Θέλομε να γίνωμεν ελεύθεροι και όχι να λεγόμεθα ελεύθεροι

ΗΛΙΑΣ ΖΕΡΒΟΣ ΙΑΚΩΒΑΤΟΣ 26-12-1848

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2020

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΣΑΡΚΟΖΙ

 

 


Από τους δρόμους του χωριού  αυτό το καλοκαίρι έλειπε μια
γνώριμη εμβληματική  μορφή
Ο μικρόσωμος ΣΑΡΚΟΖΙ δεν παραβρέθηκε σε καμία εκδήλωση
φέτος στο χωριό γιατί δυστυχώς είχε περάσει σε άλλους
 κόσμους λίγο καιρό πριν
Ο πανέξυπνος και πανέμορφος φίλος μας δυστυχώς μας άφησε
για ΠΑΝΤΑ 
Ο τόσο αγαπητός σκύλος του χωριού που μπόρεσε να επιβιώνει
για χρόνια χωρίς κάποιος αποκλειστικά να το φροντίζει έφτασε
 στο ΤΕΛΟΣ της ζωής του
Δεν ξέρω αν τα 11 χρόνια που έζησε είναι πολλά η λίγα
Εκείνο που ξέρω είναι ότι τα έζησε όπως αυτός ήθελε
Αγαπήθηκε από πολλούς που τον ζητούσαν το καλοκαίρι
Η ιστορία του ΣΑΡΚΟΖΙ
Γεννήθηκε το 2009 από την ΦΡΙΝΤΑ  ένα Γαλλικό Caniche


Αφεντικίνα του η Έλλη  Ήθελε να τον ονομάσει  ΚΑΝΤΑΦΙ
προς τιμή ενός σκύλου της που λίγο καιρό πριν  είχε φύγει 
πολύ γέρος  Όμως ο Νικόλας ο Τζουγανάτος ( Τρόλας ) της έλεγε
 κάθε μέρα  ότι αυτό τ όνομα δεν του ταιριάζει  Ένα όνομα του
 πηγαίνει  παρα πολύ λόγω ΣΤΥΛ και λόγω Γαλλικής καταγωγής
από την μάνα του  ΣΑΡΚΟΖΙ  Τελικά την έπεισε
Από μικρός ήταν ατίθασος Δεν ανεχόταν να είναι δεμένος
Όταν τον έδενε η ΕΛΛΗ έκλεγε μέχρι να μείνει ελεύθερος
Πολλές φορές όταν τον άκουγα πήγαινα κρυφά και τον έλυνα
Τα σπίτια είναι απέναντι  Η Έλλη πάντα απορούσε πως λύθηκε
Αυτός από  ευγνωμοσύνη ερχόταν και ξενυχτούσε έξω από
πόρτα μου Από τότε όπου πήγαινα ερχόταν μαζί μου

ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΠΟΤΕ ΜΕΣΑ ΟΥΤΕ ΑΦΗΝΕ ΑΛΛΟΝ 


ΕΔΩ ΔΙΩΧΝΕΙ ΕΙΣΒΟΛΕΑ 
Ήταν ο Πρώτος που με υποδεχόταν στο χωριό με πολλές χάρες
Ήταν ο σκύλος που επέλεγε το αφεντικό Τα καλοκαίρια  είχε
πολλούς να επισκεφτεί
Ειχε κάποιους περισσοτερο κολλητούς Εμένα, την Σοφία, τον
Σπύρο, τον Βαγγέλη ,τον Νίκο τον Καναδό με τα εγγόνια του
Ήθελε πάντα μια πόρτα παραπάνω ανοιχτή χωρίς να ξεχνά την
 Έλλη Την χρειαζόταν  για το χειμώνα
Κάποτε για να τονίσω την ερημιά στο χωριό  βράδυ Νοέμβρη
έγραφα
 

Οι ανθρώποι στα σπίτια τους 
 κλειστές είναι οι πόρτες
ο Κάστρο και ο Σαρκοζί
μονάχοι κάνουν βόλτες


