ΗΡΘΕ Ο ΛΑΖΑΡΟΣ ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΑΤΙΚΑ

Πριν λίγες μέρες σε μια συζήτηση με κάποιους
 χωριανούς (παιδιά μια άλλης ηλικίας ) συζητώντας
την οικονομική κατάσταση γυρίσαμε όπως ήταν φυσικό
στα δύσκολα χρόνια της νιότης μας στο χωριό
Μιλώντας για όλα αναφερθήκαμε
και στο Έθιμο της εποχής εκείνης
ΠΑΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΛΑΖΑΡΟ
Σαββάτο του Λαζάρου και να η ευκαιρία
Να θυμηθούν οι μεγαλύτεροι και να μάθουν
οι νέοι αυτά που κάναμε τότε που στα
χωριά μας κατοικούσαν μόνιμα πολλά παιδιά
Την εβδομάδα πριν το Σάββατο του Λαζάρου
αγόρια ηλικίας έως 15-16 χρονών γύριζαν
τα σπίτια του χωριού (ήταν πολλά σπίτια
κατοικημένα ) και του Ριφιού να πουν τον
Λάζαρο Κάποιοι πήγαιναν και σ άλλα χωριά
Ανταμοιβή τους ήταν αυγά καρυδιά και
σπάνια λεφτά
Πήγαιναν συνήθως μαζί δυο η και περισσότεροι
Ο ένας κρατούσε τον Λάζαρο ο άλλος το καλάθι
για τα αυγά
Ο Λάζαρος ήταν ένας Σταυρός σκεπασμένος
μ ένα πολύχρωμο μαντίλι και μια η περισσοτερες
γραβάτες που κρεμόταν εμπρός και στην κορυφή
του Σταυρού λουλούδια (συνήθως βιολέτες )
Κτύπαγαν την πόρτα και ρωτούσαν
την νοικοκυρά Να πούμε τον ΛΑΖΑΡΟ
Σπανία άκουγαν ΟΧΙ
Ο ΛΑΖΑΡΟΣ ΟΠΩΣ ΤΟΝ
ΛΕΓΑΜΕ ΣΤΑ ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΑΤΑ
Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια
Ήρθε και η εορτή μεγάλη και Άγια
Ο Λάζαρος μας προσκαλεί
σήμερα να ορίσει
τα θαύματα του Ιησού
και να μας διηγήσει
Το πρώτο θαύμα του Χριστού
ήταν στην Γαλιλαία
που κανε το νερό κρασί
κι όλοι το θαύμα λέαν
Δεύτερο θαύμα του Χριστού
ήταν στον Ιορδάνη
που έλαβε το βάπτισμα
από τον Αη Γιάννη
Το τρίτο και καλύτερο
ήταν το δικό μας
π ανάστησε τον Λάζαρο
αυτόν τον αδελφό μας
Είχε δυο αδερφές
που τον αγαπούσαν
όταν αυτός απέθανε
με δάκρυα τον θρηνούσαν
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τον εμοιρολογούσαν
Την ημέρα την τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να' ρθει.
Τότε βγήκε η Μαρία
έξω από τη Βηθανία.
Πέφτει εμπρός γονατιστή
και τους Πόδας του φιλεί.
-Αν ήσουν εδώ Χριστέ μου,
δεν θα πέθαινε ο αδερφός μας,
Μα και τώρα εγώ ηξερω
Πως αν θέλεις αν θελήσεις
Και νεκρούς θα αναστήσεις
Τότε κι ο Χριστός δακρύζει
Και τον Άδη φοβερίζει:
-Άδη, Τάρταρε και Χάρε
Λάζαρε σήκω επάνω
Ο Λάζαρος με την φωνή
σηκώθηκε επάνω
δεμένα τα χεράκια
όπως στον τάφο μπήκε
- Πες μας Λάζαρε τι είδες
κει στον Άδη όπου πήγες;
-Είδα φόβους, είδα τρόμους
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι
Να ξεπλύνω το φαρμάκι
Της καρδίας, των χειλέων
Και μη με ρωτάτε πλέον.
Και τελειώναμε με τις ευχές
Σε τούτο τ αρχοντόσπιτο πετρά
να μη ραΐσει κι ο νοικοκύρης
του σπιτιού χρονιά πολλά να ζήσει
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