ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΑΣ

Ο WILLY ο  σκύλος  μας  ο  Γερμανικός  Ποιμενικός

χρόνια  μες  τα  πόδια  μας  και  στην  αυλή  γυρνούσε

είχε  σώμα  τεράστιο  άλλα  ήταν  γλυκός

με  τον  σκυλίσιο  τρόπο  του  πολύ  μας  αγαπούσε

   
Γυρνούσε  πάντα  ελεύθερος  με περίσσια τεμπελιά  

ποτέ  δεν  ενόχλησε  όποιους  τον  συναντούσαν 

σπάνια  στον δρόμο μάλωνε  με  τ  άλλα  τα  σκυλιά 

και  τα  παιδιά  της  γειτονιάς  πολύ  τον  αγαπούσαν

Του  άρεσε  να  τρέφεται  ανθρωπινή  τροφή
κονσέρβες  κι  άλλα  χημικά  δεν  πολυσυμπαθούσε

κονκάρδες  δεν  του  βάλαμε  με  φόβο  μη  χαθεί

ξέραμε  απ  την  βόλτα του στο  σπίτι  θα  γυρνούσε

Ένα  βράδυ  δεν γύρισε  στο  σπίτι  απ  την βόλτα

με  αγωνία  ψάχναμε  και  του χαμού  τον  πόνο

καθώς  τ άλλο  το  πρωί  δεν  φάνηκε  στην  πόρτα

μάθαμε  όμως  σύντομα  έρωτας  ήταν  μόνο 

Εύκολα  καταλάβαινε  ότι  κάποιος  ζητούσε     

στις  ελάχιστες  αταξίες  είχαμε  υπομονή

αν ευκαιρία  εύρισκε  τα  λουλούδια χαλούσε

και   κάποιο  Πάσχα έκανε  επίθεση  στ  αρνί

 

Πίσω  απ  τα  κάγκελα  έβλεπες  το  τεράστιο  σώμα

χωρίς  να  μετακινηθεί  τρόμο  σου  προκαλούσε 

έστω  αν  ήταν  αραχτός  κι  αν  κοιμόταν  ακόμα

ν  ανοίξει  κάποιος  για  να μπει  μέσα  δεν τολμούσε 

Όμως  στο τεράστιο σώμα του είχε μια αθώα  καρδιά
όλη  την  ζωή  το  χάδι  μας  επίμονα  ζητούσε

και  κεινος  για  αντάλλαγμα  σαν  έφτανε  η βραδιά

απ  έξω  από  την  πόρτα  φρουρός  μας , ξενυχτούσε

 













Όπως  στα  πάντα  κάποτε  γράφονται  τίτλοι ΤΕΛΟΣ

έτσι  και  για  τον  φίλο  μας  έφρασε  αυτή  η ώρα

έφυγε  πλήρης  ημερών  σαν  άρχισε   το  θέρος

σε  δρόμους  άλλους  άγνωστους  πλέον  βαδίζει  τώρα

  ΝΙΚΟΣ               4-6-2013