η
Έχοντας μοναχά τον Σαρκοζί παρέα
περνώ απ την πλατεία που ναι άδεια
 
 
Όταν η Έλλη και ο Παύλος ερχόταν το χειμώνα στην Αθήνα
και δεν ήταν κάποιος από τους γνωστούς του δεν είχε πρόβλημα
Πήγαινε  σ όποιο σπίτι είχε φως και έμενε απ έξω διακριτικά
μέχρι να τον δουν και να του δώσουν κάτι να φάει
Στους φίλους  κτυπούσε και την πόρτα για να δηλώσει την
παρουσία του  Η Ναυσικά το ξέρει πολύ καλά
Τις ημέρες που ήταν η Λαδόκολλα ανοιχτή τον χειμώνα  Πέμπτη
έως Κυριακή ήταν ταχτικός πελάτης  Όπως μου έλεγε ο Παναγής
από τις 10 το βραδύ ήταν στην πίσω πόρτα και περίμενε Πάντα
τον τάιζαν

Μια εποχή τον ενοχοποίησαν ότι ακολουθει δυο αδέσποτα και
επιτίθεται σε αρνιά και κότες Τότε έδωσα μάχη για να μην του
συμβεί κάποιο κακό   Ήταν η εποχή που είχαν δηλητηριάσει στην
Παλλική ( αλλά και στο χωριό) πολλά σκυλιά
ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΠΑΡΕΕΣ 
Ευτυχώς γλύτωσε Για πολλά χρόνια έμεινε η ΜΑΣΚΩΤ του χωριού
Παρών σε όλες τις εκδηλώσεις του χωριού κοινωνικές,  πολιτιστικές 
αλλά και πολίτικές ακόμη και Θρησκευτικές χωρίς ποτέ να ενοχλεί
Πρόβλημα μόνο δημιουργούσε όταν ξάπλωνε στο δρόμο και
σταματούσε τ αυτοκίνητα μέχρι να σηκωθεί εκτός αν ερχόταν
τα αυτοκίνητο του Βαγγέλη


Η ΓΑΤΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ 
ΩΡΑ ΓΙΑ ΓΕΥΜΑ 

ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΑΛΛΑΖΕΙ ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΚΟΝΤΑ 
ΟΙ ΣΚΟΥΡΕΣ ΜΑΚΡΥΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ 


Μια μεγάλη του παραξενιά ήταν να κάνει παρέα με τις γάτες
Όμως γάτες που είχαν συγκεκριμένα χρώματα  Περίπου σαν
τα δικά του ασπροκόκκινα  Όλες τις άλλες τις κυνηγούσε  Μπορει
να τους επέτρεπε να κοιμούνται επάνω του αλλά στο φαγητό
είχε διαφωνίες Αγαπημένοι αλλά στην ΜΑΣΑ χωριστά
ΠΟΛΛΑ ΣΑΡΚΟΖΑΚΙΑ 
Ειδικός  στην διαιώνιση του είδους  Εχει αφήσει μερικά πιστά
εμφανισιακά αντίγραφα χωρίς κάποιο να είναι ΣΑΡΚΟΖΙ
Έφυγε ακολουθώντας την αφεντικίνα του την Έλλη
Λείπουν απ όλους μας τόσο πολύ
 
Αποχαιρετισμός με λίγους στοίχους
 
ΣΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΣΑΡΚΟΖΙ
 
Ο φίλος μου ο ΣΑΡΚΟΖΙ
πανέξυπνο σκυλάκι
από ράτσα περιωπής
και όχι αλατάκι
 
Ήταν αριστοκράτες
όλοι του οι συγγενείς
μάνα είχε όμορφη
Γαλλιδούλα  κανίς
 
Αυτός ποτέ δεν θέλησε
να ζήσει σε σαλόνια
ήθελε ρέμπελη ζωή
ας ήταν και σ αλώνια
 
Μοναχά με μια ματιά
μπορούσε να γνωρίσει
αν κάποιος είναι φιλικός
η μήπως τον κτυπήσει
 
Στις εκδηλώσεις πάντοτε
έδινε παρουσία
πολίτικές, κοινωνικές
είτε στην εκκλησιά
 
Άδειο μοιάζει το χωριό
χωρίς τον Σαρκοζί
θυμάμαι όπου πήγαινα
πάντα ήταν μαζί
 
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ έφτανε
η ώρα να του πούμε
σκύλο σαν τον ΣΑΡΚΟΖΙ
πολύ δύσκολα θα δουμε
 


Ο Κοινωνικός Σαρκοζί με εικόνες 


ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΕ ΦΙΛΟ

 

ΣΕ ΡΙΓΑΝΑΔΑ 
ΣΕ ΓΑΜΟ 

ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙ 

ΣΕ ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ 


ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΟΜΙΛΙΑ ΜΟΥ 


ΣΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ 

ΣΕ ΓΛΕΝΤΙ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 


ΣΥΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ 





ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 

ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ



















ΣΕ ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ 

ΕΓΡΑΨΕ ΙΣΤΟΡΙΑ  
ΝΙΚΟΣ ΘΕΟΦΙΛΑΤΟΣ 

3 σχόλια:

Unknown είπε...

Τα συλλυπητήριά μου στους φίλους του Σαρκοζί φίλε Νίκο του Ραζη ελυπιθηκαμαι πολύ
Νίκος τσι καλόγριες.

Unknown είπε...

O Σαρκοζί μου ήταν ιδιαίτερα αγαπητός – πανέξυπνος και αγαπησιάρικος έκλεβε την παράσταση – σε όλα τα κοινωνικά δρώμενα ήταν παρόν, πάντα με υποδεχόταν με το που έφθανα στο σπίτι και μου έδειχνε την αγάπη του, ήξερε ποιος τον συμπαθεί και που θα έβρισκε μια λιχουδιά, όταν ήταν εξαντλημένος ερχόταν ακόμη και αργά και γρατζούναγε την πόρτα μου για να του δώσουμε κάτι να φάει, είχε δε το χάρισμα «νοημοσύνη» αν δεν του άνοιγε η Ναυσικά πήγαινε στην μπροστινή πόρτα και επαναλάμβανε τα κτυπήματα, μέχρι να μας αποσπάσει την προσοχή μας και να πάρει την λιχουδιά του.
Τον αποζήτησα τον Ιούλιο και όταν πληροφορήθηκα ότι μας άφησε με στεναχώρησε, έζησε όπως ήθελε, ήταν η μασκότ του χωριού μας, ίσως ενα απ'τα ποιο έξυπνα σκυλία που έζησε στα Δαμουλιανατα.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΔΑΝΕΛΑΤΟΣ είπε...

O Σαρκοζί μου ήταν ιδιαίτερα αγαπητός – πανέξυπνος και αγαπησιάρικος έκλεβε την παράσταση – σε όλα τα κοινωνικά δρώμενα ήταν παρόν, πάντα με υποδεχόταν με το που έφθανα στο σπίτι και μου έδειχνε την αγάπη του, ήξερε ποιος τον συμπαθεί και που θα έβρισκε μια λιχουδιά, όταν ήταν εξαντλημένος ερχόταν ακόμη και αργά και γρατζούναγε την πόρτα μου για να του δώσουμε κάτι να φάει, είχε δε το χάρισμα «νοημοσύνη» αν δεν του άνοιγε η Ναυσικά πήγαινε στην μπροστινή πόρτα και επαναλάμβανε τα κτυπήματα, μέχρι να μας αποσπάσει την προσοχή μας και να πάρει την λιχουδιά του.
Τον αποζήτησα τον Ιούλιο και όταν πληροφορήθηκα ότι μας άφησε με στεναχώρησε, έζησε όπως ήθελε, ήταν η μασκότ του χωριού μας, ίσως ενα απ'τα ποιο έξυπνα σκυλία που έζησε στα Δαμουλιανατα.