Τι συμβαίνει στο "Εθνικό" (μετά την μεταπολίτευση του 1862) και στη συνέχεια και "Καποδιστριακό" (1912) Παν/μιο; Αυτό που συνέβαινε πάντα με το απέναντι στους φοιτητές κράτος με το οποίο "δεν συμμορφούνται προς τας υποδείξεις του". Η ίδια η γνώση που υποτίθεται ότι ελευθέρως εκεί καλλιεργείται και αναπτύσσεται επαναστατεί, κατά την απόπειρα εγκλεισμού της στα αυστηρά καλούπια που ορίζει η κάθε δοτή από τους πάτρωνές της"Ελληνική" Κυβέρνηση. Η φοιτητιώσα νεολαία προερχόμενη από όλες τις τάξεις του λαού δεν κάθεται φρόνημα και δεν παύει να ζητά μια καλύτερη και ολοκληρωμένη παιδεία, μπολιασμένη με τις ανθρωπιστικές αρχές, στην υπηρεσία του λαού και την πρόοδο για μια άλλη Ελλάδα. Από κοντά και το δεύτερο χρονολογικά (1925) μεγάλο "Αριστοτέλειο Παν/μιο Θεσ/νίκης"καθώς και τα άλλα που ακολούθησαν μετά την τελευταία μεταπολίτευση του 1974. Και στην αντιπαράθεση αυτή τόσο οι διδάσκοντες καθηγητές, Πρυτάνεις, όσο και οι "πρόθυμοι για ενημέρωση" δημοσιογράφοι, καλούνται να λάβουν θέση: Με τους φοιτητές και τον ελληνικό λαό ή με τις πολυεθνικές; Πολλοί απ' αυτούς - σχεδόν όλοι τους - έχουν κάνει μια θητεία στο εξωτερικό. Γύρισαν πίσω μαγεμένοι και μας τσαμπουνάνε για την καθαριότητα, την τάξη και πειθαρχία των εκεί Παν/μίων. Αρκετά! Ανάμεσά τους βρισκόμαστε και μερικοί από τα δικά μας Παν/μια αποφοιτήσαντες,στο εξωτερικό μετεκπαιδευθέντες, εκεί εργασθέντες, εγγράφως και αποδεικτικά επαινεθέντες, που είδαμε αλλιώς τα πράγματα και αρνηθήκαμε να μας κάνουν "ένεση". Γιατί έτσι λένε στο χωργιό μου γι' αυτούς που γύρισαν "μαγεμένοι". "Εκεί που πήγαν, τούς έκαναν ένεση!" Ο θεατράνθρωπος Γιώργος Αρμένης το είπε διαφορετικά και καλύτερα με ένα αξέχαστο έργο του που είχε τον τίτλο: "Ένας Αμερικανός στο κεφάλι μου".
Το σημείωμά μου τούτο αφιερώνω στη μνήμη του Δημήτρη Μπάτση, μάχιμου δικηγόρου και οικονομολόγου, απόφοιτου του εν Αθήνησι Παν/μίου, γόνου μεγαλοαστικής οικογένειας, γιου ναυάρχου βασιλόφρονα, γαμπρού βιομηχάνου, μαρξιστή πατριώτη, συγγραφέα του βιβλίου "Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα", που δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις και στις30 Μαρτίου 1952 αξημέρωτα Κυριακής, εκτελέστηκε μαζί με τους Ηλία Αργυριάδη, Νίκο Καλούμενο και Νίκο Μπελογιάννη στον συνήθη τόπο εκτελέσεων στο Γουδί, υπό το φως των προβολέων... 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου