ΜΙΛΙΑ ΘΕΟΦΙΛΑΤΟΥ Η ΑΛΥΓΙΣΤΗ

Το  ΠΑΝΟ όπως  και η  μικρή Αφίσα  στον  τοίχο  απέναντι 

από  την  πλατεία  Εθνικής  Αντίστασης  στα  Δαμουλιανάτα  

προαναγγέλλουν  Εκδήλωση  της  ΚΝΕ  ΚΚΕ  25-7-15

Αφιερωμένη  στον  Νίκο (ΝΙΚΟΛΑ ) Θεοφιλάτο

 

Όμως  διαβάζοντας  το ΤΙΜΑΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΥΓΙΣΤΟΥΣ  το

μυαλό  μου  πήγε  σε  ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ  που ανεξάρτητα  τι

ένοιωθε  μέσα  της  ΕΜΕΙΝΕ ΑΛΥΓΙΣΤΗ  με  όσα  της  έτυχαν

στην  ζωή  της  Είναι  μια  από  τι  Χιλιάδες  αφανείς  ηρωίδες

που  τις  περισσότερες  φορές  έμειναν  ΑΓΝΩΣΤΕΣ

Μια  γυναίκα  που  δίδαξε  ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ  και  ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Έτσι  θεωρώντας  ότι  για  τον  Νικόλα  μίλησαν  και  θα 

μιλήσουν  άλλοι, εγώ  θα  γράψω  λίγα  λόγια  για  την 

Θεία  την  Μηλιά  όπως  την  λέγαμε  συγγενείς  και  μη

ΜΙΛΙΑ ΘΕΟΦΙΛΑΤΟΥ  συζ  ΒΑΛΣΑΜΟΥ 

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΕ

ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΕ  όταν   πολύ νέα  έμεινε  χήρα  χωρίς

 αξιόλογη κτηματική περιουσία είχε να θρέψει 5 μικρά

παιδιά 4 αγόρια και 1 κορίτσι
Το μεγαλύτερο 13 χρονών το μικρότερο μόνο 2
Στην οικογένεια ήταν ακόμη η γριά μάνα του μακαρίτη
τα αδέλφια του Διονύσης (12χρονων) και Λούλα 
Σύνολον μια γριά μάνα 5 αγόρια και 2 κορίτσια
Χρόνια δύσκολα Φτώχεια δυστυχία σ όλους Ποιος να 
βοηθήσει όταν ούτε ψωμάκι δεν χόρταινε ο κόσμος 
Η Μίλια δούλευε σκληρά είτε στα δικά της κτήματα 
είτε σε ξένα για να τα φέρει βόλτα
ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΕ  στην  Ιταλική  και  Γερμανική  Φασιστική

κατοχή  Ολόκληρη η οικογένεια της Μίλιας πήρε μέρος

στον ξεσηκωμό στον δρόμο του αγώνα

Η Μίλια χωρίς γραμματικές γνώσεις καταλάβαινε
ότι τα παιδιά είχαν πάρει σωστό δρόμο Έλεγε < Τα
παιδιά αγωνίζονται για δίκιο και το καλό του κόσμου
Δεν θα κάνουν κακό σε κανένα είμαι σίγουρη>
Διαισθανόταν τον κίνδυνο που διέτρεχαν τα παιδιά
της όμως  έλεγε <Εγώ δεν ξέρω πολλά ξέρω μόνο ένα

 Ο αγώνας  των παιδιών μου είναι ΤΙΜΙΟΣ  για το καλό

της  πατρίδας και όλων των ανθρώπων>
Δυστυχώς  όμως  αυτός  ο  ΤΙΜΙΟΣ αγώνας  δεν  άρεσε

 στους ΝΤΟΠΙΟΥΣ  αλλα και  στους  ΞΕΝΟΥΣ  Αφέντες
ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΕ  όταν  14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1946  τις  έφεραν

νεκρα  τα  δυο  παιδιά  της  Γεράσιμο  και  Χαράλαμπο

από  την  μάχη  της  Πλατιάς  Άμμου  σε  σύγκρουση

με  τα αποσπάσματα Το νέο ήταν συγκλονιστικό για το χωριό

Για την Μίλια όμως ΑΒΑΣΤΑΚΤΟ

Μετά το πλήγμα έμειναν τα 2 αλλά παιδιά της ο Θανάσης και
ο Νικόλας Το σπίτι όμως ήταν γεμάτο με χήρες και ορφανά
Ο καθένας είχε αφήσει 2 παιδιά Ήταν στο σπίτι η κόρη χήρα
και αυτή μ ένα παιδί Σύνολο 5 ορφανά και 4 χήρες 

