Θέλομε να γίνωμεν ελεύθεροι και όχι να λεγόμεθα ελεύθεροι

ΗΛΙΑΣ ΖΕΡΒΟΣ ΙΑΚΩΒΑΤΟΣ 26-12-1848

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΑΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΠΑΝ ΤΟΝ ΛΑΖΑΡΟ

Πολλά χρόνια πέρασαν όταν για τελευταία
φορά ακούστηκε  στα σπίτια του χωριού Ο ΛΑΖΑΡΟΣ
Αναβίωση ενός εθίμου της εποχής που στα χωριά μας
 κατοικούσαν μόνιμα πολλά παιδιά 
Την εβδομάδα πριν το Σάββατο του Λαζάρου 
αγόρια ηλικίας έως 15-16 χρονών γύριζαν 
τα σπίτια του χωριού (ήταν πολλά σπίτια 
κατοικημένα ) και του Ριφιού να πουν τον 
Λάζαρο  Κάποιοι πήγαιναν και σ άλλα χωριά 
Ανταμοιβή τους ήταν αυγά καρύδια και  σπάνια λεφτά 

Πήγαιναν συνήθως μαζί δυο η και περισσότεροι 


ΟΠΩΣ ΚΑΠΟΤΕ 
Ο ένας κρατούσε τον Λάζαρο ο άλλος το καλάθι
για τα αυγά 
Ο Λάζαρος ήταν ένας Σταυρός σκεπασμένος 
μ ένα πολύχρωμο μαντίλι και μια η περισσότερες 
γραβάτες που κρεμόταν εμπρός και στην κορυφή 
του Σταυρού λουλούδια (συνήθως βιολέτες )
Κτύπαγαν την πόρτα και ρωτούσαν 
την νοικοκυρά Να πούμε τον ΛΑΖΑΡΟ 
Σπανία άκουγαν ΟΧΙ 
Φέτος με προτροπή του Δ Σ του τοπικού συλλόγου
τέσσερα παιδία πέρασαν απ όσα σπίτια κατοικούνται
σε Δαμουλιανάτα και Ρίφι είπαν τον ΛΑΖΑΡΟ
Βεβαία σ εκείνες τις εποχές κορίτσια δεν ακλουθούσαν
ποτέ τα αγόρια  Τώρα υπαρχουν μεγάλες  αλλαγές
Την παρέα αποτελούσαν
Ο Γιάννης και Κατερίνα Θεοφιλάτου  του Παπά Νικόλα
Η Αλεξία Σπυραγγελου Τζουγανάτου και η Ελένη εγγονή
της Λούλας Πρόεδρου του τοπικού Συλλόγου
Ο Γιάννης τον Λαζαρο και η Ελένη το καλάθι για τ αυγά 
Αν αντι για αυγά στο καλάθι έδωσαν ΜΠΑΝΑΝΕΣ που 
να βρεθούν οι κότες 
Τον λόγια του ΛΑΖΑΡΟΥ τα είπε η Χαραλαμπία και γραφτήκαν
Μπορει τα παιδιά  να τα διάβαζαν αλλά η απόδοση ήταν
πολλή ωραία  Του χρόνου θα τον πουν χωρίς ΣΚΟΝΑΚΙ









                                            ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ  ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ 
                                               ΚΑΙ ΣΤΗ ΛΑΔΟΚΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΓΙΑ 

ΦΩΤΟ ΝΟΤΑ ΚΑΙ ΜΙΚΕΛΗΣ 
                                                     
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ

ΚΑΛΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ
Για όσους θέλουν να μάθουν τον ΛΑΖΑΡΟ ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΑΤΙΚΑ

Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια
Ήρθε και η εορτή μεγάλη και Άγια
Ο Λάζαρος μας προσκαλεί 
σήμερα να ορίσει
τα θαύματα του Ιησού 
και να μας διηγήσει 
Το πρώτο θαύμα του Χριστού 
ήταν στην Γαλιλαία 
που κανε το νερό κρασί
κι όλοι το θαύμα λέαν
Δεύτερο θαύμα του Χριστού 
ήταν στον Ιορδάνη 
που έλαβε το βάπτισμα 
από τον Αη Γιάννη
Το τρίτο και καλύτερο 
ήταν το δικό μας 
π ανάστησε τον Λάζαρο 
αυτόν τον αδελφό μας 
Είχε δυο αδερφές 
που τον αγαπούσαν
όταν αυτός απέθανε
με δάκρυα τον θρηνούσαν
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τον εμοιρολογούσαν
Την ημέρα την τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να' ρθει.
Τότε βγήκε η Μαρία 
έξω από τη Βηθανία.
Πέφτει εμπρός γονατιστή
και τους Πόδας του φιλεί.
-Αν ήσουν εδώ Χριστέ μου,
δεν θα πέθαινε ο αδερφός μας,
Μα και τώρα εγώ ηξερω 
Πως αν θέλεις αν θελήσεις 
Και νεκρούς θα αναστήσεις 
Τότε κι ο Χριστός δακρύζει
Και τον Άδη φοβερίζει:
-Άδη, Τάρταρε και Χάρε
Λάζαρε σήκω επάνω
Ο Λάζαρος με την φωνή 
σηκώθηκε επάνω 
δεμένα τα χεράκια 
όπως στον τάφο μπήκε 
- Πες μας Λάζαρε τι είδες
κει στον Άδη όπου πήγες;
-Είδα φόβους, είδα τρόμους
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι
Να ξεπλύνω το φαρμάκι
Της καρδίας, των χειλέων
Και μη με ρωτάτε πλέον.
Και τελειώναμε με τις ευχές
Σε τούτο τ αρχοντόσπιτο πετρά 
να μη ραΐσει κι ο νοικοκύρης 
του σπιτιού χρονιά πολλά να ζήσει 
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ 

Δεν υπάρχουν σχόλια: