ΟΤΑΝ ΚΑΗΚΕ Η ΣΟΔΙΑ ΣΤΑ ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΑΤΑ

 

                                       Η ΦΩΤΙΑ ΑΠΟ ΑΡΧΕΙΟ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΘΗΝΩΝΙΕΣ                                  

Παλιά οι νοικοκυραίοι του χωριού αλώνιζαν μέσα στο λιοπύρι με                                   
τα ζώα στα αλώνια το λιγοστό σιτάρι της χρονιάς που έτρεφαν                                           
τις οικογένειές τους αλλά και υπόλοιπα σιτηρά για τα ζώα τους

                                          

                                       ΑΛΩΝΙΣΜΑ ΜΕ ΜΗΧΑΝΕΣ 1 ΚΑΙ 2 ΙΠΠΟΥΣ

Όμως περίπου το 1960 εμφανίζονται οι αλωνιστικές μηχανές
που έκαναν το αλώνισμα πιο ξεκούραστο  
Η Αλωνιστική μηχανή κατέβαινε στην Σαρακίνα  που ήταν συγκεντρωμένα                
 τα θερισμένα  σπαρτά του κάμπου της Γεραιάς για ν αλωνίσει 

                              

   ΣΑΡΑΚΙΝΑ 

                                         

Οι υπεύθυνοι της Αλωνιστικής γκρίνιαζαν πάντα ότι είναι πολύ δύσκολο
 να ανέβει στον γυρισμό η μηχανή γιατί ο δρόμος είχε μεγάλη ανηφόρα
 Πράγματι το ανέβασμα ήταν πολύ δύσκολο
Όμως πάρα την γκρίνια όλα τα χρόνια κατέβαινε στο κάμπο

                                             1965   ΑΛΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΓΕΡΑΣΙΑ 

Το καλοκαίρι του 1974 όμως βρήκαν δικαιολογία ότι η καινούργια μηχανή
ήταν μεγαλύτερη και το τρακτέρ που την ρυμουλκούσε δεν μπορούσε 
να την τραβήξει λόγω βάρους στην ανηφόρα 
Έτσι αποφασίστηκε το αλώνισμα να γίνει στις Σκαθάρες
Μέχρι εκεί ο δρόμος δεν έχει ανηφόρα μεγάλη στον γυρισμό

                                               ΣΚΑΘΑΡΕΣ  ΕΔΩ ΕΓΙΝΕ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ 

                                               ΟΠΩΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΒΕΛΗ 

                                                ΟΙ ΘΗΜΩΝΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

                                               ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ 

                                               ΤΟ  ΚΟΚΚΙΝΟ  Η ΦΩΤΙΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ 

                                                200 Μ ΜΑΚΡΙΑ 

Άντρες και γυναίκες είχαν λάβει μέρος στον πόλεμο
του Θερισμού  Θέρος Τρύγος πόλεμος έλεγε η παροιμία

                                           1960  ΘΕΡΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΜΑΥΡΙΑΝΟ ΜΕ ΔΡΕΠΑΝΙ 

Τα θερισμένα σπαρτά έγιναν χερόβολα (δεμάτια) Φορτώθηκαν
στα ζώα και μεταφέρθηκαν στο προκαθορισμένο χώρο
Τότε όλες οι μεταφορές στον κάμπο γινόταν με ζώα

ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΜΕ ΖΩΑ 

Δεν είχαν ακόμη φτάσει άλλα μεταφορικά μέσα  Αλλά και
να υπήρχαν οι δρόμοι δεν ήταν κατάλληλοι  Οι δρόμοι που
σήμερα υπάρχουν άρχισαν να φτιάχνονται μετά το 1975

Δημιουργήθηκαν θημωνιές από στάρι, γέννημα (κριθάρι )
και βρόμη Θα έμεναν λίγες μέρες να έρθει η Αλωνιστική
μηχανή και να τα αλωνίσει

ΘΗΜΩΝΙΕΣ ΦΩΤΟ Kefoalonitis.com

 Όμως πριν να έρθει αυτή η μέρα έγινε η μεγάλη καταστρ,φή
Αιτία μια φωτιά που ξεκίνησε 200 μέτρα από τις  Θημωνιές
με την βοήθεια του αέρα έφτασε σ αυτές

Η φωτιά έγινε γρήγορα αντιληπτή Χτύπησε συναγερμός με
τις καμπάνες του Αη Διονύση  Όλοι οι χωριανοί έτρεξαν να
προλάβουν το κακό

Η μάχη όπως πάντα με την φωτιά είναι  άνιση  ειδικά όταν δεν
έχεις τα καταλληλά μέσα Έλειπε ακόμη και το νερό που το
έφερνα με ζώα  Προσπαθούσαν έχοντας ως μέσα πυρόσβεσης
κλαδιά από κυπαρίσσια και ελιές

ΤΟ ΝΕΡΟ ΜΕΤΦΕΡΕΤΑΙ  ΜΕ ΖΩΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ 

Οι θημωνιές ήταν τοποθετημένες  στα χωράφια στις δυο πλευρές
του δρόμου Κατάφεραν με υπερπροσπάθεια και την έσβησαν την
φωτιά Γλίτωσαν αρκετές θημωνιές 

Δυστυχώς κάποιοι είδαν τους κόπους μιας χρονιάς να καίγονται 
Γι αυτούς ήταν τραγωδία

 

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΜΟΝΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ 

Τον Ιούλιο του 1974 δεν ήταν μόνο ο ευχάριστος 
πόλεμος του θερισμού

Μας ήρθαν τα δυσάρεστα μαντάτα από την Τουρκική
Εισβολή και τον πόλεμο με τόσους νεκρούς στην ΚΥΠΡΟ
Η Χούντα συνεχίζοντας το καταστροφικό της έργο έδωσε αφορμή στην Τουρκία να εισβάλει και να καταλάβει μέρος της Κύπρου με τα γνωστά επακόλουθα
Ακολουθήσε η ΔΙΑΛΥΣΗ και ΠΤΩΣΗ της αλλά η ΚΥΠΡΟΣ ακόμα Πληρώνει 
 

 

ΕΦΥΓΕ Ο ΑΝΤΡΕΑΣ ΣΚΙΑΔΑΡΕΣΗΣ

 

Μας άφησε για ΠΑΝΤΑ  9-7-2025 ο φίλος
ο κολλητός των νεανικών μας χρονών ο Δαμουλιάνος
(όπως δήλωνε περήφανος ) ο Αντρίκος ο Μπαμπίνος
για τους Ληξουριώτες  Ο Αντρίκος τσι Ξενούλας
για εμάς από τα Δαμουλιανάτα
Όταν φτάσει στον Άγιο Πέτρο και συστηθεί
ΣΚΙΑΔΑΡΕΣΗΣ ΑΝΤΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΥΞΕΝΗΣ 
(έτσι συστηνόταν γελώντας κάποτε )
η πόρτα θα ανοίξει Διάπλατη να μπει μέσα
ο άνθρωπος που στην Ζωή σκορπούσε μόνο γέλιο  
Ο Αντρέας γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ληξούρι
Πατέρας του ο γνωστός σε όλους Μπαμπίνος
Μάνα του η Πολυξένη (Ξενούλα ) Δαμουλιάνισα
Κόρη του Κωνσταντή Μαλλιώρη 
Του άρεσε να μένει στο χωριό τα καλοκαίρια
σε ηλικία 17-20 χρονών παίζοντας και διασκεδάζοντας
μαζί μας   
Μας έλεγε γελώντας Είμαι φρούτο από τον μπαξέ
του Κωνσταντή του Βίνιερη
Πάντα  ξεχώρισε για το αστείρευτο χιούμορ του
είτε ήταν με γνωστούς είτε με αγνώστους
Αγαπητός στις παρέες του
Όταν  γύρω στο 1970 βρεθήκαμε στην Αθήνα ο Αντρέας
ενσωματώθηκε στην Δαμουλινάτικη Παρέα
Ήταν από  τους Πρωτεργάτες της Δημιουργίας της
Ομάδας ΚΕΡΑΥΝΟΣ στην Αθήνα το 1974  που κοντά  της
συσπειρωθήκαν οι Δαμουλιανάδες την εποχή εκείνη

Σέντερ φορ και Πρώτος Αρχηγός της

Ήταν ο Τραγουδιστής του Ύμνου του ΚΕΡΑΥΝΟΥ
Με την Μαρία  έκανε μια όμορφη οικογένεια
Αποχτήσαν 2 παιδιά και εγγόνια
Μπορεί οι ανάγκες της ζωής να μας απομάκρυναν
αλλά Πάντα ήταν ο φίλος ο ΑΝΤΡΙΚΟΣ ο ΜΠΑΜΠΙΝΟΣ
Όταν βρισκόμαστε θυμόμαστε πολλά Γυρνάγαμε πολύ πίσω

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΑΜΙΜΗΤΕ ΑΝΤΡΙΚΟ 

ΘΕΡΜΑ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΣΑΝ

 

ΝΙΚΟΣ ΘΕΟΦΙΛΑΤΟΣ

 

Για τον Αντρέα έγραψε στο Φ Β

Ο Βαγγέλης Θεοφιλάτος

 

ΣΚΙΑΔΑΡΕΣΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

(Ο Ανδρέας του Μπαμπίνου ή
Ο Ανδρέας της Ξενούλας)....
Κάτι ανησυχητικό με έτρωγε
αυτές τις μέρες κι όλο έλεγα


να τηλεφωνήσω, να μάθω τα νέα
της υγείας του παιδικού κι αγαπημένου
φίλου.....
Είχα μάθει πως ο ίδιος είχε πει
πως δεν νιώθει καλά και πως
θα χρειαστεί να πάει Αθήνα
διά τα περαιτέρω....
Ώσπου σήμερα με αιφνιδίασε
ο Χάρης του....
- Ο μπαμπάς έφυγε......
Κι η Ξένια του σε μήνυμα, το ίδιο..
-Ο μπαμπάς έφυγε σας αγαπούσε πολύ ...
Κι η αγαπημένη του σύζυγος Μαρία,
σε λυγμούς για τη μεγάλη απώλεια.....
Ο Ανδρέας ο γοητευτικός,
ο γεννημένος ηθοποιός,
πάντα με διάθεση παιδική
για αστεία και πειράγματα...
Ο Ανδρέας ο φυσικός κυνηγός
και λάτρης του όμορφου φύλου,
πάντα κύριος...
Ο Ανδρέας της Πλαγιάς
των Δαμουλιανάτων,
των καλοκαιρινών βραδινών,
που έδινε κάθε είδους παραστάσεις...
Ο Ανδρέας της Αθήνας,
όταν όλα τα παιδιά του χωριού
ήμασταν ένα γκέτο στη μεγάλη πόλη....
Ο Ανδρέας ο Ληξουριώτης
των τελευταίων χρόνων
και μπαμπάς και παππούς ...
Έφυγε αφήνοντας ένα απέραντο
κενό σε όσους τον γνώρισαν,
σε όσους τον αγάπησαν...
Η πιο όμορφη παιδική μου ανάμνηση
είναι όταν έκανε τον σπίκερ
και αναμετέδιδε ποδοσφαιρικό
αγώνα στα σκαλιά της παλιάς Πλαγιάς
-βράδια καλοκαιριού στα Δαμουλιανάτα-
κι εμείς άφωνοι ακροατές και θεατές του
τον χειροκροτούσαμε!!!!
Ο Ανδρέας Σκιαδαρέσης,
το γένος Μαλιώρη,
πήρε το δρόμο της αδυσώπητης
μοίρας μας σήμερα......
Στο καλό αγαπημένε φίλε...
 
Η εξόδιος ακολουθία στον
Άγιο Γεράσιμο στο Ληξούρι
12-7-25 τις 10.00