ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ ΚΛΕΙΝΕΙ.

 

 

Το  ΜΙΚΡΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ ΓΡΑΒΙΑΣ 15  είναι  μια
ΓΩΝΙΑ ΒΙΒΛΙΟΥ  στο  κέντρο  της  Αθήνας 

Περίπου  25 χρόνια  ο καθένας  μπορούσε  να
βρίσκει  ακόμα και  τα  πιο  σπάνια  βιβλία  πάντα
στις  καλύτερες  τιμές 
Υπεύθυνη  του  Βιβλιοπωλείου  είναι  η Μαρία 
Διακουμάκου- Παναγοπούλου Με ρίζες Δαμουλιανάτικες
από την μάνα της  ΚΩΣΤΟΥΛΑ ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΥ  
Πολλές  φόρες  έχει  προσφέρει  Βιβλία  στην
Βιβλιοθήκη  του  Χωριού   

 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΙΤΛΟΙ ΒΙΒΛΙΩΝ  ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ

Όπως  μας   είπε  η  Μαρία  μέχρι  το  τέλος  του

Χρόνου  θα  κλείσει  το  Βιβλιοπωλείο

Γι  αυτόν  τον  λόγο έχει
ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΖΑΡΙ ΒΙΒΛΙΩΝ ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟ.
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΒΙΒΛΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ
ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ, ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΣΠΑΝΙΑ

Η ΕΚΠΤΩΣΗ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ  ΣΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΩΣ 70%

Επωφεληθείτε  να  αποκτήσετε  Βιβλία  σε πολύ

Χαμηλές  τιμές 

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΑΔΕΣ ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940

Ο Ελληνικός  ΛΑΟΣ δια  στόματος  του  Δικτάτορα

Ι Μεταξά  λέει  το  ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ στο  ΤΕΛΕΣΙΓΡΦΟ

του  Αλλού Δικτάτορα  του  φασίστα  Μουσολίνι

Τα Ιταλικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Ελλάδα

Ο ελληνικός στρατός, μετά την αρχική επίθεση των

Ιταλών αντέδρασε με  επιτυχία

Στα μέσα Νοεμβρίου οι ελληνικές δυνάμεις έκαναν

αντεπίθεση, Πετυχαίνοντας σημαντικές νίκες διώχνουν

 τους Ιταλούς στο εσωτερικό της Αλβανίας.

Ο Ελληνικός  Στρατός  γράφει  Σελίδες  ΔΟΞΑΣ

Πολλοί  οι αξιωματικοί αλλά  πολλοί περισσότεροι

 οι  φαντάροι  μας  που  με  το αίμα τους  έγραψαν 

την  ένδοξη  ιστορία  έμειναν  εκεί  στα  βουνά  της Αλβανίας

Το  χωριό  μας  θρήνησε  τρεις   ήρωες  του  αγώνα

Τον  ταγματάρχη Τζανή  Αλιβιζάτο   και  τους   στρατιώτες 

 Διονύση  Θεοφιλάτο  και Αντρέα Αλιβιζάτο

Ο  Ταγματάρχης  ΤΖΑΝΗΣ ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΣ   γνωρίζουμε  ότι

 έπεσε στην μάχης  της Βήσσανης στις 20 Νοεμβρίου

 και  ετάφη  στο χωριό Δολιανά. 

Για  τον  Διονύση  Θεοφιλάτο έμαθαν  ελάχιστα  

Είχε  παρουσιαστεί  και  υπηρετούσε  φούρναρης  σε 

Στρατιωτικό  φούρνο  στο  Αργοστόλι  Όταν  κηρύχτηκε ο

πόλεμος  όλοι  οι  φαντάροι  μεταφερθήκαν  στο  Αλβανικό

μέτωπο   Η γυναίκα  με  τον μόλις  4 μηνών  γιο  τους  τον

αποχαιρέτησαν  για πάντα  στο Αργοστόλι  πριν φύγουν

Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΘΕΟΦΙΛΑΤΟΣ έπεσε πολεμώντας  στα βουνά
της Αλβανίας και δυστυχώς δεν εμαθαν ποτέ  που ετάφη

