ήταν τον καιρό της μεγάλης Εθνικής Αντίστασης. Τότε στις ελεύθερες περιοχές της πατρίδας μας γινόταν κοσμογονία! Αδελφοσύνη, σύμπνοια, δημιουργία, πολιτισμός, μεθύσι συμμετοχής,θυσίας και δίκαιη τιμωρία. Το κράτος ανήκε στον λαό! Τι να γίνει; Υπάρχουμε κάποιοι που τότε είμαστε παιδάκια. Ζούμε ακόμη και θυμούμαστε... Ο καινούργιος υπουργός οικονομικών και οι συνάδελφοί του, στους οποίους αφιερώνω τούτο το σημείωμα, δεν είχαν ακόμη γεννηθεί...
Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, συνταξιούχος του ΤΣΑΥ, Βριλήσσια.
(Φλωρίνης 29, ΤΚ15235).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου