ΤΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΑ ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΑΤΑ

ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΑΤΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΤΕΙΝΑ
Ο ΣΑΡΚΟΖΙ ΜΟΝΟΣ ΜΕΤΡΑ Τ ΑΜΑΞΙΑ

Όλο  και  λιγότεροι  μένουν  στο  χωριό  όσο  πλησιάζουν 

τα  Χριστούγεννα  Το  χωριό  μας  όχι  μόνο  δείχνει 

αλλά  είναι  πραγματικά  ΑΔΕΙΟ  Κάτι  που  συμβαίνει 

κάθε  χρόνο   Φέτος  επειδή ήταν ΚΑΛΗ ΛΑΔΙΑ  είτε

 έμειναν  είτε  γύρισαν  στο  χωριό αρκετοί  για  να 

μαζέψουν  τις  ελιές  τους

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ  ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΔΙ

 Έτσι  μέχρι τώρα  είχε  αρκετούς κατοίκους  Τα  βράδια
στο  Σχολειό (είναι  το  ΣΤΕΚΙ των κατοίκων )  εύρισκες  κάποιους 

Ειδικά  όταν  είχε  ποδόσφαιρο   στην  τηλεόραση

Αν  έχει  και  κάποιο <Σπουδαίο> παιχνίδι  τότε  έρχονται

κι  από τα  γύρω  χωριά  Είναι  απόλαυση 

Γίνεται  ΚΕΡΚΙΔΑ  πειράζει  ο  ένας  τον  άλλο

Μάχη  για  τον  Μαρινάκη,  Αλαφούζο,  Μελισανιδη 

  Ακόμα  υπάρχουν  τέτοια  μυαλά 

ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΑΡΧΕΙΟ
Τώρα  που  τελειώνει  το  μάζεμα  των  ελιών  και  οι

τελευταίοι  εγκαταλείπουν  το  χωριό 

Θα  μείνουν  οι  ΕΝΤΕΛΩΣ  μόνιμοι  κάτοικοι  με  ελάχιστους 

Επισκέπτες  στις  Γιορτές 

Πιο  εύκολα  βρίσκεις  ένα  Νούμερο  στο  ΤΖΟΚΕΡ  πάρα 

συναντάς  κάποιον  στους  δρόμους  του  χωριού  Μονό  την

Παρασκευή  και  το  Σαββάτο  τα  βράδια  λίγα  αυτοκίνητα

που  πηγαίνουν  στην  ΛΑΔΟΚΟΛΛΑ  η  φεύγουν 

Η  ΛΑΔΟΚΟΛΛΑ για  όσους  δεν  το ξέρουν  τους  μήνες  του

Χειμώνα  είναι  ΑΝΟΙΚΤΑ  κάθε  ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ και ΣΑΒΒΑΤΟ

ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ Σ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΑΝΟΥΣ 

ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ Σ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ

ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΣΤΑ ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΑΤΑ

Περνώ  βράδυ  του  χωριού  τον  δρόμο

τα  σπίτια   γύρω  σχεδόν  όλα  σκοτεινά

έτσι  θα  βλέπει  το  χωριό  δίχως  κόσμο

τους  μήνες  του  χειμώνα  όποιος  περνά

Αυτές  τις  μέρες  αγώνας  για  το  λάδι

η  παγωνιά  που  γύρω  ειν  απλωμένη

κούραση  που  περισσεύει  κάθε  βράδυ 

οι  κάτοικοι στα  σπίτια  τους  κλεισμένοι  

Στο  στέκι  μόνο  κάποιοι  θα  βρεθούν

η  NOVA  η  ο  ΟΤΕ  μπάλα όταν  δείξουν

με  μια  κουβέντα, έτοιμοι  ν  αρπαχτούν

Θρύλο,  ΠΑΝΑΘΑ,  η ΑΕΚ,  τους  θίξουν

Έχοντας  μόνο  τον  Σαρκοζί  παρέα

περνάω  την  πλατεία  που  ναι  άδεια

φωνές  παιδιών  δεν  δονούν  τον αέρα

όπως  του  καλοκαιριού  τα  βράδια

Παιδάκια  κι  οι  γονείς  σε  άλλα  μέρη

με  τα  πουλιά  θαρρείς  φεύγουν  μαζί

γεμίζουν  το  χωριό  το  καλοκαίρι

το  χειμώνα  κάπου αλλού, καθένας  ζει

Στην  Πλαγιά  έφτασα  στην  πλατεία 

τσι  τρεμουντάνας  νοιώθω  τ άγριο  χάδι

όμως  η  θέα  στο  απέραντο  μαγεία 

ακόμα  και  αυτό, το  παγερό, το  βράδυ

Πίσω  μου  η  Λαδόκολλα  στα  σκοτεινά 

στο  πέλαγος  δυο  καραβιών  τα  φώτα

στο  νου  μου  έρχονται   λιμάνια  μακρινά

που  βρίσκονται  στων  ναυτικών  την  ρότα

Του  Γκιώνη  την  μονότονη  φωνή

ένα  σκυλί  κάπου  από φόβο  να  γαυγίζει

θα  ακούει  μέχρι  η  μέρα  να  φανεί  

βράδυ χειμώνα, στο  χωριό  όποιος  βαδίζει