Άφησε χήρα την γυναίκα του Βρισηίδα  και τον Μπάμπη  ορφανό 
μόλις 6 μηνων
Για  τον  Αλιβιζάτο  Αντρέα  δεν  μπορέσαμε  να  μάθουμε  κάτι

Ήταν  από  τους  χιλιάδες ανώνυμους πεσόντες  κατά το Έπος

 1940 -41  Επίσημα 7969  παρέμειναν  άταφοι ή είναι θαμμένοι,

σε ομαδικούς τάφους

Στους χωριανούς  μας  και  όλους  του νεκρούς  του  πολέμου

αποδίδουμε φόρο ΤΙΜΗΣ για την ΘΥΣΙΑ ΤΟΥΣ  

ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΣ 

  

ΟΡΓΩΜΑ ΣΠΟΡΑ ΣΤΗΝ ΓΕΡΑΣΙΑ ΚΑΠΟΤΕ

 

 

 
 Ο ΚΑΜΠΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΑΣΙΑΣ

 

Ο Οκτώβρης είναι  ο  μήνας  που  αρχίζει  τ όργωμα 
Όργωμα  όμως  όπως  θυμάμαι  στα  παιδικά  μου
χρόνια  στους  κάμπους  του χωριού 
Σκληρή  προσπάθεια  ανθρώπων  και  ζώων    
Έως  το  1970  σχεδόν  όλοι  οι  χωριανοί καλλιεργούσαν 
με  τα ζώα  τη  γη  για  να σπείρουν  Στάρι  για  το  αλεύρι 
και το  ψωμί  τους  Γέννημα  και  βρόμη για  τα  ζώα 
Μη  φαντάζεται  κάποιος  τίποτε  μεγάλες  καλλιέργειες
Μικρά  χωράφια  και λίγη παραγωγή  Περισσότερο  ήταν
για  να  δουλεύουν  Αν  είχα απολαβές  τα  χωράφια 
θα  έμενε  ο  κόσμος  στα  χωριά 
Σήμερα στα  περισσότερα από  αυτά  τα  χωράφια  έχουν 
φυτευτεί  ελιές   Καλλιέργειες σιτηρών  πολύ λίγες  μόνο 
για  ζωοτροφές
Το  όργωμα  και  η  σπορά  δουλειά  πολύ  κουραστική
για  τους  ανθρώπους  αλλά  και  τα  ζώα     
Για  τα  όργωμα  χρησιμοποιούσαν  Άλογα, μουλάρια  η Βόδια 
και σπάνια  γαϊδούρια

ΓΟΛΑΝΑ ΤΟ ΕΞΑΡΤΗΜΑ ΤΟ ΕΒΑΖΑΝ  ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ  ΤΟΥ ΖΩΟΥ

ΜΕ ΣΧΙΝΙΑ ΤΡΑΒΟΥΣΕ ΤΟ ΑΛΕΤΡΙ




ΟΡΓΩΜΑ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΖΩΑ
Τα  ζώα τραβούσαν  το  αλέτρι μέσα  στο  λασπωμένο  πολλές
 φορές  χώμα  Ο  ζευγολάτης  ακολουθούσε  κρατώντας  το
χερουλάδι (χειρολαβή) προσπαθώντας  να  κράτα  το  αλέτρι
βαθιά  με  το  ένα  χέρι  Με  το  άλλο  προσπαθούσε  να
κατευθύνει τα  ζώα  με  δυνατές  φωνές  αλλά  την γνώστη 
Κεφαλλονίτικη  επίκληση  όλων  των  Άγιων  
Φωνές  που  ακουγόταν  πολύ μακριά 
Όσοι  δούλευαν  με  βόδια  χρησιμοποιούσαν ξύλινο αλέτρι
<ησιόδειο Άροτρο>  Ένα  μακρύ κατάλληλα  διαμορφωμένο
 ξύλο με  λαβή  επίσης  ξύλινη που  είχε σιδερένια μύτη για
να σχίζει το χώμα.

ΞΥΛΙΝΟ ΑΛΕΤΡΙ

ΣΙΔΕΡΕΝΙΟ ΑΛΕΤΡΙ η ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ
Με  τ άλλα  ζώα  χρησιμοποιούσαν  το σιδερένιο αλέτρι με
κοφτή κυρτή επιφάνεια η οποία αναποδογυρίζει το χώμα
και  να  χώνετε  πιο βαθιά
Δύσκολη  δουλειά  τ όργωμα  και  η σπορά  Μήπως  όμως 
οι  υπόλοιπες  Αγροτικές  εργασίες  ήταν  ευκολότερες
Αυτά  έβλεπαν  οι  νέοι  της  εποχής  εκείνης  και 
προσπαθούσαν  μια  ώρα  γρηγορότερα  να  εγκαταλείψουν
τα  χωριά  για  όπου  αλλού 

Όλα  τα  παραπάνω  για να θυμηθούμε  οι  μεγαλύτεροι  αλλά

να  μάθουν  κάτι  και  οι νεότεροι από  τον  αγώνα  των

Προγονών  μας  Παρά  τις  δύσκολες  συνθήκες  διαβίωσης
δεν  έμειναν  ποτέ  με  τα  χέρια  σταυρωμένα  να περιμένουν
την εξαφάνιση  τους  Πάλευαν  με την γη  ακόμα  και  με 
αυτοσχεδιασμούς  Τίποτε  δεν  έμενε ανεκμετάλλευτο 
Στα  μέρη  που  δεν  μπορούσαν  να  δουλέψουν  ζώα  εκεί
τα  καλλιεργούσαν  με  το τσαπί  τους  
Πάνω  όμως  απ  όλα ήταν  η  ΑΓΑΠΗ τους  προς  την  γη 
από την οποία  ζούσαν  τις  οικογένειες  του 
Γη  η οποία  σήμερα  εγκαταλειμμένη  έχει  μετατραπεί  σε 
ΔΑΣΙΚΕΣ εκτάσεις

Σε  ποίημα  χωριανού  αναφέρετε

Οι  γέροντες  αν  έπαιρναν  άδεια  από  τον  Άδη
μια  μέρα  να  επισκεφτούν  της Γερασιάς  τα  μέρη
δεν  ξέρω  αν  αντέχανε  να  κάτσουν  ως  το  βράδυ
ή  τρέχοντας  θα  έφευγαν   πριν  απ  το  μεσημέρι

 Τώρα  τα  Αγροτικά  μηχανήματα  έχουν  αντικαταστήσει  

τους  εργάτες  γης  ανθρώπους  και  ζώα
 

 Σημ Κάποιες φωτο είναι από ΙΝΤΡΝΕΤ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Το  τεχνικό  γραφείο  ΔΙΑΣΤΥΛΟΣ   Αθνασιάδου

και Συνεργάτες ανέλαβε  την  Εργασία  ΠΕΡΙΔΕΣΗΣ
για  Προστασία  της  Εκκλησιάς  στο  Βουνό  από
περαιτέρω  ανοίγματα  που έχουν  προκαλέσει  οι
Σεισμοί  μετά  τις 26-1-2014

FOTO Face Book Subcafe Actors Corner

Οι εργασίες  άρχισαν  με  την τοποθέτηση  σκαλωσιών

θα  συνεχιστούν  με όλες  τις  απαραίτητες  εργασίες
τις  επόμενες  ημέρες  

Ο παπά  Νικόλας  και το  Εκκλησιαστικό  Συμβούλιο

ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ  όλους  εσάς  που  στις  πραγματικά
Δύσκολες οικονομικές  συνθήκες  Βοηθήσατε  να 
συγκεντρωθούν  Χρήματα  ώστε  να  ξεκινήσουν  οι
άκρως  απαραίτητες  εργασίες  

Θέρμη  παράκληση  σ όσους  επιθυμούν  να  βοηθήσουν

ώστε  να  γίνουν  και  οι  υπόλοιπες  εργασίες  ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
να  καταθέσουν  χρήματα  στο Λογαριασμό που
δημοσιεύουμε παρακάτω

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΘΕΟΦΙΛΑΤΟΣ 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΣΥΛΟΓΟΥ ΑΘΗΝΑΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ Δ.Σ.