Έμεινε  όρθια  και  έδινε  κουράγιο  στις  χήρες  νύφες  της

Όλοι περίμεναν ότι μια μάνα που έχασε 2 παιδιά θα έχανε 
τα μυαλά της η θ άρχιζε να βρίζει το κίνημα 
Όμως η Μίλια το μόνο που έκανε ήταν να καταριέται όσους 
ήταν αιτία για τα βάσανα του λαού και τον άδικο θάνατο 
των παιδιών της Έλεγε συνέχεια <Τα παιδιά μου δεν έκαναν 
κακό σε κανένα για το καλό αγωνιζόταν γιατί μου τα σκότωσαν>
Όταν πέρασαν τα χρόνια και κάπως ηρέμησε έλεγε <Τα παιδιά 
μου σκοτώθηκαν όχι για κάτι ανήθικο αλλά για τις ιδέες τους
που ήτα το καλό του κόσμου> Άλλοτε έλεγε <Μου χάλασαν 
τα παιδιά γιατί ήθελαν δίκιο και ισότητα στον κόσμο όπως 
έλεγε και ο Χριστός αλλά τον σταύρωσαν>
ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΕ  Όταν  ο Νικόλας στην Αθήνα συλλαμβάνεται και

τον σέρνουν διακοπές στα ξερονήσια Όταν ο   Θανάσης 

αναγκάστηκε  να  βγει  στο  βουνό  επειδή οι   χωροφύλακες 

τον  πίεζαν  να  προδώσει  τους  συντρόφους  του

Τότε η μάνα του είπε <Ποτέ παιδάκι μου μη κανείς κάτι τέτοιο>

 Έδωσε την ευχή να πάρει και ο Θανάσης τον δρόμο του αγώνα

Έτσι πέρασε στον Δ Σ Ε 
 ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΕ  όταν  την συνέλαβαν μαζί  με τις χήρες των

σκοτωμένων και  τις φυλάκισαν στο Ενετικό Κάστρο

Ούτε  όταν  έστειλαν  την  κόρη  της που είχε ξαναπαντρευτεί

εξορία στο Τρίκερι
Με κατηγορία ότι τροφοδοτούσαν αντάρτες (δηλ τους γιους της 
και του άντρες τους) την Μίλια και τις νύμφες τις έστειλαν
στρατοδικείο Μέχρι εκεί ήθελε τον κόσμο η τότε εξουσία 
ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΕ  όταν  ο Θανάσης  σκοτώθηκε στη Σάμη μαζί με

 άλλους 2 μαχητές ύστερα από 3ωρη μάχη με τους κυβερνητικούς

αφού κράτησαν τις τελευταίες  σφαίρες για τον εαυτό τους 
Πήγε και αυτό το μαντάτο στην Μίλια με περίεργο τρόπο
Οι νύμφες και οι άλλες κρατούμενες το έμαθα αλλά δεν της 
το είπαν Όμως την άλλη μέρα άκουσε 2 φρουρούς να συζητούν
<Απόψε φάγαμε τον ΘΕΟΦΙΛΑΤΟ και άλλους δυο> 
Πέρασε οδυνηρές στιγμές αλλά άντεξε Σαν ηρωίδα ΜΑΝΑ
ΛΑΙΚΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ Την θαύμαζαν όλες οι κρατούμενες 
Έδινε κουράγιο στις νύφες της ν αντέξουν την σκληρή δοκιμασία
ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΕ  Όταν  στο  χωριό  έως  το  1963  μεγάλωνε 

την εγγονή της που είχε και τ όνομα της και τον εγγονό της τον

Θανάση παιδιά του Νικόλα 

Δίδαξε  ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ  και  ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ  Ποτέ  δεν  ζήτησε

Βοήθεια  από  κανέναν

Όλοι οι φίλοι και  χοριανοί την περιέβαλαν με σεβασμό και 
στοργή  ελάχιστους 2-3  ας  τους ξεχάσουμε 
ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΕ που αρρώστησε βαριά και πήγε στην Πάτρα  

το 1963 Επέστρεψε στο χωριό τον χειμώνα του 1964 για

να μαζέψει τις ελιές της Τότε ήταν οι περίφημες εκλογές για

την Δημοκρατία που στην Κεφαλονιά (αλλά και σε άλλους

νομούς ) η ΕΔΑ για να βοηθήσει την Εν Κέντρου δεν

κατέβασε υποψηφίους
ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΕ όταν οι χωριανοί της ΕΔΑ της είπαν να ψηφίσει

