Όταν μετά τους σεισμούς
ρώτησα
έναν
φίλο αν έπαθε ζημιές
στο σπίτι του στην
Παλλική μου απάντησε περίπου έτσι
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Σπίτι μου όμορφο αγαπημένο
πάνω σου έβαλλα ψυχή και
χρήμα
δεν είναι πες
μου μεγάλο κρίμα
έτσι που στέκεσαι
σακατεμένο
Κόποι χρόνων πάνω σε σένα
δουλειά σε πλοία, σ ωκεανούς
στους αφιλόξενους και
μακρινούς
μιας ζωής όνειρα
γύρω ριγμένα
Όσο μεγάλωνα πάντα
ποθούσα
πλοία να βλέπω
απ την στεριά
να λύνουν κάβους για μακριά
εγώ κοντά σου
μόνο να ζούσα
Όλα όμως άλλαξαν σε
μια στιγμή
όμορφο απόγευμα την
Κυριακή
σεισμού μανία έφτασε
εκεί
σοβάδες τούβλα σωροί
στην γη
Πάνω στις πληγές σου άγρια παίζουν
Άρχοντες, άσπλαχνοι, πολιτικοί
λόγια, όλο λόγια, χωρίς
ντροπή
και με τις πράξεις όλους εμπαίζουν
Παιδικά μου χρόνια σημαδεμένα
παντού ερείπια μπάζα βουνά
τώρα που γέρασα πάλι
ξανά
πίσω γυρίσαμε
στα περασμένα
Πέστε μου δύναμη
πως θ αποκτήσω
Χρόνια, φορτίο βαρύ, στην
πλάτη
πως να διασχίσω
μήκη και πλάτη
πάλι σπιτάκι μου για
να σε κτίσω
ΝΙΚΟΣ Θ ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2014
ΥΓ
Το ποίημα που έγραψα είναι αφιερωμένο
στους ναυτικούς απ
το νησί το
πολυκουνημένο
Πιστεύω πως και αύριο
απ την αρχή
αν αρχίζαμε
και πάλι στην
Κεφαλονιά το σπίτι
μας θα κτίζαμε
2 σχόλια:
AYTA KAIXEIROTERA OPOS EIDA FOTOGRAFIES
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΦΙΛΕ
Δημοσίευση σχολίου