Κατά την πρώτη του συνεδρίαση, μετά το καλοκαίρι, το Δ.Σ. του Συλλόγου μας  συζήτησε και πήρε αποφάσεις για τα παρακάτω θέματα:

1. Ανασυγκρότηση Δ.Σ.
Μετά την παραίτηση του αντιπροέδρου Βασίλη Ζαφειράτου, λόγω της μετοίκησής  του τον περισσότερο χρόνο στο χωριό, η νέα σύνθεση του Συμβουλίου έχει ως εξής:

Άννα Ευαγγελάτου,                αντιπρόεδρος &
Ευρυδίκη Ζαφείρη-Μαντέλη, μέλος 

2. Ορίστηκε η Γενική Συνέλευση, στις 13/12, ημέρα Κυριακήκαι ώρα 11:00 το πρωί.

3. Ο πρόεδρος, Γεράσιμος Ζαφειράτος, ενημέρωσε τα μέλη για τη χρηματική δωρεά των Γερμανών, Βόλφραν και Ίντα Ζίμερς, φίλων του χωριού μας. Προσέφεραν στο Σύλλογο το ποσό των 1.740 ευρώ για την ανάπλαση του κήπου του Σχολείου, όπου διεξάγονται οι Πολιτιστικές μας εκδηλώσεις.

Το Δ.Σ. ευχαριστεί θερμά τους φίλους μας για την ευγενική τους προσφορά.

4. To Δ.Σ. συγχαίρει τους πρωτοετείς φοιτητές και τους εύχεται καλή σταδιοδρομία. Σε προσεχή εκδήλωση, όπως κάθε χρόνο θα γίνει η βράβευσή τους. Οι εισαχθέντες για το ακαδημαϊκό έτος 1915-'16 είναι:

 1.   Αλέξανδρος  Αλιβιζάτος  του Χάρη και της  Φρανσίν
Τμήμα  Στατιστικής και  Ασφαλιστικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Πειραιά.

       2. Γρηγόρης Ζαφειράτος  του Γερασίμου και της  Βούλας

Τμήμα  Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πειραιά.

3  . Δημήτρης  Λακιώτης του Κώστα και της Αγγελικής Θεοφιλάτου
Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής  της  ΑΣΟΕ.

       4. Ευγενία Απολλωνάτου  του Γερασίμου και της Καίτης  

Ιατρική  Αθηνών.

       5 . Κατερίνα Θεοφιλάτου του Στέλιου και της Βάσως 

Στο τμήμα Πολιτικών  Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.

      6  . Μαρία Θεοφιλάτου του  Αγγέλου και της Μόνικας

Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

       7.  Μυρτώ Καρατσούνη του Αλέκου και της Χριστίνας Αλιβιζάτου

Τμήμα  Δημόσιας Υγείας  των ΤΕΙ  Αθήνας.

      8. Ρεγγίνα Τζουγανάτου του Παναγή και της  Αναστασίας

Τμήμα Ναυπηγών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

Δημοσιεύτηκαν  στο  www.sdplagia.blogspot.com 

ΣΗΜ Σύμφωνα  με  πληροφορία  μας  ηΡεγγίνα Τζουγανάτου του Παναγή και της  Αναστασίας
 Τμήμα Ναυπηγών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Ήταν  ΔΕΥΤΕΡΗ στην σειρά  επιτυχόντων
 Συγχαρητήρια  και  καλή σταδιοδρομία
ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ  ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΕΠΙΤΥΧΙΩΝ  ΤΟΥΣ

   

Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΛΗΞΟΥΡΙΟΥ

 

                              

Πρόλογος  Το καλοκαίρι  ο Μπάμπης  μας  μίλησε γι  αυτές της  ιστορικές  

στιγμές  Τον  παρακαλέσαμε  να  τα  γράψει  να  τα  μάθουν  περισσότεροι  Τον
Ευχαριστούμε  για  την  ανταπόκριση  του 

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ

Ήταν Φθινόπωρο σαν και τώρα το 1944 και κόντευα να κλείσω τα 10 μου χρόνια. Τα είχα κατά καιρούς και εποχές μοιραστεί ανάμεσα στο χωριό της μητέρας μου "Χαυριάτα" κυρίως τα πρώτα κι' εκείνο του πατέρα μου "Δαμουλιανάτα" τα τελευταία, όπου είχα σαν κύριο έργο την βόσκηση 3 Ελβετικών αγελάδων αλλά και άλλων κτηνοτροφικών και γεωργικών εργασιών καθόλου ευκαταφρόνητων εκείνου του δύσκολου καιρού του τρόμου και της ανέχειας. Όλες οι μέρες του χρόνου γεμάτες και δεν έφταναν...Παράλληλα είχα να διαβάζω και τα μαθήματα του Δημοτικού σαν "κατ' οίκον διδαχθείς", σωστότερα "κατά κάμπο..."Οι γονείς μου ήταν δάσκαλοι στο χωριό της μητέρας μου. 1.30' ώρα και συνήθως λίγο περισσότερο μακριά με το μουλάρι μας και ένα γα'ι'δουράκι πρω'ί'-βράδυ 6 μέρες τη βδομάδα. Τότε εργαζόνταν και τα Σάββατα. Κουβαλούσα στην πλάτη μαζί με τ' άλλα σ' ένα σάκο βιβλίο και τετράδιο. Ο σάκος ήταν μια παλιά μαξιλαροθήκη "ντεμέλα" όπως τη λέμε στην Κεφαλονιά. Και τα δυο χωριά ανήκουν στο δυτικό μέρος του νησιού, το κάπως ξέχωρο σε όλα του με πρωτεύουσα το Ληξούρι. Το "μικρό Παρίσι" για όσους το ένιωθαν και εξακολουθούν να το νιώθουν έτσι! Εκεί κατεβαίναμε κάθε Σάββατο στην αγορά το "φόρο", για το πάρε-δώσε, τα ψώνια της βδομάδας, το αντάμωμα με τους άλλους χωρικούς, τις συμφωνίες, τις διαφωνίες, τα νέα...

   Κείνες τις μέρες και οι τελευταίοι Γερμανοί είχαν εγκαταλείψει το νησί. Ο Κόκκινος Στρατός στο ανατολικό μέτωπο προέλαυνε βαθιά μέσα στην ίδια τους τη χώρα και στο δυτικό όπου οι σύμμαχοι Άγγλοι, Γάλλοι και Αμερικανοί με την απόβαση τους επιτέλους στη Νορμανδία το είχαν ανοίξει, κέρδιζαν έδαφος, έστω και με βήμα σημειωτόν. Στα χωριά μας κουμάντο έκανε το ΕΑΜ. Οι πόλεις Ληξούρι και Αργοστόλι βρισκόνταν κάτω από τον έλεγχο της γερμανοοπλισμένης ΠΟΚ (Πατριωτική Οργάνωση Κεφαλονιάς) και της χωροφυλακής. Κάτι θα γινόταν!

