ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗ ΖΩΗ!

 Τα παρακάτω έγιναν στον πρώτο εγκλεισμό μας
την άνοιξη  και την παραμονή των μαθητών
στα σπίτια τους  Άξια συγχαρητήριων

   

«ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ»... μια παρέα παιδιών με όνειρο τη ζωή!

 Μια ομάδα πέντε παιδιών (Μαρίνα, Νεφέλη, Σοφία, Νικόλας και Άγγελος) που συναντήθηκε πριν από αρκετά χρόνια εντελώς «τυχαία» κατάφερε εν μέσω της πανδημίας να υλοποιήσει ένα απίστευτο σχέδιο!

Οι μικροί φίλοι μας κατάφεραν να περάσουν δημιουργικά τις μέρες που ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας επικοινωνούσαν σχεδόν καθημερινά με σκοπό να μοιραστούν ιδέες, σκέψεις, όνειρα και προσδοκίες έχοντας ένα κοινό στοιχείο τουλάχιστον για αρχή... την αγάπη τους για το χωριό τους, τα Δαυγάτα στην Κεφαλονιά!

Καθημερινά έφτιαχναν μικρές δημιουργίες, με τα μικρά τους χεράκια, ολοκληρωμένες όμως από την πάντα γεμάτη αγάπη καρδιά τους, με σκοπό να τις παρουσιάσουν στο μαγαζάκι τους στα Δαυγάτα.

Μέσα από την παιδική τους αθωότητα μας έστειλαν το μήνυμά τους... Ήρθαν και μας υπενθύμισαν ότι κάποτε, όσο κι αν φροντίζουμε να το «ξεχνάμε», ήμασταν κι εμείς σαν αυτά... ήμασταν ΠΑΙΔΙΑ!

Την ημέρα των εγκαινίων του μαγαζιού τους «ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ», το χωριό πλημμύρισε από τις παιδικές τους φωνές και «ξύπνησαν» στους γονείς τους αναμνήσεις όταν οι ίδιοι πριν από 30 και πλέον χρόνια έτρεχαν και έπαιζαν στα πάντα μικρά Δαυγάτα.

Μεγαλώνοντας με τη σειρά τους αυτοί οι πέντε μικροί φίλοι, θα έχουν ένα σημαντικό εφόδιο στη ζωή τους όταν θα τους συναντήσουν οι δυσκολίες...

Θα έχουν περάσει όμορφα και ξένοιαστα παιδικά χρόνια όλοι μαζί παίζοντας, γελώντας και κυρίως παραμένοντας για πάντα ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗ ΖΩΗ!

Γιώργος Ν. Γαρμπής

ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ ΧΡΗΣΤΟ

Στις 21-11-2020 ακουστήκαν  δυο τραγικές ειδήσεις
ειδήσεις στα Δαμουλιανάτα
Δυο συγχωριανοί μας άφησαν για πάντα
Η Σταμένια Τζουγανάτου και ο Χρήστος Μαντέλης (Μπονόρη)
Για πολλά χρόνια δεν έχει συμβεί στο χωριό άλλη φορά
Δυο θάνατοι την ιδία μέρα
Για την Σταμένια έχει προηγηθεί ανάρτηση
 
Ο Χρήστος Μαντέλης (Χρήστος του Μπονόρη όπως τον ξέραμε )
μας άφησε εντελώς ξαφνικά προδομένος από τη καρδιά του
Ο Χρήστος όπως τον γνωρίσαμε ήταν ένας αξιαγάπητος χωριανός
που ποτέ δεν ενόχλησε τους άλλους  Κτηνοτρόφος από τα μικρά
του χρόνια έως το μεσημέρι πριν φύγει
Έζησε όλα του τα χρόνια στα Δαμουλιανάτα εκτός από το
διάστημα που ήταν στρατιώτης
Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει από τον Ιερό Ναό
Αγίου Διονυσίου Δευτέρα 23 Νοεμβρίου ώρα 12:00.
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΧΡΗΣΤΟ
ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ Σ ΟΣΟΥΣ ΤΟΝ ΑΓΑΠΟΥΣΑΝ   
 
Πολιτιστικός Σύλλογος Δαμουλιανάδων Αθήνας "Η Πλαγιά"
Συλλυπητήρια

Έφυγε χθές 21/11/2020 αναπάντεχα από κοντά μας, ο αγαπητός 
σε όλους συγχωριανός μας Χρήστος Μαντέλης του Τάση. 
Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει από τον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου 
στα Δαμουλιανάτα, αύριο Δευτέρα 23 Νοεμβρίου ώρα 12:00.
Ο Πρόεδρος και το Διοικητικό Συμβούλιο του Πολιτιστικού 
Συλλόγου Αθηνών εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια
 στην οικογένειά του.
 
 
Κοινότητα Ριφιου
 
Σήμερα το απόγευμα έφυγε από κοντά μας,
 ο Χρήστος Μαντελης (του Μπονορη) στα 62 του χρόνια.
 Ο Χρήστος μας άφησε απρόσμενα από καρδιακό επεισόδιο. 
Ήταν ένας αξιαγάπητος συγχωριανος και είναι κρίμα, 
που έφυγε τόσο νωρίς. Συλλυπητήρια στην οικογένεια του
 και καλό παράδεισο Χρησταρα, όπως τον αποκαλούσα.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑΜΕΝΙΑ

Η Σταμένια Τζουγανάτου αφού έζησε ένα ολόκληρο
αιώνα έφυγε για πάντα  στο σπίτι της στο χωριό
Είχε παντρευτεί τον Θανάση Τζουγανάτο
Παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα θα τιμούν την μνήμη τους
Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει από τον Ιερό Ναό
 Αγίου Διονυσίουστα Δαμουλιανάτα,  Κυριακή
 22 Νοεμβρίου ώρα 15:00
Η Σταμένια περνά στην ιστορία ως μια από τις ελάχιστες
Δαμουλιάνισσες αλλά και Δαμουλιανάδες που έζησαν
ένα αιώνα

ΘΕΡΜΑ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ
 
Από Τον Πολιτιστικό  Σύλλογο Αθήνας
Συλλυπητήρια
Έφυγε σήμερα 21/11/2020 πλήρης ημερών η Σταμένια Τζουγανάτου.
Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει από τον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου
στα Δαμουλιανάτα, αύριο Κυριακή 22 Νοεμβρίου ώρα 15:00
Ο Πρόεδρος και το Διοικητικό Συμβούλιο του Πολιτιστικού Συλλόγου
Αθηνών εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένειά της

Πολιτιστικός Σύλλογος Δαμουλιανάτων & Ριφίου.

Ο πολιτιστικός σύλλογος Δαμουλιανάτων και Ριφίου
 εκφράζει τα  θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια
της Σταρένιας Αθανασίου Τζουγανάτου.
Καλό ταξίδι Σταμένια
και καλό παράδεισο.

 

ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΖΟΥΡΛΑΘΗΚΑΝ

 

Δεν ξέρω αν τα δέντρα και τα φυτά κόλλησαν
Κεφαλονίτικη ζουρλαμάδα η τα παλάβωσε η
Φύση με τα καμώματα της Καμώματα που
προέρχονται από τον βιασμό της
Έχω δει (πολύ σπάνια ) και σε προηγούμενα
χρόνια κάποια δέντρα να βγάζουν φύλλα τον
Νοέμβρη αλλά σύντομα να τα ρίχνουν
Όμως αυτό που βλέπω φέτος είναι άλλο
Τα δέντρα και τα φυτά συμπεριφέρονται σαν να
είναι ΑΝΟΙΞΗ 
Οι τριανταφυλλιές με πανέμορφα τριαντάφυλλα
Οι βερικοκιές, ,κερασιές, κορομηλιές, καταπράσινες
 Όμως το πιο απίθανο να είναι ανθισμένες (κερασιές )
 και να έχουν δέσει καρπούς (κορομηλιές)
Κατά τ άλλα οι ισχυροί της το ΧΑΒΑ τους  
Όλα στο ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ
ΝΙΚΟΣ Θ
ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΑΤΑ  ΝΟΕΜΒΡΗΣ  2020

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΑ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΕΣ 

                                              ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΤΑΠΡΑΣΙΝΑ 

                                               ΟΙ ΚΕΡΑΣΙΕΣ ΑΝΘΙΣΑΝΕ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ

                             

ΚΟΡΟΜΗΛΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΑ 

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Αυτοί είναι οι 24 νεκροί το

υ Πολυτεχνείου 
Οι τραυματίες που νοσηλεύτηκαν ανέρχονται σε 1.103, 
ενώ αδιευκρίνιστος παραμένει ο αριθμός των τραυματιών
 που δεν έτυχαν καμίας φροντίδας


    Η μεγάλη έρευνα του διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Λεωνίδα Καλλιβρετάκη με όνομα "Πολυτεχνείο '73: Το ζήτημα των θυμάτων: Νεκροί και τραυματίες," ξεκίνησε το 2003. Στο άρθρο του κ. Καλλιβρετάκη παρουσιάζονται τα πορίσματα της ιστορικής έρευνας που διεξήχθη στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών για τα θύματα και παρατίθεται αναλυτικός κατάλογος των τεκμηριωμένων νεκρών. Ο αριθμός των επωνύμων νεκρών ανέρχεται σε 24, ενώ αυτός των νεκρών αγνώστων στοιχείων σε 16.   Οι τραυματίες των γεγονότων του Πολυτεχνείου που νοσηλεύτηκαν σε νοσοκομείο ή κλινική και έχουν πιστοποιηθεί ανέρχονται σε 1.103, ενώ αδιευκρίνιστος παραμένει ο αριθμός των τραυματιών που δεν έτυχαν καμίας φροντίδας.   Αυτός είναι ο κατάλογος των (επώνυμων) νεκρών του Πολυτεχνείου σύμφωνα με την έρευνα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.   
1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, 

δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.       

2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, 

μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).      
 3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.       

4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, 

φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».      

 5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών,

ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.     

  6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, 

φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».      

 7.  Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, 
οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.      

 8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 
31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.       

9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, 
εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.       

10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών,

 κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).      

 11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών,
 οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έρριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30.11.1973.      

 12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, 

ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. 
Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Αυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.      

 13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, 

μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Δυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.      

 14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, 

διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.     

  15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, 

εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.       

16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, 

εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.       

17.  Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 5 ετών, 

κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του.      

18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, 

Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.       

19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών,

 συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ' Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.      

 20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών,

 βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.      

 21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών,

 ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλςος Ντερτι-λής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.      

 22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών,

 δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973.      

 23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά,
 κάτοικος Νικο-πόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.     

  24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, 

φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Ανω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα.   Πηγή: www.lifo.gr   https://www.lifo.gr/team/sansimera/53043

ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΑΤΑ ΔΥΟ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΕΠΙΔΗΜΙΕΣ

       Η πανδημία του Κορονοϊού κτυπά όλο τον πλανήτη
αλλού περισσοτερο, αλλού λιγότερο 
Τέτοιες Πανδημίες είναι σπάνιες  Όμως τοπικές
επιδημίες είναι σύνηθες φαινόμενο στον κοσμο
Με αφορμή το Δεύτερο κύμα του Κορωνιού
θα αναφερθώ παρακάτω σε δυο επιδημίες που