Γ Παπανδρέου  Τους ρώτησε <ΓΙΑΤΙ> Της είπαν ότι αυτή είναι

η γραμμή  Δεν πίστευε αυτά που άκουγε Δεν είπε τίποτε αλλά 
ΨΗΦΙΣΕ ΛΕΥΚΟ 
Εδώ  όμως  φαίνεται  και  η  γνώση  της  για  τα  πολίτικα
Όταν μετά τις εκλογές συναντήθηκε με τον Νικόλα του
είπε  <Δεν ακολούθησα την γραμμή του κόμματος Δεν 
Ψήφισα Παπανδρέου Δεν μπορούσα να ψηφίσω αυτόν 
που έκανε τόσο κακό στο κόμμα> 
ΔΕΝ  ΛΥΓΙΣΕ Όταν η  χούντα συλλαμβάνει τον Νικόλα μαζί

 με χιλιάδες  άλλους και  τον στέλνει εξορία στο Λακκί Λέρου

Εκεί έμεινε έως 12 Αυγούστου 1970

ΔΕΝ  ΛΥΓΙΣΕ  αλλά  μην αντέχοντας  τις πιέσεις να γράψει

στον Νικόλα να κάνει  δήλωση  έφυγε πάλι στο χωριό

Όταν άφησαν τον Νικόλα την πήρε πάλι στην Πάτρα
ΛΥΓΙΣΕ ΜΟΝΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Πέθανε τον Γενάρη του 1971 αφού άντεξε τόσα 

Ο απολογισμός για την ΤΡΑΓΙΚΗ ΜΑΝΑ ήταν ΒΑΡΥΣ 
Έχασε ΤΡΙΑ από τα ΤΕΣΣΕΡΑ ΑΓΟΡΙΑ της 
Γραφεί ο Νικόλας επί λέξει
Κι εγώ ήταν δυνατόν να μη ΛΑΤΡΕΥΩ ΜΙΑ ΜΑΝΑ ΣΑΝ ΑΥΤΗ
ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΙΝΔΑΛΜΑ ΜΟΥ ΑΞΙΖΕ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ
ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΟΥ

Η εγγονή της η Μίλια που μεγάλωσε μαζί της στο
χωριό την ρωτούσε για την πολυτάραχη και βασανισμένη
ζωή της Περιγράφει ορισμένες στιγμές της
Δεν ξέρω αν μπορεί άνθρωπος όποιος κι αν είναι
να περιγράψει το μεγαλείο αυτής της ΗΡΩΙΔΑΣ ΜΑΝΑΣ
Εγώ μέχρι σήμερα δεν μπόρεσα να καταλάβω πως
εύρισκε τόση Δύναμη και τόση περηφάνια όταν έλεγε
<Παιδί είμαι περήφανη και έχω το κεφάλι ψηλά γιατί τα
παιδιά μου δεν έβλαψαν κανένα αλλά αγωνίστηκαν και
έδωσαν ότι πολυτιμότερο είχαν για το καλό του λαού
και την προκοπή του τόπου
Πιστεύω ότι αυτό της έδινε τόση δύναμη να αντέχει να
βλέπει το σπίτι της έρημο και το κεφάλι της σκεπασμένο
πάντα με το μαύρο μαντήλι που της χάρισαν τα παιδιά
της όπως έλεγε
Μερικές φορές ρώτησα πως αντέδρασε όταν έμαθε τα
μαντάτα Τα μάτια της βούρκωναν και έλεγε <Μη ρωτάς
παιδάκι μου δεν περιγράφετε αυτό>
Εκείνο που επαναλάμβανε πάντα και την έκανε να
πονάει περισσότερο ήταν ότι τα παιδιά της δεν τα
σκότωσαν Γερμανοί αλλά συνεργάτες τους <Τώρα
όλοι αυτοί είναι σε θέσεις ενώ οι αγωνιστές που
έδωσαν και την ζωή τους για την λευτεριά και την
προκοπή διώκονται>
Εγώ  με  μεγάλο  ΣΕΒΑΣΜΟ  στην  ΜΝΗΜΗ  της  

αλλα  και  ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ  έγραψα  όλα  τα  παραπάνω

Γιατί  η  λέξη  ΑΛΥΓΙΣΤΗ έχει  ονοματεπώνυμο

ΜΗΛΙΑ  ΘΕΟΦΙΛΑΤΟΥ
ΝΙΚΟΣ  Γ  ΘΕΟΦΙΛΑΤΟΣ 
ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΑΤΑ  24/7/15

Η  ιστορια της  ΜΙΛΙΑΣ  στην   αναρτηση

Η ΜΙΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