   Ένα προχωρημένο απόγευμα, "κοντόβραδο" το λέμε εκεί, άντρες συγκεντρώνονταν στην ανατολική άκρη του χωριού έξω από το μαγαζί του Γιάννη Ζαφειράτου του "Τριζονιάρη". Θα ήταν ένα μπουλούκι 20, 25, 30 στο περίπου απ' όσο θυμάμαι ύστερα από 71 χρόνια. Ανάμεσά τους και ο Σπυράγγελος ο Τζουγανάτος ο "Μινερβής" με ένα όπλο πολεμικό μονόβολο (μιας σφαίρας) του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, έναν Γκρά. Αν κάποιος άλλος είχε και κάνα πιστόλι στο σακίδιό του δεν γνωρίζω. Δεν είδα. Σε λίγο έφτασε ο μπάρμπας μου, ο δάσκαλος Σπύρος Ευαγγελάτος του "Κοτσιδά", ένας λεβεντάνθρωπος καθοδηγητής στο ΕΑΜ. Μπήκαν στη γραμμή, σχημάτισαν τριάδες και τους μίλησε. Το σχέδιο ήταν η κατάληψη του Ληξουριού και ο αφοπλισμός των Ποκιτών και χωροφυλάκων. Η εξουσία στη Δυτική Κεφαλονιά έπρεπε να περάσει στα χέρια του ΕΑΜ! Τους τόνισε ότι αν κατάφερναν να πάρουν το Ληξούρι στους ανθρώπους του όποιοι κι αν ήταν, δικοί μας ή αντίπαλοι, θα έπρεπε να τους φερθούν κόσμια, να μην πειράξουν κανένα κορίτσι και να πειθαρχούν σε κάθε τους βήμα στους υπεύθυνους της οργάνωσης. Τους είδε άοπλους και τους καθησύχασε. Στην πορεία τους, 10 χιλιόμετρα δρόμος μέχρι την πόλη που θα ενώνονταν και με άλλους από τα γύρω χωριά, η οργάνωση θα τους εφοδίαζε με χειροβομβίδες! Ξεκίνησαν σε σχηματισμό και χάθηκαν στο συνεχόμενο χωριό Ρίφι ανατολικά.

