Στους συντηρητικούς συμπολίτες μας δίνεται σήμερα η ευκαιρία με την κρίση του δικομματικού συστήματος, να πάρουν διαζύγιο με τον υπόκοσμο που τους φόρτωσαν οι Άγγλοι επεμβασίες τον Δεκέμβρη του 1944. Οφείλουν και αυτοί να κάνουν την υπέρβασή τους, αν ενδιαφέρονται σοβαρά να ζήσει η όποια δημοκρατία βιώνουνν και βιώνουμε. Προηγήθηκε η υπέρβαση της μεγάλης πλειοψηφίας των αριστερών όσων, πάνω από το άδικα χυμένο αίμα και δάκρυα του κόσμου τους, απογαλακτίσθηκαν από την επαγγελόμενη δικτατορία του προλεταριάτου και την απόπειρα εφαρμογής στη ζωή των ασκήσεων επί χάρτου όσον αφορά το γρήγορο προχώρημα της ιστορίας και αγκάλιασαν την προοπτική μιας κοινωνικής αλλαγής προς το καλύτερο με πρώτο μέλημα την στήριξη των αδυνάτων. Και να μην μου αντιτείνουν πως η επέμβαση του Τσόρτσιλ και της παρέας του τους έσωσε. Δεν τους έσωσε, τους λέρωσε και μαζί την όποια συμβολή τους, έστω και μικρή, στη μεγάλη εθνική αντίσταση. Αυτούς που έσωσε ήταν τους δωσίλογους, τους μαυραγορίτες, τους καταδότες, τους βασανιστές, τους συνεργάτες των κατακτητών, Ιταλών, Γερμανών, Βουλγάρων, γενικά τον υπόκοσμο που προθυμοποιήθηκε να υπηρετήσει δουλικότατα τα νέα αφεντικά με το καπέλωμα των κομμάτων της δεξιάς και του κέντρου και που μας έφτασε εδώ που όλοι γνωρίζουμε. Από την άλλη μεριά ας αναλογιστούν τι πιθανώς θα ακολουθούσε αν δεν δεχόνταν αυτό το πάντρεμα και επικρατούσε το ΕΑΜ. Η πορεία λίγο πολύ γνωστή από τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Μόνο που σήμερα ο λαός μας θα ήταν περισσότερο μονιασμένος. Οι δωσίλογοι και δίκαια, θα είχαν δώσει λόγο. Οι χιλιάδες νεκροί, σακατεμένοι και σε αναγκαστική υπερορία από τον εμφύλιο, δεν θα βάραιναν στη συλλογική συνείδηση του λαού μας. Τα χωριά μας και η ύπαιθρος δεν θα γνώριζαν την ολοκληρωτική καταστροφή. Οι πόλεις μας δεν θα ακολουθούσαν την παράνομη και ημιπαράνομη άσχημη και άναρχη δόμηση, τον υδροκεφαλισμό της πρωτεύουσας, τον παρασιτισμό. Οι Γερμανικές αποζημιώσειςδεν θα έμεναν στα αζήτητα. Το επιστημονικό και εργατοτεχνικό προσωπικό θα ξεχείλιζε στη χώρα. Τα δάση μας θα ήταν διπλάσια ή και τριπλάσια σε έκταση. Οι παραλίες μας σε χέρια ελληνικά. Τα νησιά μας θα έσφιζαν από ζωή Χειμώνα, Καλοκαίρι. Η βιομηχανική βάση της πατρίδας μας σε γερά θεμέλια, έτοιμη να εκσυγχρονιστεί για την νέα εποχή. Η επιστημονική έρευνα σε καλή πορεία ή και πρωτοπορία. Δύο γενιές Ελλήνων, εκείνη της δεκαετίας του εξήντα και η σημερινή δεν θα είχε πάρει τον δρόμο της ξενητιάς. Και ας μη φοβούνται την νίκη της αριστεράς που της την οφείλουν. Αν ο πλανήτης μείνει στη θέση του, η αριστερά αύριο ή μεθαύριο θα κυβερνήσει. Και η κυβέρνησή της θα κριθεί. Και η όποια αλλαγή θα ακολουθήσει τους καθιερωμένους κανόνες της δημοκρατίας. Διαφορετικά το εκκρεμές της βίας "μία σου, μία μου, σειρά σου, σειρά μου" θα διαιωνίζεται πάνω από τούτο τον ταλαίπωρο τόπο στο διηνεκές που θα συνεχίσει να πουλιέται και να διώχνει τα παιδιά του...
Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, συνταξιούχος του ΤΣΑΥ Βριλήσσια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου