ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΤΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΗΣ

1952 ΟΙ ΛΗΞΟΥΡΙΩΤΕΣ ΕΨΑΛΛΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΤ 

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΗΝΙΑΤΩΝ 

ΜΑΕΣΤΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ ΚΟΥΡΟΥΚΛΗΣ 

Η μοναχή Κασσιανή από έντεχνα ποιητικά

 κεφαλονίτικα «τροπάρια»!

Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός

Έχουν γραφεί πολλά για το βίος της  βυζαντινής μοναχής Κασσιανής  και τη μετάνοιά της, καθώς και για το περίφημο τροπάριό της, που κάθε Μεγάλη Τρίτη  ψάλλεται με μεγαλοπρέπεια α από τις εκκλησιαστικές και κοσμικές χορωδίες. Μάλιστα, πολλοί μουσικοσυνθέτες Κεφαλλονίτες  το έχουν μελοποιήσει με τον δικό τους τρόπο, προσέχοντας πάντα να κρατήσουν το εκκλησιαστικό μέλος, χωρίς να μεταμορφώσουν τη μελωδία σε «φωνακτό άκουσμα» και να χάσει την «εικόνα» της ταπείνωση και το ύφος της μετάνοιας.

         

Τροπάριο της Κασσιανής

 στον εκκλησιαστικό κείμενο                                       

Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή,
τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,
ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει.
Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας,
ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας.
Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων,
ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ·
κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας,
ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει.
Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας,
ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις·
ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν,
κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη.
Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους
τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου;
Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.

στα νεοελληνικά
Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές  αμαρτίες,
 σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα
και σε άλειψε με μυρουδικά  πριν από τον ενταφιασμό σου
κι έλεγε οδυρόμενη: Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου
 είναι νύχτα κατασκότεινη
και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτίας κι ο έρωτας της αμαρτίας.
Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων,
εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας.
Λύγισε στ' αναστενάγματα της καρδιάς μου,
εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.
Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου,
και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου·

αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό,
τ' άκουσε να περπατάνε, από το φόβο της κρύφτηκε Των αμαρτιών μου τα πλήθη και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάσει, ψυχοσώστη Σωτήρα μου; Μην καταφρονέσεις τη δούλη σου, εσύ που έχεις τ' αμέτρητο έλεος
Ξεφεύγοντας από τα συνηθισμένα  λόγια  και κείμενα που είναι σε όλους μας γνωστά  για την Κασσιανή,  θα συνοδεύσω  τις γραμμές με την παλιά φωτογραφία της  Χορωδίας του Νικολάκη Κουρούκλη  που έψαλλε για λογαριασμό της Ε ΡΤ στα 1952, στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Μηνιατών Ληξουρίου το «Τροπάρι της Κασσιανής» με μοναδικό μελωδικό τρόπο.   (Βλ Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός- Λαμπρογιάννης Πεφάνης, «Λόγια Κεφαλληνιακή Μούσα»  Έργα Κεφαλλήνων Μουσικών του 19ου και 20ου αιώνα, τόμος 1ος και 2ος, έκδοση  ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ  2015 και 2016).           Επιπλέον στην κεφαλληνιακή ποίηση  υπάρχουν δυο υπέροχα ποιήματα από Κεφαλονίτες δημιουργούς, που ακολουθούν στο στίχο τους την εκκλησιαστική παράδοση και υμνογραφία για τη μοναχή Κασσιανή και προσθέτουν τον δικό τους προβληματισμό στον αναγνώστη μέσα από φιλοσοφική τοποθέτηση και  την επιλογή στάσης για τη ζωή.
	.