ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΜΠΛΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ

Έχω στα χέρια μου ιδιόχειρο σημείωμα δύο σελίδων του Γεράσιμου Κοκόλη Ευαγγελάτου σε ένα φύλλο χαρτιού από μπλοκ διαστάσεων 12,5 χ 22,5 εκατοστών το οποίο και πληκτρολογώ για την ιστοσελίδα του χωριού μου "Δαμουλιανάτα" και τον τοίχο του φατσοβιβλίου μου. Απολαύστε το:

   "O πατέρας του Μαρίνου Αντύπα Σπυράκης ήταν επιπλοποιός και γλύπτης του ξύλου. Εσυμφώνησε με τους επιτρόπους της εκκλησιάς του χωριού μου Δαμουλιανάτων να φχιάση καινούργιο τέμπλο. Στη διάρκεια του φχιάσιμου βρήκαν οικονομικές διαφορές και παράτησε τη δουλειά ο Σπυράκης και έφυγε από το χωριό. Κάποιος είπε στούς επιτρόπους ότι δεν θα κάνουν δουλειά αν δεν βρουν το γυιο του το Μαρίνο. Τον βρήκαν και ήρτε στο χωριό με τον πατέρα του. Εσυζήτησαν, έρριξε άδικο του Σπυράκη και του ετόνισε ότι θα φχιάσουν το τέμπλο βοηθώντας και ο ίδιος. Ήταν τέλειος ξυλογλύπτης. Εργαζότανε και άλλος γυιός του Σπυράκη ο Μπάμπης. Είχε και άλλο το Θάνο. Πήραν και τον μαραγκό του χωριού μου Βαγγέλη Δαούση για τις χοντροδουλιές. Η εκκλησιά είναι της Παναγίας του δεκαπενταύγουστου και είναι μακριά από το χωριό κανένα τέταρτο, γιατί έτσι τόθελε η χάρη της. Κάποιος βρήκε λέει στη θέση αυτή μέσα σ' ένα βάτο το κόνισμά της και το έφερε στο χωριό και το έβαλαν στη μέση του χωριού να χτίσουν εκκλησιά. Τη νύχτα το κόνισμα έφυγε και πήγε στη θέση του στη τοποθεσία βουνό. Το ξαναέφεραν στο χωριό ξαναέφευγε και έτσι την έχτισαν στο βουνό. Τώρα δεν λειτουργάει παρά το δεκαπενταύγουστο, στις εθνικές γιορτές και στις μεγάλες γιορτές. Ακόμη διαβάζουνε και τους πεθαμένους γιατί εκεί είναι το νεκροταφείο. Είναι μεγάλη και ωραία εκκλησιά. Εφχιάσανε μια μικρή εκκλησιά μέσα στο χωριό με λεφτά μιανού πλούσιου Ληξουριώτη και λειτουργάει κάθε Κυριακή με εκκλησίασμα λίγες γριές".

                                        ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ

   Πότε κατασκευάστηκε το τέμπλο;