πέρασαν από το χωριό στον τελευταίο αιώνα  
Δυο σοβαρές επιδημίες που αφήσαν πολλά θύματα
Η ευλογιά που κτύπησε το καλοκαίρι του 1922 και
η Πορφύρα  το 1943 κατά την Ιταλό Γερμανική κατοχή
Η Ευλογιά είχε πολλές φορές κτυπήσει στην Κεφαλονιά
μετά την Ένωση το 1864 όταν άρχισε η ελεύθερη επικοινωνία
με την Πελοπόννησο και την Στερεά Ελλάδα και αλλά μέρη
της τότε μικρής Ελλάδας
Εκεί η ευλογιά ήταν σε έξαρση
Την  μετάφεραν οι Κεφαλονίτες εργάτες γης που πήγαιναν
για εργασία και γύριζαν άρρωστοι στο νησί 
Παρ όλες τις προσπάθειες δεν υπήρξε ριζική καταπολέμηση
με αποτέλεσμα να κτυπά κατά περιόδους σε κάποια χωριά
αλλά και στις πόλεις

 

Από το αρχείο του Γερ Σ Γαλανού είναι τα παρακάτω
Για την αντιμετώπιση της ευλογιάς από τις αρχές του 18^ου αιώνα 
αρχίζει προοδευτικά να εφαρμόζεται ο προληπτικός εμβολιασμός,
 μετά τις επιστημονικές ανακοινώσεις στο γαλλικό  περιοδικό 
Philosophical Transactions κατά το 1714 των δυο Ελλήνων
 ιατρών  τον Ιάκωβο Πυλαρινό (1659 -1718) από το
 Ληξούρι και τον Εμμανουήλ Τιμόνη (1669-1720)  από τη
 Χίο, για την επιστημονική εφαρμογή του εμβολιασμού με σκοπό
 την προστασία από την ευλογιά, μέθοδο που εφαρμοζόταν 

στη λαϊκή ιατρική

 Ακολουθούν επιλεγμένα τεκμήρια – αναφορές  από την κεφαλληνιακή εφημερίδα «Ζιζάνιον»,  για να φανερωθεί η αγωνία και οι τρόποι αντιμετώπισης της ασθένειας αυτής, στη δεύτερη  δεκαετία του 20^ου αιώνα.  Το ποιητικό κείμενο για την Ευλογιά υπογράφεται από τον συνεργάτη της εφημερίδας του  Γεωργίου Μολφέτα, με το ψευδώνυμο  CHEF, Βλ.  «Ζιζάνιον», 18-5-1913, αρ. φυλ. 734, σελ.4  , και στην αντιγραφή του κρατήθηκε η ορθογραφία όπως έχει.

Η ΕΥΛΟΓΙΑ

«Κρατώντας εις το χέρι της δρεπάνι

στους δρόμους μέρα- νύχτα περπατεί

κι’ επίσκεψι στο κάθε σπήτι κάνει,

η  ευλογιά που θύματα ζητεί.

Στην πόλι μέσα, πάντα θα γυρίζη

ελευθεριά σαν βρήκε περισσή,

σαν στάχια τους ανθρώπους θα θερίζη

και θα λογγώση  σ’ όλο το νησί.

 

Γιατί; Για δεν μπορούν να συμφωνήσουν

του τόπου μας αρχόντοι νευρικοί,

ναβρούνε κάποιο σπήτι να την κλείσουν

να πάψη να γυρνά εδώ κι’ εκεί.

Ο κόσμος υποφέρει και ζητάει

βοήθεια για τούτη την πληγή.

Μα η βλογιά το δρόμο της τραβάει

και με τα δυό της χέρια  ε υ λ ο γ ε ί!»

 

Επίσης γίνεται αναφορά και στα Καμιναράτα 

Το  1922 η ΕΥΛΟΓΙΑ έφτασε στα Δαμουλιανάτα  αφήνοντας
στο σύντομο πέρασμα της αρκετά θύματα
Ιστορία που άκουσα πολλές φορές γιατί ένα από τα 
Θύματα ήταν η νόνα μου η ΔΙΑΜΑΝΤΙΝΑ μάνα του πατέρα
μου μόλις 28 χρονών Άφησε τον πατέρα μου 5 μηνών και
την Μαρία 7 ετών
Στα Παρισάτα ήταν παντρεμένη μια  Δαμουλιάνισα η οποία
μολύνθηκε από εισαγόμενο κρούσμα (σημερινή ορολογία )
Την άρρωστη επισκέφτηκε μια ξαδέλφη της από το χωριό  
Μολύνθηκε και μετέφερε την αρρώστια στα Δαμουλιανάτα
Όλα έγιναν πολύ γρήγορα Μολυνθήκαν αρκετές μέχρι
ν απομονωθούν οι άρρωστες και να σταματήσει η μετάδοση
Δεν υπαρχουν στοιχεία αν είχαν εμβολιαστεί κατά της ευλογιάς
 Όσες μολυνθήκαν πέθαναν  Περίπου  15 γυναίκες νεαρής ηλικίας
Το τραγικό ήταν ότι κανείς δεν πλησίαζε μια  άρρωστη
 Όπως έλεγαν όσοι έζησαν τα γεγονότα σε πολύ λίγο χρόνο
οι  άρρωστες πέθαιναν χωρίς βοήθεια
Μα και για την ταφή δεν πλησίαζαν Μανάδες μόνες φρόντιζαν
 για την ταφή ακόμη  και χωρίς παπά Ανοιγαν καπου ταφο 
και τους εθαβαν  Ελάχιστοι γνώριζαν που είναι ο τάφος  
Τα περισσότερα  θύματα δεν θάφτηκαν στο νεκροταφείο  

Μια κατάσταση ΤΡΑΓΙΚΗ Η επιδημία σταμάτησε  σε τμήμα
του χωριού Μόνο στην περιοχή κοντά στην Πλαγιά 
Σ αυτό βοήθησε η απομόνωση των αρρώστων
Ότι είχε σχέση με την άρρωστη το έκαιγαν  
Ευτυχώς η επιδημία περιορίστηκε γρήγορα

Η Δεύτερη Σοβαρή επιδημία ήταν η Πορφύρα
Εμφανίστηκε το  1943 στο χωριό και θανάτωσε περίπου
15 νεαρά άτομα αγόρια, κορίτσια   Της έδωσαν το όνομα
ΠΟΡΦΥΡΑ ( Διάγνωση Ιταλού Στρατιωτικού γιατρού)
Ο  άρρωστος αφού κοκκίνιζε το σώμα από
εξανθήματα πέθαινε
Τους αρρώστους τους απομόνωναν στο υπόγειο του σπιτιού
Σπ Μαντέλη στο Κουρτικό  (στα πεύκα ) που μετατράπηκε σε
νοσοκομείο Αναφοράς (κατά την σημερινή ορολογία ) 
Το σπίτι αυτό ήταν εγκαταστημένη ι η Ιταλική Διοίκηση
Δεν γνώριζαν από πού προήρθε η αρρώστια αυτή
Πολλοί υποστήριζαν ότι όσοι αρρωστήσαν έφαγαν λόγω
πείνας  άρρωστο ζώο Επίσης ανέφεραν ότι ασθένεια αυτή
δεν ήταν μεταδοτική  Δεν κόλλησε κάποιος από τους αρρώστους  
Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ χρόνο Όμως πρόλαβε να στείλει
στον τάφο αρκετά νεαρά άτομα αγόρια κορίτσια

                          ΟΙΚΙΑ ΣΠ ΜΑΝΤΕΛΗ ΣΤΟ ΚΟΥΡΤΙΚΟ 

                                ΦΩΤΟ ΕΠΡΕΠΕ 
 
Ευχόμαστε η σημερινή ΠΑΝΔΗΜΙΑ να έχει γρήγορο ΤΕΛΟΣ