   Γύρισα σπίτι μου. Ο πατέρας μου κάλεσε τη μάνα μου και την μεγαλύτερη κατά 11 χρόνια ετεροθαλή αδελφή μου. Τα άλλα μου αδέλφια (αδελφή και αδελφός) ήταν κατά 5 και 6 χρόνια μικρότερά μου. Η μητέρα μου θα καθόταν στο σπίτι με τα μικρά και οι υπόλοιποι αυτός, η μεγάλη μου αδελφή κι' εγώ θα ξεκινούσαμε χαράματα για το Ληξούρι να πλαισιώσουμε τους πρωτοπόρους που πήγαιναν να το καταλάβουν. Αν έμπαιναν μέσα, να μη φανούν γυμνοί. Αν είχαν εμπλακεί σε μάχη, θα γυρίζαμε πίσω. Οι Ποκίτες τώρα χωρίς τους Γερμανούς δεν θα τολμούσαν να ξεμυτήσουν. Σχεδόν δεν κοιμήθηκα! Μπονώρα, μπονώρα ξεκινήσαμε. Μπροστά ο γέρος καβάλα στο μουλάρι μας, εγώ στα καπούλια και η αδελφή μου η Ανθούλα ακολουθούσε καβάλα στο γα'ι'δουράκι. Παντού σιωπή. Είχα κερώσει. Φοβόμουνα. Ο γέρος το κατάλαβε και από μία πέτσινη κυνηγετική τσάντα που είχε μαζί του έβγαλε και για πρώτη φορά έμαθα πως είχε πιστόλι. Ένα μεγάλο περίστροφο αμερικάνικο με ένα κουτάκι τενεκεδένιο γεμάτο σφαίρες! Για την ιστορία αυτού του όπλου εγώ τουλάχιστο δεν θα είμουνα και τόσο υπερήφανος! Σχετιζόταν με έναν νεανικό του τσαμπουκά όταν του είχαν στήσει ενέδρα και τον πυροβόλησαν εντός του τότε δικαίου. Αργότερα το παρέδωσε στην εθνοφυλακή που εγκατέστησαν οι Άγγλοι επεμβασίες μετά τη Βάρκιζα και ακολούθησε κατσάδιασμα από έναν εαμίτη φίλο του. Τότε όμως ένιωσα σιγουριά. Ήταν και άριστος σκοπευτής με ετοιμότητα και ψύχραιμος! Μου είπε να μη φοβάμαι. Η σιωπή εξακολουθούσε και η εξήγηση ήρθε αργότερα όταν στο έμπα της πολιτειούλας μάθαμε πως το Ληξούρι είχε παραδοθεί χωρίς να πέσει τουφεκιά και ο κόσμος από τα χωριά είχε κατεβεί και πανηγύριζε την απελευθέρωση. Από εδώ και η σιωπή του κάμπου. Ο υπομοίραρχος της Χωροφυλακής και φρούραρχος, πρότεινε στους άνδρες του ν' αντισταθούν. Αυτοί, παιδιά του Λαού, του απάντησαν πως θα πήγαιναν με το ΕΑΜ. Μπήκε σε μια καμπινάτη βάρκα με μηχανή, "μπεζίνα" τη λέγαμε και τράβηξε για τ' Αργοστόλι. Οι χωροφύλακες πήγαν στο ξωκκλήσι του Άη Βασίλη πάνω στο δρόμο για το Ληξούρι, κάναν τα όπλα τους πυραμίδες και τα παρέδωσαν στους πρώτους Ελασίτες που κατέβαιναν από τα χωριά ακολουθούμενοι από τον χείμαρρο των ξωμάχων που λαχταρούσαν την εθνική κι' αντάμα την κοινωνική τους απελευθέρωση! Οι Ποκίτες, οι γερμανοοπλισμένοι, οι μέχρι χθες θρασείς πλιατσικολόγοι, μαυραγορίτες και τσιράκια των αρχόντων, με δυο λόγια ο υπόκοσμος που αργότερα θα ακολουθούσε το επικερδές επάγγελμα του εθνικόφρονα, λούφαξαν στα καβούκια τους. Όταν φτάσαμε στη μεγάλη σήμερα κεντρική πλατεία που τότε με το προσεισμικό μέγαρο "Μαρκάτο" ήταν χωρισμένη στα δυο, τη δυτική του Πετρίτση και την με μέτωπο στη θάλασσα του Ηλία Μηνιάτη, είδαμε στη δεύτερη πάνω στον εξώστη τον κομμουνιστή καθηγητή μαθηματικών Νιόνιο Γεωργάτο πρωτεργάτη της αντίστασης, φίλο του τραυματισμένου, διασωθέντα κατά την εκτέλεση και συναγωνιστή του Άμου Παμπαλόνι (Λοχαγού Κορέλι) και τον τιμωρό των δωσιλόγων καταδοτών και γερμανοντυμένων, τον λεβέντη ελασίτη, φοιτητή της Νομικής Χαρίλαο Ματιάτο, που μόλις είχαν τελειώσει τους σύντομους χαιρετισμούς τους στην κατάμεστη από κόσμο πλατεία. Παντού περιβραχιόνια με τα αρχικά του ΕΑΜ. Αντάρτικα τραγούδια και ζητωκραυγές. Στην προκυμαία σ' ενα ξύλινο κα'ί'κι επιβιβάζονταν πολλοί. Σε λίγο θα σάλπαρε για τ' Αργοστόλι. Στο χειροκίνητο τότε τηλέφωνο ήρθε η είδηση πως κι' εκεί ο ΕΛΑΣ κατέλαβε την πόλη ανοιξε ττην πόρτα της φυλακής και λευτέρωσε τους κρατούμενους. Δίπλα στο κατάρτι του μια πελώρια κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο! Πιθανώς από βαμένο διπλό σεντόνι. Την ουρά της κρατούσε όρθιος, τη χάιδευε λες ευλαβικά με το καβουράκι του ο χωριανός μας Αριστόβουλος Ζαφειράτος ο "Γκαρδόρος". Ο κυνηγημένος από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου, ο προπαγανδιστής στο νησί μας της κοινωνικής απελευθέρωσης, ο πριν τον δικτάτορα Μεταξά υποψήφιος του ΚΚΕ με τους 700 ψήφους... 

   Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, συνταξιούχος του ΤΣΑΥ Βριλήσσια.

ΣΗΜ  ΠΟΚΙΤΕΣ Συνεργάτες  των Γερμανών ΠΟΚ Ερμηνεία από τον λαό

Προδοτική Οργάνωση Κεφαλονιάς