   O Γεράσιμος Κοκόλης Ευαγγελάτος που ήταν και πατέρας μου, μου διηγόταν ότι κατά την κατασκευή του πήγαινε και το χάζευε ενώ συγχρόνως κυνηγούσε στα πέριξ με ένα αυτοσχέδιο τουφεκάκι εμπροσθογεμές με μαύρη μπαρούτη  που είχε για κάνη έναν εξαγωνικήςδιατομής σιδεροσωλήνα, ο οποίος στη δική μου παιδική ηλικία στήριζε με άλλες σιδερόβεργες τη γωνιά του μαγεριού στο παλιό, κατεδαφισμένο τώρα, πατρογονικό. Ήταν παιδί καθώς μου έλεγε γύρω στα 15 του. Ο Μαρίνος Αντύπας μάλιστα αστειευόμενος τον ρώτησε όπως ήταν έτσι οπλισμένος μήπως τον έστειλαν να τον σκοτώσει. Δεδομένου ότι η ημερομηνία γέννησης του πατρός χρονολογιόταν από τον ίδιο το1891 και από τα μητρώα αρρένων Δαμουλιανάτων το 1892, εύκολα συμπεραίνουμε ότι το τέμπλο κατασκευάστηκε γύρω στα 1906. Αλλά ο Μαρίνος δολοφονήθηκε στη Θεσσαλία στις 8 Μαρτίου της ίδιας χρονιάς. Ετσι το τέμπλο μάλλον κατασκευάστηκε ένα ή δύο χρόνια νωρίτερα όπου ο πατέρας μου θα ήταν 14 η 13 χρονών όταν έγινε η πάρα πάνω κουβέντα μεταξύ τους που καθώς αποδείχθηκε και από αυτά που έλεγε σε λόγους του στη Θεσσαλία , ο Μαρίνος τη δολοφονία του την υπολόγιζε και την είχε εγγράψει στο πρόγραμμα. Ακόμη έχω διαβάσει στη βικιπέδια ότι τον πατέρα του δεν τον έλεγαν Σπυράκη αλλά Γιώργο και ότι εκτός του αδερφού του Μπάμπη που τον φώναζαν "Μπαούτα" είχε και μια αδερφή την Αδελα'ί'δα. Δεν αναφέρεται ο Θάνος. Και πράγματι στο σημείωμα που κρατώ το όνομα "Σπυράκης" είναι γραμμένο στην πρώτη γραμμή εκτός αυτής λοξά προς τα πάνω γιατί φαίνεται πως δεν το θυμόταν και τον βασάνιζε. Επίσης και το "Είχε και άλλο το Θάνο", είναι κι' αυτό στριμωγμένο και με άλλο μελάνι εντονότερο και παχύτερο (μεταγενέστερα).

   Και κάτι ακόμη με αφορμή τον Μαρίνο. Το 1970 νομίζω, όταν ο Πατακός έκλεισε το Δημοτικό Νοσ/μείο στην οδό Ακαδημίας και έμεινα χωρίς δουλειά, πήγα για ένα μεροκάματο να κάνω κάποιες βάρδιες στον Σταθμό Α' Βοηθειών στην οδό Γ' Σεπτεμβρίου. Εκεί κάποτε είχα ασθενή τον Νίκο Κούρκουλο που πάτησε ένα μεγάλο καρφί σ' ένα οικόπεδο που είχε στους Αγίους Θεοδώρους και διατηρούσε εκεί μία βάρκα. Πιάσαμε κουβέντα. Ανάμεσα στα άλλα αφού τον συνεχάρηκα για τον  πρωταγωνιστικό του ρόλο στο έργο "ΤΟ ΧΩΜΑ ΒΑΦΤΗΚΕ ΚΟΚΚΙΝΟ", του εξέφρασα τις αντιρρήσεις μου για την παρουσίαση του αγώνα των αγροτών της Θεσσαλίας σαν γουέστερν. Ήταν εποχή της χούντας και ότι θύμιζε Αμερική μου προξενούσε αλλεργία. Αρκέστηκε να μου απαντήσει: "Tι περίμενες από τον Φώσκολο και τον Γεωργιάδη;" (Σεναριογράφο και σκηνοθέτη αντίστοιχα). Τον Μαρίνο Αντύπα στο έργο ενσάρκωνε η ευγενική μορφή του Νότη Περγιάλη.                 Αλλά ο Μαρίνος ήταν ένας στιβαρός άντρας! Μου έλεγε ο πατέρας μου ότι με τα δάκτυλά του ζούλιζε την πεντάρα. Και όταν κάποιος χωριανός ή από γειτονικό χωριό κατά την διάρκεια λόγου του τον πλησίασε και του έδωσε έναν ξεμπάχαλο γιατί του είπαν πως είχε φιλενάδα την αδερφή του, συνέχισε τον λόγο του αφού προηγουμένως είπε: "Κάποια μύγα με τσίμπησε...".

   Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, συνταξιούχος του ΤΣΑΥ Βριλήσσια.

   (Φλωρίνης 29, ΤΚ 152 35).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ  ΤΕΜΠΛΟ